Σημείο κοινού
Μια θλίψη για τον αγώνα των ανθρώπων
Την Παγκόσμια Mέρα Θεάτρου την περάσαμε με τη Σεν Τεν και τον Καλό Άνθρωπο του Σετσουάν (ΕΘΑΛ).
Ο Άδωνις Φλωρίδης, που σκηνοθέτησε την παράσταση, ακολούθησε με απόλυτη πιστότητα, γνώση και σεβασμό τους «σκοπούς» του κειμένου, αποσυναρμολογώντας τα γεγονότα της ζωής της Σεν Τεν όπως απαιτεί το Μπρεχτικό Θέατρο, που δεν θέλει τον θεατή «χάνο» που χαχανίζει, αγωνιά, λυπάται ή χαίρεται εξαιτίας της αλληλουχίας των γεγονότων, των τραγουδιών ή των κινηματογραφικών πλάνων, αλλά με μαεστρία «βγαίνει έξω» από το έργο και αν ταυτιστεί ταυτίζεται μόνο κριτικά μέσα στην αγωνία της ύπαρξης, της δικής του ύπαρξης και του κάθε ανθρώπου.
Λοιπόν «ταυτίστηκα» απόλυτα με τη Σεν Τεν και η απαιτούμενη μη ταύτιση με αυτά καθαυτά τα γεγονότα μού έφερε μια θλίψη τόσο βαριά και βαθιά για τον αγώνα των ανθρώπων να «βγαίνουν και να μπαίνουν» -αυτό δεν σημαίνει αγώνας;- οι ίδιοι μέσα από την αλληλουχία των γεγονότων στα ερωτήματα μιας ζωής που δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και με το αυτονόητο καλό τέλος ή το κακό τέλος, αλλά και πάλι, το καλό πρέπει να νικήσει για να μην πεινάνε τα παιδιά!
Μ.Χ.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
