Μερικές μετεκλογικές σκέψεις

Του Αχιλλέα Δημητριάδη*

Συνήθως οι εκλογές αποτελούν µια ευκαιρία για αναστοχασµό. Πού πάµε; Πώς θέλουµε να προχωρήσουµε; Πού θα φτάσουµε;

Νοµίζω κοινή είναι η διαπίστωση ότι η εµπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσµούς έχει κλονιστεί και µειώνεται. Σ’ αυτό περιλαµβάνεται και η Βουλή των Αντιπροσώπων.

∆υστυχώς, η αποχή του 34% είναι υψηλή και η άνοδος του ΕΛΑΜ πολύ ανησυχητική. Πρέπει να αντιληφθούµε τους λόγους της αποχής αυτής και να λάβουµε υπόψιν τον αριθµό αυτών που δεν έχουν καν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους. […] Θυµίζω ότι στην πραγµατικότητα περίπου 15% των ατόµων που ψήφισαν κόµµατα που δεν ανέδειξαν βουλευτή, στην ουσία δεν εκπροσωπούνται. Η άνοδος του ακροδεξιού κόµµατος πρέπει να µελετηθεί διότι φαίνεται ότι η απήχησή του είναι στους νεαρότερους που από µόνο του είναι ακόµη χειρότερο.

Ακούω και τις συζητήσεις για γυναίκα Πρόεδρο της Βουλής και παρατηρώ µια πτώση της τάξης του 33% στον αριθµό των βουλευτίνων -από 12 σε 8. Αυτή η υπό εκπροσώπηση είναι ένα δοµικό θέµα που στερεί δυνάµεις. ∆υστυχώς, αντικατοπτρίζει το γενικότερο πρόβληµα της µη ύπαρξης ισοτιµίας των δύο φύλων στην κοινωνία µας, πράγµα που θα πρέπει να αλλάξει. Μήπως ένας τρόπος για να αρχίσει η εξισορρόπηση είναι αυτή τη φορά, µε συναινετικές διαδικασίες, να υπάρξει µια θετική διάκριση υπέρ γυναικών υποψηφίων; Ενδεχόµενα αυτό να είναι και µια αρχή για συναινετικές λύσεις. Καιρός είναι να αντικαταστήσουµε την αντιπαράθεση µε τη συνεννόηση, έτσι ώστε να αρχίσει και µια εκπαίδευση σ’ αυτή τη διαδικασία για το ευρύτερο καλό του τόπου.

Νοµίζω το σοβαρότερο θέµα που έχει να αντιµετωπίσει η νέα Βουλή είναι αυτό της διαπλοκής και της διαφθοράς. Πρέπει να δοθούν απαντήσεις και να γίνουν τοµές.

(α) Αξιόπιστο πόθεν έσχες. Η λευκή βίβλος του Πισσαρίδη και του Παναγιωτίδη που κατατέθηκε προεκλογικά και δεν έτυχε αξιοποίησης είναι ακόµη πιο επίκαιρη.

(β) Οι συστάσεις της GRECO του Συµβουλίου της Ευρώπης είναι εκεί και απαιτούν αποφάσεις.

(γ) Κανονισµοί πρέπει να θεσπιστούν για να αποτρέψουν ή τουλάχιστον να περιορίσουν σηµαντικά τη σύγκρουση συµφέροντος και τη διαπλοκή.

Κατά την άποψή µου, σε κάθε εκλογική αναµέτρηση επιβάλλεται να µιλούµε τη γλώσσα της αλήθειας. Πάνω απ’ όλα να λέµε καθαρά ποια είναι η πολιτική µας και πού θέλουµε να πάµε µέχρι το 2026. Υπογραµµίζω ότι οι επιδόσεις της τελευταίας πενταετίας ήταν απογοητευτικές. Και αυτό φαίνεται από τις µεταρρυθµίσεις που δεν κάναµε. Χρειάζεται σοβαρή στροφή για να επιτύχουµε τους υψηλούς στόχους για τη βιώσιµη ανάπτυξη και ευηµερία των πολιτών µας. Αυτή προϋποθέτει την αξιοποίηση των ευκαιριών που µας δίνει η ΕΕ και τη δραστήρια συµµετοχή µας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Κωδικοποιώ» µερικά συµπεράσµατα που προκύπτουν από τις γνώσεις που αποκτήσαµε µέσα από τις βουλευτικές εκλογές:

Να µη σκεπάζουµε τα προβλήµατα,

να µιλούµε για τη διαφθορά και την ανάγκη για να πάµε σε ένα τίµιο κράτος που να υπηρετεί τον πολίτη και την κοινωνία,

να µιλούµε για το άλυτο Κυπριακό και να επιζητούµε µια Κύπρο ενωµένη,

να υπογραµµίζουµε την ανάγκη για σύµπλευση µε τα ευρωπαϊκά συµφέροντα,

να είµαστε ενεργό κράτος-µέλος, πολυθεµατικό, να βρούµε τη θέση µας στην ευρωπαϊκή οικογένεια,

να στηρίζουµε τον ψηφιακό µετασχηµατισµό, την πράσινη ανάπτυξη, την ανθεκτική οικονοµία, όχι την οικονοµία της αρπαχτής.

Οι µεγάλες προκλήσεις ζητούν καθαρές απαντήσεις. Όχι συνθήµατα, όχι διακηρύξεις που σβήνουν την εποµένη. H Κύπρος ταλανίζεται από σκάνδαλα και διαφθορά. Το Κυπριακό διολισθαίνει στη διχοτόµηση. Το κράτος δικαίου σηµειώνει οπισθοδρόµηση. Η επίτευξη των στόχων µας περνά µέσα από την επίλυση του Κυπριακού, η οποία µας απαλλάσσει από την τουρκική κατοχή και τις συνέπειές της, δίνοντας βέβαιες προοπτικές ανάπτυξης σε περιβάλλον σταθερότητας που εγγυάται η συµµετοχή µας στην ΕΕ. Πιστεύω ότι χρειαζόµαστε από τώρα τη στρατηγική που θα µας καταστήσει σύγχρονο κράτος, ευθυγραµµισµένο µε τα πιο υψηλά επίπεδα ανάπτυξης της ΕΕ στους τοµείς της ευηµερίας, της ασφάλειας, της δηµοκρατίας και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωµάτων.

*∆ικηγόρος