Μια από τα ίδια στο αεροδρόμιο Λάρνακας – Πάνω από 30 άτομα σε μικρό κλειστο χώρο χωρίς εξαερισμό και νερό

Χθες το βράδυ, όταν επέστρεψα στην Κύπρο από το αεροδρόμιο της Αθήνας, κολλήσαμε για τρεις ώρες σε μια κατάσταση που ήταν εγκληματική όπως αναφέρει σε καταγγελία της στο Facebook επιβάτης της πτήσης Αθήνα-Λάρνακα.

Ολοκληρη η ανάρτηση: 

Μας έβαλαν χώρο που ήταν ήταν μικρός, υπήρχαν περίπου 30 άτομα, τους ζητούσαμε να μας αφήσουν να βγούμε έξω στον καθαρό αέρα και δεν το επέτρεψαν. Υπήρχε μια έγκυος γυναίκα, ηλικιωμένοι και οικογένειες με παιδιά. 

Μας μετέφεραν, περίπου 28 άτομα, σε ένα λεωφορείο για να μας μεταφέρουν στην περιοχή τεστ COVID-19. Το λεωφορείο σταμάτησε, αλλά ο οδηγός δεν θα μας άφηνε. Δεν ανοίγουν παράθυρα. Χωρίς εξαερισμό. 28 άτομα σε λεωφορείο, φορώντας μάσκες.

Είχα πάθει κρίση πανικού, ενώ οι άνθρωποι γύρω μου άρχισαν να χτυπούν τα παράθυρα με δύναμη και φωνάζοντας για καθαρό αέρα – για περίπου 10 λεπτά.

Δύο παιδιά βρισκόταν στο πάτωμα του λεωφορείου. Όταν οι πόρτες άνοιξαν τελικά, έσπευσα έξω για καθαρό αέρα, λυγίζοντας και κούνησα ανεξέλεγκτα – μπορούσα να ακούσω την αστυνομία να μου λέει να μην φύγω μακριά, αλλά προς το παρόν ήθελα να απομακρυνθώ όσο το δυνατόν περισσότερο από το λεωφορείο και πήγα να καθίσω μερικές σκάλες. Ο φίλος μου έτρεξε μαζί μου, αλλά η αστυνομία τον πήρε από το χέρι και του είπε να μην φύγει πριν ζητήσει να έρθει σε μένα, βλέποντας την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν.

Εν μέσω αυτής της χαοτικής κατάστασης στο λεωφορείο που διήρκεσε 10-15 λεπτά, κανείς δεν μας έφερε νερό – μας είπαν να πάμε στο μηχάνημα στο χώρο αναμονής και να πάρουμε νερό αν θέλαμε. 

Πριν κάνουμε το τεστ, βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο με περίπου 200+ άτομα να περιμένουν επίσης στη σειρά από διαφορετικές πτήσεις. Ο χρόνος αναμονής ήταν περίπου 1 ώρα και δεν επιβλήθηκε καμία φυσική απόσταση. Μερικοί άνθρωποι παραβίασαν ολόκληρη τη γραμμή για να πάνε πρώτοι με την αστυνομική συνοδεία – ο λόγος άγνωστος. Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να διαμαρτύρονται για άτομα που παραλείπουν τις γραμμές, το προσωπικό εκεί παραδέχτηκε ότι είχε “οδηγίες” για να τους αφήσει να περάσουν πρώτα.

Η όλη κατάσταση ήταν σαφώς τραυματική, χαρακτηριζόμενη από έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης, θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική υγεία των ανθρώπων, μια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με προτιμησιακή μεταχείριση αντί για μια απρόσκοπτη διαδικασία που θα απαιτούσε εύκολα λιγότερο από μισή ώρα.

Προσωπικά είχα μια από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου και δεν μπορώ καν να φανταστώ ότι είμαι άτομο από μια ευάλωτη ομάδα σε μια τέτοια κατάσταση.

Ποιο είναι το νόημα που λήφθηκαν αυστηρά μέτρα για 5+ μήνες;