Συναντήσεις/ Ορίζοντας
Κοπιάστε να γελάμε παρέα
Ο Αντώνης Γεωργίου συναντά τον Παναγιώτη Λάρκου, τον Βασίλη Χαραλάμπους και τον Άγγελος Χατζημιχαήλ και μιλάνε για την παραγωγή του ΘΟΚ με το έργο Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Λάρκου.
Παναγιώτης Λάρκου: Μετά από δυο χρόνια μαυρίλας, όλοι έχουν δικαίωμα στο χαμόγελο
Είναι ένα έργο που όταν σταματήσεις τα χάχανα, αντιλαμβάνεσαι πως μιλάει για τον φαύλο κύκλο της πόλωσης και του διχασμού.
Ποια η πρώτη εντύπωση διαβάζοντας το έργο; Είσαι «φαν του παλιού ελληνικού κινηματόγραφου»;
Μου άρεσε. Πάρα πολύ. Και γέλασα χωρίς κόπο. Γι’ αυτό και αποδέχθηκα την πρόταση του ΘΟΚ. Ήξερα πως είχα πολύ καλό υλικό στα χέρια μου.
Είμαι “φαν” του καλού κινηματογράφου γενικότερα. Δεν κοιτάω ημερομηνίες παραγωγής. Κάποιες ταινίες και κάποιους ηθοποιούς της περιόδου τους έχω μέσα στην καρδιά μου, γιατί μου χάρισαν στιγμές απίστευτης διασκέδασης. Κάποιες άλλες τις βαριέμαι. Ό,τι είναι ασπρόμαυρο δεν είναι αυτόματα και ποιοτικό. Κάθε εποχή έχει τις καλές και τις κακές της στιγμές. Καλό είναι όταν κοιτάμε προς τα πίσω, να το κάνουμε για να παίρνουμε φόρα για εμπρός.
Πώς ξεκλειδώνεις ένα τέτοιο έργο σήμερα, εδώ, στην Κύπρο του τώρα;
Είναι ένα έργο που όταν σταματήσεις τα χάχανα, αντιλαμβάνεσαι πως μιλάει για τον φαύλο κύκλο της πόλωσης και του διχασμού. Από κει και πέρα δεν χρειάζεσαι άλλα κλειδιά για την Κύπρο του τώρα. Δυο ανθρώπους που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, τους βάζουν οι πρόγονοι να σκοτωθούν με το ζόρι. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν οι συγγραφείς αυτοί ήταν τόσο μπροστά, ή εμείς είμαστε που μείναμε θλιβερά πίσω.
Σε πρακτικό επίπεδο, αδιαπραγμάτευτος κανόνας είναι πως δεν αναβιώνουμε την ταινία. Εμείς ανεβάζουμε το έργο. Δεν καμωνόμαστε πως παίζουμε τους ηθοποιούς που έπαιξαν στην ταινία. Τα υπόλοιπα είναι θέμα αισθητικής. Ο σκηνογράφος και ενδυματολόγος μας, Εδουάρδος Γεωργίου, έχει τη χρήσιμη τάση, να δημιουργεί κάθε φορά κόσμους τόσο ξεχωριστούς που χωράνε σε κάθε εποχή. Είμαι πεπεισμένος πως αν κάποια στιγμή ανακαλυφθεί ένα παράλληλο σύμπαν θα είναι βασισμένο στις μακέτες του.
Διαβάζεις ένα κείμενο. Το τακτοποιείς στην κεφάλα σου και μετά επιλέγεις την κατάλληλη ομάδα για το ταξίδι. Ηθοποιούς και συντελεστές. Το ξεκλείδωμα ποτέ δεν ήταν ατομικό άθλημα.
Το κυπριακό καλλιτεχνικό στερέωμα έχει και τους πρωταγωνιστές και τη γνώση να στήσει παραστάσεις με όραμα και άποψη χωρίς να χρειάζεται να κοπιάρει κανέναν και τίποτα.
