Μεγαλοψυχία, προοδευτική και κοινωνική προσέγγιση δύο γνήσιων Λεμεσιανών

* Η μεγάλη δωρεά προς το Δήμο Λεμεσού των Χρίστου και Κωσταντίας Παπαδοπούλου

* Τιμητική εκδήλωση την Τρίτη στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Μεγάρου Λεμεσού

Πριν περίπου τρία χρόνια, γύρω στα Χριστούγεννα του 2012, πήρα ένα τηλεφώνημα από τον γνωστό ηθοποιό και συμπολίτη μας κο Χρίστο Παπαδόπουλο: «Η κα Χρίστου;». «Μάλιστα». «Να κοπιάσετε με τον δήμαρχο στο σπίτι μας που βρίσκεται πάνω στον παραλιακό δρόμο, δίπλα από την εκκλησία των Καθολικών, διότι η αδελφή μου Κωσταντία και εγώ έχουμε κάτι σημαντικό να σας ανακοινώσουμε!».

Ευρισκόμενο πάνω στον παραλιακό δρόμο, είναι από τα ελάχιστα παλιά σπίτια που παρέμειναν όρθια, για να μας υπενθυμίζουν ότι στην πόλη μας υπήρξαν και «άλλες εποχές», αλλά κάποιοι συνειδητά και άλλοι από ολιγωρία επέτρεψαν να εξαφανιστούν.

Η περιποίηση της οποίας τύχαμε εκείνη την πρώτη φορά, αλλά και στη συνέχεια, τόνιζε τη λεμεσιανή τους φιλοξενία αλλά και την παράδοση της οικογένειας.

Ακόμα πιο σημαντική όμως ήταν η δήλωσή τους, ότι επιθυμούν να δωρίσουν όλο το ακίνητο, μαζί με το πίσω περιβόλι στο δήμο και όπως μετά θάνατο εις το ισόγειο να γίνει μουσείο στο όνομα του πατέρα τους, Λεωνίδα Παπαδόπουλου, προξένου της Ισπανίας, ο δε πρώτος όροφος να χρησιμοποιείται για πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς του δήμου και το περιβόλι να γίνει πάρκο.

«Δε θέλουμε να πουληθεί ή να χαλαστεί τίποτε, γι αυτό και ζήτησα από τον τότε δήμαρχο Αντώνη Χατζηπαύλου το σπίτι να γίνει διατηρητέο», τόνισε η κα Κωσταντία.

Από τότε και όλο αυτό το χρονικό διάστημα η επαφή και επικοινωνία με τα δύο αδέλφια ήταν συνεχής και αδιάλειπτη διότι προσωπικά με είχε συγκινήσει η μεγαλοψυχία, η προοδευτική και κοινωνική προσέγγιση και η απόφασή τους να δωρίσουν την περιουσία τους στο δήμο, ώστε να μείνει για πάντα το σπίτι τους μια μαρτυρία της εποχής που έζησαν και μεγάλωσαν.

Η κα Κωσταντία απεβίωσε ξαφνικά μετά από καρδιακή προσβολή, την 1η Νοεμβρίου του 2014. Ο κ. Χρίστος παραμένοντας πιστός στη θέληση της αδελφής του ολοκλήρωσε την επιθυμία της να μεταβιβαστούν τα ακίνητα στο δήμο πράγμα που έγινε στις 29 Οκτωβρίου του 2015. Η εκτιμημένη αξία της δωρεάς είναι περίπου 2,3 εκ. ευρώ.

Η επικοινωνία μας μαζί του έγινε ακόμα πιο συχνή μετά το θάνατο της αδελφής του και προσωπικά νιώθω ότι μου προσφέρει πάρα πολλά, διότι ο κ. Χρίστος Παπαδόπουλος είναι εκτός από πολύ αγαπητός ηθοποιός, ένας σεμνός, ολιγαρκής άνθρωπος και συγχρόνως ένας πολύ ενεργός Λεμεσιανός πολίτης.

Οργανωμένος και συνεπής εκτελεί εβδομαδιαία μόνος του τις εξωτερικές του εργασίες, περιποιείται το περιβόλι του, ενώ παρακολουθεί ανελλιπώς τις όπερες όταν αυτές παρουσιάζονται στο Ριάλτο.

