Γιώργος Κολιάς: Οι καλλιτέχνες παίρνουν θέση μέσω της τέχνης τους  

Με αφορμή/ Ορίζοντας

Γιώργος Κολιάς: Μια παράσταση όπου οι καλλιτέχνες παίρνουν θέση μέσω της τέχνης τους  

Με αφορμή τη μουσική συναυλία Πάρε Θέση στην Πλατεία που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Ριάλτο την  Κυριακή 11 Απριλίου 2021, 20:00,  ο Γιώργος Κολιάς που επιμελείται την παράσταση μιλάει στον Ορίζοντα:

Πάρε θέση στην Πλατεία Η μουσική παράσταση «Πάρε Θέση στην Πλατεία» είναι μια συμπαραγωγή μου με το Θέατρο Ριάλτο, η οποία επικεντρώνεται σε δύο βασικούς άξονες. Στόχος είναι αφενός να δώσει την ευκαιρία σε καλλιτέχνες της πόλης μας να ανεβούν ξανά στη σκηνή και να έρθουν σε επαφή με το κοινό μετά από τη μεγάλη περίοδο εγκλεισμού που βιώσαμε τον τελευταίο καιρό. Αφ’ ετέρου, να υπενθυμίσει στο κοινό και στους ίδιους τους καλλιτέχνες έναν από τους διαχρονικούς «ρόλους» που οφείλει να διαδραματίσει η μουσική και η τέχνη γενικότερα σε μια κοινωνία, που δεν είναι άλλος από το να αντιδρά και να τοποθετείται απέναντι στην εποχή της.

Η ιδέα προκύπτει ενστικτωδώς. Η ιδιαιτερότητα της εποχής που βιώνουμε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο, καθώς το πλήγμα που υπέστη ο πολιτιστικός πνεύμονας της χώρας, και κατ’ επέκταση της πόλης μας, ενεργοποιεί πρωτόγνωρα συναισθήματα και εγείρει ανησυχίες που πλέον είναι ορατές ακόμα και από τον γυμνό φακό της μερίδας του μέχρι τώρα μη εμπλεκόμενου στα πολιτιστικά κοινού. Πόσο μάλλον της καλλιτεχνικής μερίδας που διαχρονικά υποτίθεται είναι αφυπνισμένη. Μετά την ακινητοποίηση εξαιτίας του φόβου, επέρχεται η ενεργοποίηση και η δράση.

Προσκαλώντας ανθρώπους των οποίων η μέχρι τώρα πορεία, το ταλέντο, η δράση και η προσωπικότητα εμπνέει τους παραγωγούς της συγκεκριμένης ιδέας, φιλοδοξούμε να παρουσιάσουμε μια παράσταση διάρκειας περίπου 100’ όπου οι καλλιτέχνες παίρνουν θέση μέσω της τέχνης τους. Σε αντίθεση με τον ρόλο που ενίοτε τους δίνεται σαν διασκεδαστές, οι καλλιτέχνες καλούνται τώρα – στη βάση μόνο της προσωπικής τους κατάθεσης – να επιλέξουν τραγούδια που αντικατοπτρίζουν την ψυχοσύνθεσή τους, όπως αυτή έχει προσωρινά διαμορφωθεί ή και μεταλλαχθεί ως αποτέλεσμα χειρισμών, οδηγιών, κατευθυντήριων γραμμών που δέχονται μαζί με τις υπόλοιπες δομές του τόπου από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Με αυτό τον τρόπο φιλοδοξούμε να ανακτήσουμε τη θιγμένη μας αξιοπρέπεια και να αναδείξουμε το τραγούδι και γενικά την τέχνη της μουσικής στη θέση που της αρμόζει.

Με 8 ταλαντούχους και αγαπημένους φιλοξενούμενους ερμηνευτές, 12 δεξιοτέχνες μουσικούς και μια πρωτότυπη θεματική, στο ζεστό και φιλόξενο Θέατρο Ριάλτο δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε μια πλούσια σε συγκινήσεις παράσταση.

Όσο ασπαζόμαστε σαν θεό την οικονομική «άνθηση» τόσο πιο θαυματουργά θα είναι τα πλήγματα

 Η (υπό όρους)  επιστροφή σε ζωντανές συναυλίες Η επιστροφή στις ζωντανές συναυλίες μου φαίνεται περισσότερο σαν παυσίπονο μετά από ακρωτηριασμό. Υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας που σκέφτονται σοβαρά (αν δεν το έχουν πράξει ήδη) να αφήσουν τον τομέα της τέχνης για κάποιο πιο «ουσιαστικό, για το σημερινό κράτος, επάγγελμα», πράγμα που είναι θλιβερό. Είναι μια μορφή πένθους το να αποχαιρετάς τα όνειρά σου και την αγάπη σου για την τέχνη. Δεν μπορώ να γιορτάσω κάποια επιστροφή σε ζωντανές συναυλίες όσο το αίσθημα δικαιοσύνης παραμένει ανικανοποίητο λόγω ακριβώς των συνθηκών της «υπό όρους» επιστροφής.