Ποιοι οι «Στόχοι» με πολλά εισαγωγικά της παράστασης και της καλοκαιρινής περιοδείας;
Ο μεγάλος χωρίς ούτε ένα εισαγωγικό στόχος, είναι να καταφέρουμε να διασκεδάσει ο κόσμος που θα έρθει να μας δει. Μετά από δυο χρόνια μαυρίλας, όλοι έχουν δικαίωμα στο χαμόγελο. Και ταυτόχρονα να δείξουμε για άλλη μια φορά πως το κυπριακό καλλιτεχνικό στερέωμα έχει και τους πρωταγωνιστές και τη γνώση να στήσει παραστάσεις με όραμα και άποψη χωρίς, να χρειάζεται να κοπιάρει κανέναν και τίποτα.
Πολλές φορές σκέφτομαι πόσα περισσότερα θα είχαμε καταφέρει αν προσφέραμε τη μισή πίστη που απλόχερα μοιράζουμε στο παλιό ή στο ξένο, στους δικούς μας ανθρώπους.
Γελάτε στις πρόβες; Με το έργο, με τι;
Γελάμε όλοι και όλη την ώρα. Με το έργο και τις ατάκες.
Γελάμε γιατί κάποιος φοράει άθλιες φωσφοριζέ κάλτσες (εγώ τις πιο πολλές φορές).
Γελάμε γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε και αγαπιόμαστε μεταξύ μας. Όταν αγαπάς μπορείς να γελάς ακόμη και με τα λάθη σου. Μόνο έτσι μπορείς να γίνεις καλύτερος.
Κοπιάστε να γελάμε παρέα.
Βασίλης Χαραλάμπους: Η κωμωδία έχει μια επιπρόσθετη δυσκολία
Θεωρείτε πως κάποτε η κωμωδία ως είδος θεάτρου υποτιμάται;
Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη υποτιμάται η υποβιβάζεται. Στο ευρύ κοινό υπάρχει η εντύπωση ότι μια δραματική παράσταση είναι πιο δύσκολη στο να παρουσιαστεί όσο και στους ρόλους των ηθοποιών. Μπορεί να ισχύει και το αντίθετο , η κωμωδία έχει μια επιπρόσθετη δυσκολία κατά την άποψη μου αφού ο ηθοποιός καλείται να παρουσιάσει έναν ρόλο μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις με τον οποίο θα προσφέρει στον ακροατή εξέλιξη, γέλιο και μηνύματα.
Το ζητούμενο είναι να κάνουμε το κοινό να ξεφύγει λίγο από την καθημερινότητα του
Ποιο είναι το βασικό ζητούμενο σήμερα από μια παράσταση κωμωδίας;
Το ζητούμενο είναι να κάνουμε το κοινό που επισκέπτεται το θέατρο να ξεφύγει λίγο από την καθημερινότητα του, να χαρεί να γελάσει, να κλάψει ακόμα και να ταυτιστεί είτε με τον ρόλο είτε με το θέμα του έργου. Αν καταφέρουμε τα πιο πάνω, σημαίνει επιτυχία της παράστασης και ο θεατής ήταν μέρος της.
Άγγελος Χατζημιχαήλ: Η σωστή δουλειά στην παράσταση φέρνει γέλιο
Το κωμικό στοιχείο ίσως να μπορεί να αποδώσει καλύτερα «τον παραλογισμό» της εποχής και της ζωής ίσως;
Όχι ίσως, σίγουρα. Αρχικά αυτό που πρέπει να πούμε είναι ότι αυτό που λέμε “νόημα της ζωης” από μόνο του είναι αποπροσανατολισμος. Η ζωή δεν έχει νόημα από μόνη της. Τρώμε, κοιμόμαστε και ξανά τα ιδια. Εδώ έρχεται η δυσκολία. Όταν πρέπει να δώσουμε μόνοι μας νόημα και να βρούμε σκοπό. Και αυτό συνήθως είναι βαρύ, δεν αντέχεται. Όταν χαθεί το κίνητρο, χάθηκαν όλα.