«Εμένα και να μου βάλεις εκατομμύρια στο τραπέζι δε θα με συγκινήσουν. Δε με ενδιαφέρουν. Με ενδιαφέρει ο άνθρωπος, οι ανθρώπινες αξίες, όχι τα λεφτά. Ποτέ μου δεν ενδιαφέρθηκα για την αμοιβή μου στο θέατρο αλλά μόνο εάν ο ρόλος μού ταιριάζει και μού αρέσει».

Με περιμένει πολλές φορές με μια δέσμη γαρύφαλλα ή τριαντάφυλλα ή άλλα λουλούδια από τον κήπο του και μου έπλεξε βραχιόλια από γιασεμί από το περιβόλι του. Πάντοτε ενήμερος για τα τρέχοντα θέματα και την επικαιρότητα. Με εκπλήττει πόσο πολύ μελετά ό,τι πέσει στα χέρια του, ιδιαίτερα τα έντυπα του δήμου μας.

O πατέρας τους, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, ήταν πρόξενος της Ισπανίας και πέθανε όταν ο Χρίστος ήταν πολύ μικρός. Ο πρόξενος ήταν από ευκατάστατη οικογένεια. Οταν τα δύο παιδιά ήταν ακόμα αγέννητα ήλθε στο σπίτι τους ο βασιλιάς της Χετζάζης (σήμερα είναι περιοχή της Σαουδικής Αραβίας).

Δύο φορές το χρόνο ο πρόξενος οργάνωνε γεύμα για τους φτωχούς κι έλεγε στη γυναίκα του ότι ήταν κάποια φιλόπτωχη κυρία που έδινε τα χρήματα.

Μετά το θάνατό του, το σπίτι τους το έβγαλε στη δημοπρασία κάποιος συγγενής. Κλείδωσε και τα έπιπλα σε ένα δωμάτιο και δεν είχαν καρέκλες να κάτσουν στην κηδεία. Κάποια θεία επενέβηκε και το αγόρασε για να μη μείνουν στους δρόμους τα ορφανά και το έδωσε στη μάνα τους.

Τότε αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες. Τους έδιωχναν από το σχολείο γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τα εισιτήρια. «Η μητέρα μου η Κλειώ έπλεκε τρικά στο φως της λάμπας πετρελαίου για να βγάλει κάποια χρήματα και να πληρώσει τις υποχρεώσεις μας. Ηταν εξαιρετικός άνθρωπος, νοικοκυρά φιλόξενη και εκκλησιαζόταν τακτικότατα».

Οπως επίσης μου ανέφερε ο κος Χρίστος, η Κωσταντία τέλειωσε το Γυμνάσιο και μετά φοίτησε για τρία χρόνια στη Σχολή των Καθολικών, στις «Καλογριές», όπου έμαθε γαλλικά και ιταλικά.

Εργάστηκε για μικρό διάστημα σε δικηγορικό γραφείο. Μετά βρήκε δουλειά στις αγγλικές Βάσεις σαν γραμματέας.

Ηταν πολύ κοινωνική και πάντα καλοντυμένη. Στο διάστημα των δύο τελευταίων χρόνων που είχαμε επικοινωνία, μου έκανε εντύπωση ότι ενημερωνόταν για όλα, είχε άποψη και θέση για διάφορα θέματα και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τα κοινά.

Ο Χρίστος Παπαδόπουλος από μικρός λάμβανε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις των κατηχητικών και των σχολείων. Είναι απόφοιτος της Εμπορικής Ακαδημίας Πολυδωρίδη και εργάστηκε μετά την αποφοίτησή του για μικρό διάστημα στην εταιρεία Λανίτη.

Οταν ήταν μαθητής, μετά τον πόλεμο, ήλθε στην Κύπρο ο θίασος των Μανωλίδου- Αρώνη– Χορν. Ενα μήνα έκαναν παραστάσεις στο νησί μας. Ως μαθητές τούς επέτρεψαν να δουν δύο θεατρικά: «Η δωδέκατη νύχτα» και τα «Θαμπά τζάμια». Από τότε ο Χρίστος αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και σπούδασε στη σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και Μαίρης Αρώνη στην Αθήνα.