Οι αδυναμίες στην πολιτική στήριξης των καλλιτεχνών και του πολιτισμού και μέτρα για ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου που αφορά τον Πολιτισμό και τους καλλιτέχνες Δυστυχώς φαίνεται πως ο πολιτισμός είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Η «πανδημία» δεν φανέρωσε απλά τις αδυναμίες στην πολιτική στήριξης του καλλιτεχνικού κόσμου, που έχει πληγεί, αλλά – ας μου επιτραπεί να πω – έχει δημιουργήσει μια καινούρια κατηγορία ανθρώπων στην κοινωνία μας, μια «επιβλαβή ομάδα», όπως εύστοχα και με χιούμορ την έχει χαρακτηρίσει ένας φίλος φωτιστής. Αυτή είναι η γενική αίσθηση μεταξύ καλλιτεχνών (και όχι μόνον) και είναι προϊόν της αδιαφορίας που επιδεικνύει η πολιτεία γύρω από θέματα που αφορούν στον πολιτισμό και της ανικανότητας του κοινωνικού ιστού να αντιδράσει στην πολιτισμική πτώχευση που μας φέρνει η «πανδημία». Δική μου εκτίμηση είναι ότι δεν απέχουμε πολύ από τον σκοταδισμό του μεσαίωνα όταν,  με τις ευλογίες της αρχής ραδιοτηλεόρασης και των κυβερνώντων, συζητείται η ψήφιση νόμων που απαγορεύουν την αναδημοσίευση τραγουδιών συγκεκριμένης θεματικής. Η υποταγή στο πάθος για οικονομική άνθηση ανεξαρτήτως κόστους είναι δικαίωμα του καθενός· πλην όμως παραμένει ένα ακόμα πάθος που εμποδίζει την ψυχική άνθηση, η οποία είναι και ο πρωταρχικός μας στόχος σε αυτό το σύντομο πέρασμα, όπως θα διαπιστώσουμε με τα χρόνια και με της κεφαλής τα χιόνια. Όσο ασπαζόμαστε σαν θεό την οικονομική «άνθηση» τόσο πιο θαυματουργά θα είναι τα πλήγματα. Μόνη λύση είναι η ουσιαστική παιδεία η οποία, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, οφείλει να προσαρμόζεται στο κάθε άτομο ως ξεχωριστό πρόσωπο και όχι η εξειδίκευση η οποία προϋποθέτει τη δική μας προσαρμογή στις ανάγκες ενός κράτους που συμπεριφέρεται και  μοιάζει περισσότερο με εταιρεία ΛΤΔ.

Διαφορετικός θα έλεγα ότι είναι πλέον ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα και τον εαυτό μας, καθώς θεωρώ ότι η χρονιά που πέρασε μας έχει διδάξει να εκτιμούμε περισσότερο την ουσία

Mας αφήνει «διαφορετικούς» αυτή η περίοδος;    Διαφορετικός θα έλεγα ότι είναι πλέον ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα και τον εαυτό μας, καθώς θεωρώ ότι η χρονιά που πέρασε μας έχει διδάξει να εκτιμούμε περισσότερο την ουσία και αυτό ελπίζω και θεωρώ πως θα είναι μεταδοτικό και θα μεταφερθεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, σε όλες τις δραστηριότητές μας ως ανθρώπινο είδος. Για κάποιους δυστυχώς το στενό τους περιβάλλον είναι ήδη εντελώς διαφοροποιημένοσε σχέση με πολλές παραμέτρους. Και για κάποιους άλλους η επόμενη μέρα θα φέρει την καταιγίδα που αναιρεί τους πλείστους καταπραϋντικούς μύθους. Εκεί θα χρειαστεί ιδιαίτερη ενδοσκόπηση και επιστροφή στις ρίζες μας που είναι πανάρχαιες, ολόφωτες και ποικιλόμορφες. Αισιοδοξία λοιπόν για το πώς μας επηρεάζει η περίοδος αυτή.

Ποια τα επόμενα σου σχέδια; Τα επόμενά μου σχέδια είναι αφενός η όσο το δυνατόν πιο άρτια διεκπεραίωση κάποιων επιπρόσθετων παραγωγών που έχω αναλάβει για φέτος και αφ’ ετέρου η ολοκλήρωση της πρώτης συλλογής δικών μου τραγουδιών. Πρόκειται για τραγούδια που «μαγειρεύω» με Κύπριους ερμηνευτές, σε δικούς μου στίχους που είτε είχαν γραφτεί νωρίτερα είτε γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του υποχρεωτικού εγκλεισμού. Παράλληλα, σημαντικός στόχος μου είναι να αντιλαμβάνομαι – και να επιδιώκω – όλο και περισσότερο τη σημασία της ανθρώπινης επαφής, του γέλιου και της ενεργειακής ανταλλαγής σαν το μόνο ουσιαστικό κέρδος της κάθε πανέμορφης και ιδιαίτερης ύπαρξης που χαράσσει τη δική της μοναδική πορεία. Αναγνωρίζοντας τελικά μια συμπόρευση, ούλλον αγάπην.

Επί σκηνής φιλοξενούνται οι Έλενα Σολέα, Χριστιάνα Παύλου, Άντρια Σουρουλλά- Θεοδώρου, Χαρά Σώζου, Σώτος Γονιός, Γιώργος Ιωάννου, Λάκης Πολυκάρπου και Πρόδρομος Τσολιάς. Οι ενορχηστρώσεις, καθώς επίσης και η διεύθυνση ορχήστρας, φέρουν την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ζορπά, ο οποίος πλαισιώνεται από τους ακόλουθους μουσικούς: Ιωάννης Χατζηνικολάου (φλάουτο / καβάλι), Αντώνης Πάφιος (σαξόφωνο / κλαρίνο), Βαρβάρα Λούκας (βιολί), Ρίκος Γρηγορίου (μπουζούκι), Νικόλας Τρύφωνος (μπάσο), Κυριάκος Καραπατέας, (κρουστά), Κωνσταντίνος Πάουρος (ντραμς). Επίσης φιλικά συμμετέχουν οι Έφη Νικολάου (κλασική κιθάρα), Χρισελίνα Ζορπά (σαντούρι), Μιχάλης Minchev (λύρα).

 

Θέατρο Ριάλτο

11 Απριλίου, 20:00