Άθελά του λοιπόν ο άνθρωπος προσπαθεί με την κωμικοποίηση πραγμάτων και καταστάσεων να περάσει πιο εύκολα τα βαριά νοήματα. Στο έργο μας π.χ. αυτοί οι δύο άνθρωποι βρήκαν λόγο ύπαρξης στο να φοβούνται για κάτι. Δεν ήξεραν καν το πρόσωπο του άλλου, αλλά φοβούνταν για τη ζωή τους. Ενώ λοιπόν αυτοί υποφέρουν, το κοινό που γνωρίζει το παιχνίδι που τους έπαιξε η ζωη, γελάει. Γελάει με το “παράλογο” που συμβαίνει. Αλλά γελάει και με το “δράμα” δύο ανθρώπων. Οπότε το κωμικό στοιχείο εννοείται ότι αποδίδει καλύτερα και το παράλογο της εποχής και της ζωής της ίδιας, γι’ αυτό βεβαίως είναι υπέρμετρα δύσκολο και τεχνικά.
Το κωμικό στοιχείο αποδίδει καλύτερα το παράλογο της εποχής και της ζωής της ίδιας
Γελάτε στις πρόβες;
Εργασία και χαρά. Με αυτό τον τίτλο θα χαρακτήριζα αυτή την παράγωγη. Ο λόγος είναι, πέραν απ’ το προφανές το ότι δηλαδή κάνουμε μια πολύ όμορφη και καλογραμμένη κωμωδία, έχουμε και για σκηνοθέτη τον Παναγιώτη Λάρκου, με τον οποίο είναι η πρώτη μου συνεργασία και εύχομαι ολόψυχα να είναι απλά η αρχή! Ο Παναγιώτης στον τρόπο που σκηνοθετεί, εκτός του ότι θα σου βγάλει στην σκηνή έναν εαυτό που δεν είχες ιδέα πως υπήρχε μέσα σου και συνήθως αυτός είναι και ο καλύτερος σου εαυτός, έχει απίστευτη αίσθηση του χιούμορ.
Επίσης έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια υπέροχη ομάδα που δουλεύουμε όλοι για όλους με πολλή, πολλή αγάπη, εκτίμηση ο ένας για τον άλλο αλλά και πολλά, πολλά πειράγματα μεταξύ μας.
Το γέλιο πηγάζει από τη σωστή δουλειά και η σωστή δουλειά στη συγκεκριμένη παράσταση φέρνει γέλιο… Άρα ναι λοιπόν γελάμε με την ψυχή μας.
Σκηνοθεσία-Διασκευή: Παναγιώτης Λάρκου
Σκηνικά-Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου, Μουσική σύνθεση-διασκευές: Δημήτρης Σπύρου
Χορογραφία-Κίνηση: Άννη Χούρη,Βοηθός σκηνογράφος-ενδυματολόγος: Ελένη Ιωάννου, Σχεδιασμός φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς
Παίζουν: Βασίλης Βασιλάκης, Πέτρος Γιωρκάτζης, Μιχάλης Καζάκας, Ηλιάνα Κάκκουρα, Νάγια Τ. Καρακώστα, Μιχάλης Μουστάκας, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Βασίλης Χαραλάμπους, Άγγελος Χατζημιχαήλ
Λευκωσία, Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄
2, 3 και 4 Ιουνίου 2022
Λάρνακα, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο
8 Ιουνίου 2022
Ελεύθερη Αμμόχωστος, Δημοτικό Αμφιθέατρο Δερύνειας
10 Ιουνίου 2022
Λεμεσός, Δημοτικό Κηποθέατρο «Μάριος Τόκας»
17 και 18 Ιουνίου 2022
Έναρξη παραστάσεων: 21:00
Aκολουθήστε μας στο Google News
