Μια δικοινοτική συνεργασία

Του Παναγιώτη Αγαπίου*

Μέσα στο σκοτάδι ενός πολιτικού αμοραλισμού και μέσα σε φαινόμενα εθνικών εξάρσεων και μιας κοινωνίας που είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα στο βωμό του κέρδους και που ανάβει τα πάθη και τα μίση ανάμεσα στους λαούς, υπάρχει ευτυχώς ακόμα μια αχτίδα φωτός που διατηρεί την ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο. Διαβάζοντας την εφημερίδα Cyprus Mail ημερομηνίας 11/11/2018, πρόσεξα ένα άρθρο που με εντυπωσίασε.

Έλληνες και Τούρκοι φοιτητές του αγγλικού πανεπιστημίου Durham University ίδρυσαν από κοινού Σύνδεσμο με την επωνυμία «Κυπριακή Κοινότητα» που αποσκοπεί στην προώθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και του πολιτισμού. Ίδρυσαν μια δικοινοτική εστία, μακριά από την πατρίδα τους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις. Ο Σύνδεσμος ιδρύθηκε το 2013 με πρωτοβουλία του Ismail Cufoglu. Ήταν ο πρώτος στο είδος του σ’ όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Σήμερα αριθμεί γύρω στα 50 μέλη.

«Θέλουμε αυτή η “κοινότητα” να είναι μια πολιτιστική κοινότητα που να προάγει την αλληλοκατανόηση και την επικοινωνία, πηγαίνοντας πίσω στις παλιές κοινωνικές αξίες και την κοινή πολιτιστική μας κληρονομιά», ανέφερε ο κύριος Cufoglu. «Η δική μας κοινωνία» είπε, «στοχεύει στην ανάπτυξη της φιλίας, της ειρήνης, της επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, εστιάζοντας στην κοινή κυπριακή ταυτότητα, με τρόπο που ξεπερνά πολιτικές διαιρέσεις και προκαταλήψεις. Προς επίτευξη των στόχων αναλαμβάνει διάφορες δραστηριότητες όπως είναι η διδασκαλία χορών (Ζορπάς), μαθήματα ελληνικής και τουρκικής γλώσσας, επισκέψεις, συνεστιάσεις (με κυπριακή σούβλα). Καθιερώσαμε την ετήσια συνεστίαση που λέγεται “Ζιαφέττι”, λέξη κοινή και για τις δύο κοινότητες που σημαίνει γλέντι. Δεν μεγάλωσα με μίσος», λέει ο κ. Cufoglu. «Γνωρίζω πως η Ιστορία διδάσκεται διαφορετικά στα σχολεία των δύο κοινοτήτων. Για μας τους φοιτητές του Durham, αυτός ο φανταστικός κόσμος γίνεται πραγματικότητα μόνο όταν εγκαταλείψουμε το νησί όπου Έλληνες και Τούρκοι ζουν σε μια πατρίδα αλλά διαιρεμένη».

«Αγωνιζόμενη κατά της διαίρεσης, η “Κυπριακή Κοινότητα”, μπόρεσε να ενώσει τις δύο φοιτητικές κοινότητες στην ξενιτειά», ανέφερε ο φοιτητής Άγγελος Σοφοκλέους, πρώην πρόεδρος της «Κυπριακής Κοινότητας» και ο άνθρωπος που ξανάδωσε ζωή στο Σύνδεσμο μαζί με τον πρώην αντιπρόεδρο, Desiree Birinci, το 2015, μετά που η κοινότητα περιήλθε σε στασιμότητα για μια περίοδο. «Προτού έρθω στο Durham University, συνάντησα και μίλησα μόνο μια ή δυο φορές με Τουρκοκύπριο. Είναι λυπηρό γιατί σ’ όλη μου τη ζωή ελάχιστη προσπάθεια έγινε από το σχολείο μου, την οικογένειά μου και το κράτος να μου δώσουν την ευκαιρία να γνωριστώ και να συνεργαστώ με την άλλη κοινότητα. Η πρώτη μου επαφή με Τουρκοκύπριους ήταν σαν να ανακάλυψα ένα δωμάτιο στο δικό μου σπίτι που δεν γνώριζα ότι υπήρχε. Γνώρισα κόσμο που οι παραδόσεις του, οι συμπεριφορές του, ο τρόπος που σκέπτονται και εκφράζονται, ήταν οι ίδιες με τις δικές μου. Μοιραζόμαστε την ίδια ταυτότητα. Είμαστε Κύπριοι», ανέφερε ο κ. Σοφοκλέους.

«Η “Κυπριακή Κοινότητα” αναλαμβάνει πρωτοβουλίες σ’ ένα φυσικό περιβάλλον, δημιουργώντας δικοινοτική φιλία και δημιουργεί συνθήκες ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των νέων της Κύπρου», ανέφερε ο κ. Birinci. «Η “Κυπριακή Κοινότητα” του Durham» είπε, «ανέπτυξε εγκάρδια αισθήματα φιλίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων φοιτητών».

«Κάποτε είναι δύσκολο και για τις δύο κοινότητες να ξεχάσουν τα λάθη του παρελθόντος», ανέφερε το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας. «Σαν νέα γενιά εμείς πρέπει να ξεχάσουμε τα λάθη του παρελθόντος για τα οποία δεν φέρουμε καμιά ευθύνη και να καταλάβουμε ότι μπορούμε να κτίσουμε μια πραγματική φιλία ανάμεσά μας».

Όταν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοιες προοδευτικές ιδέες, με τέτοια αισθήματα και συναισθήματα, μπορούμε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο κόσμο.

* Συνταξιούχος εκπαιδευτικός