Μια Μεσόγειος που ξαναγίνεται γαλάζια

Σημεία κοινού/ Ορίζοντας

Μια Μεσόγειος που ξαναγίνεται γαλάζια

Έκθεση Ευγενίας Βασιλούδη: Κείμενα – Πλέγματα

Αντικρίζοντας τα έργα της Ευγενίας Βασιλούδη ήρθαν στο νου μου οι υπέροχοι στίχοι των Πλιάτσικα / Χατζηκαμπάνη «αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα/ θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα». Δεν είμαι εικαστικός, ούτε κριτικός Τέχνης. Ξέρω μόνο αυτό που αισθάνθηκα: Πως μέσα από τα χαρακτικά της, η Ευγενία Βασιλούδη δίνει ξανά στη Μεσόγειο το φως που της κλέβουν οι κρίσεις, πραγματικές ή φτιαχτές, φυσικές ή ανθρωπογενείς, πανδημικές, οικονομικές, ιδεολογικές.

Ένοιωσα επίσης πως η Τέχνη, η τόσο παραμελημένη και καταφρονεμένη από το επίσημο κράτος, ιδιαίτερα σε δύσκολους καιρούς, είναι η μόνη που μπορεί πραγματικά να φροντίσει και να ανακουφίσει, να ανυψώσει τον άνθρωπο πάνω από τον πόνο και το θυμό, να του δώσει κουράγιο, μα προ πάντων ελπίδα. Και κατάλαβα γιατί η δημιουργός επέλεξε, στο προσωπικό της σημείωμα για την έκθεσή της με τίτλο «Κείμενα – Πλέγματα», το απόφθεγμα της Βουλγαρο-Γαλλίδας φιλοσόφου Τζούλια Κρίστεβα, «αυτή η απίστευτη ανάγκη για πίστη». Γιατί τα έργα της Βασιλούδη διαχέονται από αυτό ακριβώς. Μια πίστη που δεν περιορίζεται σε θρησκευτικά πλαίσια, αλλά ξεπερνά ορισμούς και περιορισμούς για να γεννήσει μέσα από την Τέχνη τη σιγουριά πως μπορούμε να κτίσουμε έναν πιο όμορφο και πιο ανθρώπινο κόσμο. Αυτή την πίστη που με έκανε προσωπικά να αισθανθώ, πως, ναι, μπορούμε να ξαναβάψουμε γαλάζια τη θάλασσα.

Δίνει ξανά στη Μεσόγειο το φως που της κλέβουν οι κρίσεις, πραγματικές ή φτιαχτές, φυσικές ή ανθρωπογενείς, πανδημικές, οικονομικές, ιδεολογικές

Όπως η ίδια η δημιουργός σημειώνει, «Το χαρτί και το μελάνι αποκτούν νέα δυναμική και εκφράζουν το σύγχρονο αμφιλεγόμενο και ταραγμένο τοπίο της Μεσογείου», αυτής της θάλασσας που η ίδια ονομάζει «παγίδα και ελπίδα στο αβέβαιο ταξίδι απελπισμένων ανθρώπων». Αυτής της θάλασσας όπου οι «οι αρνητικές επιπτώσεις της περιβαλλοντικής κρίσης κατανέμονται άνισα και συμβάλλουν στην αύξηση της παγκόσμιας ανασφάλειας, της κοινωνικής ανισότητας και της περιβαλλοντικής καταστροφής/ρύπανσης».

Μοιραζόμενη τις σκέψεις της, την έμπνευση που την οδήγησε στη δημιουργία, η Βασιλούδη σημειώνει επίσης πως «η ετερότητα, η ρευστότητα, η υβριδικότητα και η πολυμορφία συνιστούν στοιχεία μιας μεσογειακής ταυτότητας που επείγει να περισυλλεγεί και να προστατευτεί». Κι αυτό ακριβώς κάνει, στα δικά μου μάτια, μέσα από την τέχνη της, προτείνοντας όπως τα δίχτυα παγίδες μετατραπούν σε «συνεκτικό ιστό» και «πλέγμα ασφάλειας».

Η Ευγενία Βασιλούδη δεν είναι καινούρια στο χώρο της Τέχνης. Η δουλειά της, πάντα με ευαισθησία για τον άνθρωπο και το περιβάλλον χαρτογραφεί με τα δικά της λόγια «το δέος, του εύθραυστου της ζωής» και προτείνει χωρίς να ηθικολογεί και χωρίς δογματισμό την οδό της ανάδυσης μέσα από διαφορές και συγκλίσεις, «διευρύνοντας τον χώρο για πλαίσια φροντίδας και διαχείρισης τρόπων ζωής για ανθρώπινους και μη οργανισμούς και περιβάλλοντα».

Τα «Κείμενα – Πλέγματα» της Ευγενίας Βασιλούδη γίνονται μέσο συνύφανσης και αλληλεξάρτησης ανθρώπων και φύσης. Ο τρόπος ουσιαστικής, βιώσιμης προόδου και συνύπαρξης για έναν καλύτερο κόσμο. Αλλά εκτός από το μήνυμά τους ξαναθυμίζουν την αξία και την ομορφιά που απλόχερα χαρίζει στην καθημερινότητά μας η Τέχνη, την οποία υποτιμούμε, αλλά στην οποία πάντοτε προστρέχουμε ψάχνοντας καταφύγιο στους δύσκολους καιρούς.

Μαρία Χρυσάνθου

Γκαλερί Γκλόρια, Μέχρι τις 22 Νοεμβρίου.

Δευτέρα 17:30 – 20:00, Τρίτη – Παρασκευή από 10:30 – 12:45 και 17:30 – 20:00 και Σάββατο 10:30-12:45.