Μέχρι πότε θα χάνονται άνθρωποι στο μεροκάματο;

Του
Χρήστου Χαραλάμπους

Το τελευταίο 24ωρο προστέθηκε στη θλιβερή λίστα των βιοπαλαιστών που δεν θα επιστρέψουν στο σπίτι και την οικογένειά του μετά τη δουλειά τους ένας ακόμα συνάνθρωπός μας, θύμα εργατικού ατυχήματος. Αυτή τη φορά είναι ένας 48χρονος από τη Γεωργία, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά αφού καταπλακώθηκε από μάρμαρα στο εργοστάσιο όπου εργαζόταν στη Λεμεσό και μετά από νοσηλεία δύο εβδομάδων στην εντατική μονάδα θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, δεν τα κατάφερε να επιζήσει.

Μια ακόμα θλιβερή είδηση από αυτές που ανέκαθεν περιλαμβάνονταν στα αστυνομικά δελτία, αλλά που τον τελευταίο καιρό αποτελούν σχεδόν καθημερινότητα, δίνοντας το δικαίωμα να πει κάποιος ότι τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα ή με σοβαρούς τραυματισμούς, τείνουν να εξελιχθούν σε μάστιγα στον τόπο μας, την ώρα μάλιστα που αρμόδιοι κρατικοί και ιδιωτικοί φορείς και υπηρεσίες, ιδιαίτερα δε οι οργανωμένοι εργοδότες, προσπαθούν με κάθε ευκαιρία να μας πείσουν ότι στην Κύπρο τηρούνται τα νόμιμα και ενδεδειγμένα στον τομέα της επαγγελματικής απασχόλησης.

Και βέβαια η πραγματικότητα τούς διαψεύδει καθημερινά με τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε χώρους και εν ώρα εργασίας και κυρίως σε εργοτάξια και άλλα παρεμφερή επαγγέλματα. Μια κατάσταση που φαίνεται να απασχολεί πρώτιστα τους ίδιους τους εργαζόμενους, οι οποίοι ξεκινούν το πρωί από το σπίτι τους για το χώρο της εργασίας τους και δεν ξέρουν τι μπορεί να συμβεί την ώρα που μάχονται για το μεροκάματο και αν θα γυρίσουν σώοι στις οικογένειές τους.

Κάποια από τα εργατικά ατυχήματα περνούν απαρατήρητα, αφού χαρακτηρίζονται «μη σοβαρά» και δεν βλέπουν το φως τη δημοσιότητας, ενώ υπάρχουν και εκείνες οι περιπτώσεις που το θύμα μπορεί να είναι κάποιος «παράνομος» αλλοδαπός και η απόκρυψη του συμβάντος εξυπηρετεί από τη μια τον εργοδότη και από την άλλη «προστατεύει» και τον εργαζόμενο που βρέθηκε στην Κύπρο διατεθειμένος να δουλέψει με κάθε αντίτιμο και σε καμιά περίπτωση θα επιθυμούσε τη σύλληψη και απέλασή του.

Και βέβαια το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσον οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες έχουν μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό που συμβαίνει… Και η απάντηση που αβίαστα προκύπτει είναι καταφατική. Γιατί αποδεικνύεται ότι αυτές οι υπηρεσίες δεν δραστηριοποιούνται προληπτικά, στη συχνότητα που θα έπρεπε, με ουσιαστικούς ελέγχους σε εργοτάξια και άλλους χώρους εργασίας, αλλά τρέχουν εκ των υστέρων για αυτοψίες και αναζήτηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες έγινε κάποιο ατύχημα.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy