Της Ελένης Μαύρου
Ένα κύµα διαµαρτυριών που ξεκίνησε την περασµένη βδομάδα, όταν δηµοσιοποιήθηκε ο θάνατος της 22χρονης Μαχσά Αµινί µετά τη σύλληψή της από την «αστυνοµία ηθών», είναι σε εξέλιξη στο Ιράν.
Προηγήθηκαν οι εργατικές κινητοποιήσεις της Πρωτοµαγιάς, στις οποίες έγιναν µαζικές συλλήψεις εκπαιδευτικών και οδηγών λεωφορείων. Κι ακόμα πιο πριν, το 2019, η µεγάλη έκρηξη όταν η εργατική τάξη, η νεολαία και οι γυναίκες κλήθηκαν να πληρώσουν τα σπασµένα της οικονομικής κρίσης και τις συνέπειες των κυρώσεων της ∆ύσης κατά του Ιράν.
Θα μου πείτε, άλλο το ένα, άλλο το άλλο και πως για πολύ διαφορετικό λόγο γίνονται σήμερα οι διαδηλώσεις, για τη μαντίλα είναι που διαδηλώνουν οι γυναίκες…
Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ή τουλάχιστον, δεν είναι μόνο έτσι. Θα δείτε φωτογραφίες από διαδηλώσεις όπου δίπλα από τις γυναίκες που καίνε τη μαντίλα στέκουν και εκείνες που τις χειροκροτούν κι ας φορούν τη δική τους μαντίλα. Στέκουν άντρες που φωνάζουν κι εκείνοι «Γυναίκες, ζωή, ελευθερία».
Σύµφωνα µε τον τελευταίο ∆είκτη Ανισότητας Φύλου του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ, το Ιράν κατέχει την 143η θέση (σε 155 χώρες) στα θέµατα των δικαιωµάτων των γυναικών.
Ταυτόχρονα, το 2022 πάνω από το 30% του ιρανικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Μέσα στους τελευταίους μήνες έχει αυξηθεί σημαντικά η τιμή του ψωμιού, του μαγειρικού λαδιού, των πουλερικών και άλλων βασικών ειδών επιβίωσης. Ο πληθωρισμός έχει ήδη ξεπεράσει το 40%. Η άκαρπη παράταση των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και οι σκληρές κυρώσεις των ΗΠΑ που έχουν προκαλέσει, μεταξύ άλλων, κλείσιμο βιομηχανιών και κατάρρευση του συστήματος υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών, δεν αφήνουν πολλές ελπίδες για τις προοπτικές της ιρανικής οικονομίας και για το μέλλον των νέων.
Παράλληλα, οι εξελίξεις στο Κουρδικό τόσο στη βορειοανατολική Συρία όσο και στο ιρακινό Κουρδιστάν δημιουργούν αναταραχή και στο ιρανικό Κουρδιστάν, απ’ όπου καταγόταν και η Μαχσά Αµινί. Το ότι ο Ραϊσί δεν περιέλαβε κανένα μέλος μειονοτήτων στην κυβέρνησή του -αντίθετα από ό,τι συνηθιζόταν- αλλά και η αύξηση των εκτελέσεων μελών κουρδικών οργανώσεων έχει εξοργίσει τους Κούρδους του Ιράν.
Είναι και το θρησκευτικό στη μέση… Η πλειοψηφία των Κούρδων δεν είναι σιίτες, όπως η ιρανική άρχουσα τάξη και συγκρούονται τακτικά µε τις επιβολές του ισλαµικού νόµου, τις οποίες θεωρούν ξένες µε τη δική τους κουλτούρα.
Είναι, βέβαια, και το θέμα της μαντίλας… Που χρησιμοποιείται, όπως και σε άλλες χώρες, για τον περιορισμό της ελευθερίας των γυναικών (έστω κι αν δεν βλέπουμε τις ίδιες αντιδράσεις από την «πολιτισμένη» Δύση για τις μαντίλες στη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα). Όχι όμως όλων των γυναικών. Οι πλούσιες περιοχές της βόρειας Τεχεράνης βρίσκονται συνήθως εκτός των περιπολιών της «αστυνομίας ηθών», προκαλώντας ακόμη περισσότερο την οργή κατά της κυβέρνησης.
Είναι γι’ αυτό που στις διαδηλώσεις ακούγονται συνθήματα κατά της καταπίεσης των γυναικών αλλά και συνθήματα κατά της φτώχειας, της αστυνοµικής βαρβαρότητας και της καταπίεσης που υφίσταται η κοινωνία στο σύνολό της.
Aκολουθήστε μας στο Google News
