Μια κριτική-μια απάντηση για έξοδο από το ευρώ

Του Σωτήρη Βλάχου

Κριτική έκανε η Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη στην τοποθέτηση Κουτσούμπα, γ.γ. του ΚΚΕ, για τις δραματικές επιπτώσεις που η έξοδος από το ευρώ θα είχε στον Έλληνα εργαζόμενο. «Αν νομίζει η ηγεσία του ΚΚΕ ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο πλήττει τη ΛΑ.Ε., η οποία θέτει ως πρώτο μεγάλο βήμα την έξοδο από την Ευρωζώνη για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος ρήξης και αποδέσμευσης από την ΕΕ, διεξόδου από την κρίση, ανασυγκρότησης της χώρας, δικαιοσύνης και μετάβασης σε μια σοσιαλιστική κοινωνία…».(ΙΣΚΡΑ, Κ.Μ.)

Οι επιπτώσεις όμως στον Έλληνα εργαζόμενο από την έξοδο από το ευρώ θα είναι δραματικές, άσχετα με το πόσο ριζοσπαστικό θα είναι το πρόγραμμα ρήξης με το ευρώ. Αυτό το παραδέχεται και το πιο πάνω κείμενο, όταν αναφέρει ότι «όσα τρομοκρατικά αναφέρει το ΚΚΕ για τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα… θα ισχύσουν απολύτως, ακόμα και αν έχει μεσολαβήσει σοσιαλιστική επανάσταση χιλίων καρατίων». Κατά κάποιο, όμως, ιδιαίτερα περίεργο τρόπο, το αναφέρει σαν ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της εξόδου.

Δεν είναι η ρήξη με το ευρώ που έχει δυνατότητες να οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά η πολιτική ρήξη με τους θεσμούς της καπιταλιστικής Ευρώπης, αν αυτή η ρήξη αποτελέσει το σπινθήρα της πανευρωπαϊκής κινητοποίησης των λαών ενάντια στους θεσμούς. Κινητοποίηση πάνω στην οποία θα μπορέσει να σταθεί η Αριστερά, να ανεβεί στην εξουσία και να αφαιρέσει την οικονομική και πολιτική εξουσία από τις ιδιωτικές τράπεζες και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους.

Η πολιτική ρήξη με τους θεσμούς θα οδηγήσει, κατά πάσα πιθανότητα, στο διωγμό της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Οι θεσμοί θα είναι αμείλικτοι απέναντι στην Ελλάδα, την οποία θα προσπαθήσουν να συντρίψουν – ιδιαίτερα αν η «ανεξάρτητη» πορεία της είναι σοσιαλιστική.

Αυτό όμως είναι ρίσκο που θα άξιζε να πάρει μια αριστερή κυβέρνηση. Αυτή η πολιτική που με νεφελώδη τρόπο έβαζε σαν στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την εκλογή του, και που τώρα διέγραψε από τα κατάστιχά του, είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να αντιμετωπίσει τους καπιταλιστικούς θεσμούς της σημερινής Ευρώπης, αν κατάφερνε να οδηγήσει σε αλλαγή των πολιτικών ισοζυγίων στην Ευρώπη.

Μόνο η κινητοποίηση των ευρωπαϊκών λαών μπορεί να σταθεί ανάχωμα στα σχέδια των δικών τους καπιταλιστών. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε η ελληνική οικονομία της δραχμής θα περάσει στην ανυποληψία και μαζί με αυτήν και όσοι καλλιεργούσαν την αυταπάτη ότι η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα είναι το πρώτο βήμα σωτηρίας.

Είναι θλιβερό ότι η Λαϊκή Ενότητα εγκατέλειψε το πρόγραμμα της κινητοποίησης των ευρωπαϊκών λαών, όσο και η ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θίγει καν την πιο μεγάλη αρχή της αριστερής ιδεολογίας, αυτήν του διεθνισμού, της κινητοποίησης των λαών, το μεγάλο αυτό ιδανικό της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, που αποτελεί τη μόνη πρακτική μέθοδο αντιμετώπισης της δύναμης του διεθνούς κεφαλαίου.
Στη θέση των μεγάλων αυτών αρχών της σοσιαλιστικής πάλης, η Λαϊκή Ενότητα έβαλε την ανάγκη για άμεση μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, που συνιστά κατεπείγουσα προτεραιότητα, προϋποθέτει καλό σχεδιασμό και συνιστά το αναγκαίο…

«Το εθνικό νόμισμα το θέλουμε όχι για να κάνουμε καλύτερο τον καπιταλισμό αλλά για να αλλάξουμε, να κάνουμε καλύτερη και πιο δίκαιη την κοινωνία μας». (Το ίδιο)

Στη θέση των μεγάλων αρχών του διεθνισμού, η Λαϊκή Ενότητα αντιτείνει την ουτοπία της εθνικής οικοδόμησης του σοσιαλισμού, υιοθετώντας τις πιο προβληματικές οικονομικές αντιλήψεις της αστικής οικονομολογίας, αυτές που Τράμπ, Λεπέν και ανάλογοι υιοθετούν. Αυτές του προστατευτισμού και της χίμαιρας της εθνικής ανοικοδόμησης σε ανταγωνισμό με τους άλλους.