Οταν με προτροπή του Μακαρίου ιδρύθηκε ο ΟΘΑΚ, ο Κωστής Μιχαηλίδης που ήταν ο πρώτος διευθυντής – σκηνοθέτης, έδωσε δουλειά στο Χρίστο και πολλούς ρόλους, Σαίξπηρ και άλλα.

Η πρώτη παράσταση ήταν «Ο θάνατος του Νταντόν» σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη, έργο εμπνευσμένο από τη Γαλλική Επανάσταση. Η επίσημη πρεμιέρα δόθηκε στη Λευκωσία, στην Τάφρο, με πολλούς προσκεκλημένους. Παρευρέθηκε προσωπικά ο Πρόεδρος Μακάριος, πολλοί επίσημοι από τη Λευκωσία και από την Αθήνα, η Μαίρη Αρώνη, καλλιτέχνες, ηθοποιοί και άλλοι.

Το δεύτερο έργο ήταν «Ο Πλούτος» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, ο οποίος είχε εισαγάγει ένα ειδικό ρόλο, του «Σχολιαστή», για τον Χρίστο Παπαδόπουλο.

Οταν τέλειωσε η παράσταση ο κόσμος έλεγε ότι του άρεσε πολύ ο «Σχολιαστής» και ο κος Γαβριηλίδης τους είπε: «Πηγαίνετε να συγχαρείτε τον Χρίστο τον Παπαδόπουλο που με έβγαλε ασπροπρόσωπο, διότι αυτός ο ρόλος δεν υπήρχε στο αρχαίο κείμενο».

Στη διάρκεια των επτά χρόνων του ΟΘΑΚ ο Χρίστος έπαιξε σε πολλά έργα όπως στον Οθέλλο, Ρωμαίος & Ιουλιέτα και σε πολλές άλλες ελληνικές, γαλλικές, αγγλικές κωμωδίες, κυπριακές ηθογραφίες κ.λπ..

Μετά τη διάλυση του ΟΘΑΚ ο Χρίστος έπαιξε στο Ελεύθερο Θέατρο, πάντοτε με επιτυχία.

Είναι λοιπόν η Λεμεσός περήφανη που έχει τέτοιους δημότες όπως τον Χρίστο Παπαδόπουλο και την οικογένειά του. Μέσα σε αυτούς τους δύσκολους, δίσεκτους καιρούς, ο αλτρουισμός και η υπέρβαση από τα μικρά και ασήμαντα, το δημόσιο πνεύμα και η κοινωνική προσφορά είναι αυτά που μας δίνουν βεβαιότητα και ελπίδα για τις καλύτερες μέρες που σίγουρα θα έλθουν.

Το Δημοτικό Συμβούλιο σε πρόσφατη συνεδρία του αποφάσισε να ανακηρύξει τον κ. Χρίστο και κα Κωσταντία Παπαδοπούλου σε μεγάλους ευεργέτες του Δήμου Λεμεσού. Η τιμητική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016, στις 7μ.μ. στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Μεγάρου Λεμεσού.

---

Ο Σολωμός…

Οσον αφορά την τηλεόραση έπαιξε σε πολλούς ρόλους. Αυτό όμως που τον καθιέρωσε ήταν «Η οικογένεια Σολωμού», του Μιχάλη Πιτσιλλίδη. Το έργο αυτό άρχισε ως ραδιοφωνικό και παιζόταν Κυριακές μεσημέρι.

Κράτησε 3 χρόνια και ο Χρίστος είχε μεγάλη επιτυχία σε αυτό το ρόλο.

Τότε σκέφτηκαν να το παίξουν και στην τηλεόραση όπου είχε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Τόσο πολύ, που ο κόσμος ταύτισε το ρόλο του Σολωμού με τον κ. Χρίστο Παπαδόπουλο και πολλοί τον φώναζαν και μέχρι σήμερα τον φωνάζουν Σολωμό.

Κρίστα Χρίστου
Αρχιτέκτονας