Αρχική ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ Μια βουτιά στα βαθιά με το Θαλάσσιο Τείχος

Μια βουτιά στα βαθιά με το Θαλάσσιο Τείχος

December 9, 2020 - 11:08 am

Με αφορμή/ Ορίζοντας

**Μια βουτιά στα βαθιά με το Θαλάσσιο Τείχος του Σάιμον Στίβενς**

Με αφορμή την παράσταση από την Θεατρική Ομάδα της του έργου Θαλάσσιο Τείχος, του Σάιμον Στίβενς η σκηνοθέτιδα Μαρία Ιόλη Καρολίδου μιλάει στον Ορίζοντα:

Εν τω μέσω μιας πανδημίας που δοκίμασε και δοκιμάζει τις αντοχές του υφιστάμενου συστήματος σε καίριους τομείς (υγεία, παιδεία, τέχνες) αλλά κυρίως τις ανθρώπινες αντοχές, σκεφτόμουν αυτό το διάστημα όλα όσα στερούμαστε και στερηθήκαμε και ένιωσα την ανάγκη να βρεθώ κοντά σε ανθρώπους και να μοιραστώ πράγματα που με τρομάζουν αλλά και πράγματα που αγαπώ βαθιά. Βρέθηκα λοιπόν να εξετάζω και να επανεξετάζω το θέμα της ανθρώπινης επαφής: της σημαντικότητας, σημασίας και της απουσίας της. Ξεκίνησα να ψάχνω έργα που άγγιζαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, τα τρία μεγάλα Α: Απόσταση, Απουσία, Απώλεια. Και ξανά-ανακάλυψα το κείμενο του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Σάιμον Στίβενς «Θαλάσσιο Τείχος». Και αποφάσισα να επιχειρήσω μια βουτιά και μια κατάδυση. Όπως ακριβώς ο χαρακτήρας του έργου: ο Άλεξ. Ο Άλεξ έχει βιώσει μια μεγάλη απώλεια. Και με αφορμή την απώλεια αυτή ξεκινάει ένα ταξίδι, μια διαδρομή στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής: τη γέννηση, τον έρωτα, την αγάπη, την ύπαρξη ή όχι του Θεού, τον θάνατο. Με ειλικρίνεια. Με χιούμορ. Με ευαισθησία. Ένας άντρας που δεν φοβάται να αποκαλύψει και να εκθέσει την ευθραυστότητά του. Την αδυναμία του. Κι αυτό προσωπικά το βρίσκω αφάνταστα ενδιαφέρον. Και προκλητικό.

Ξεκίνησα να ψάχνω έργα που άγγιζαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, τα τρία μεγάλα Α: Απόσταση, Απουσία, Απώλεια. Και ξανά-ανακάλυψα το κείμενο του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Σάιμον Στίβενς «Θαλάσσιο Τείχος». Και αποφάσισα να επιχειρήσω μια βουτιά και μια κατάδυση.

Η κοινωνία ορίζει τα φύλα μέσα από την σύγκρουση και την αντίθεσή τους. Οι προσδοκίες και οι αντιλήψεις σε σχέση με το τι σημαίνει να είσαι άντρας ή γυναίκα δομούν αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό φύλο. Το κοινωνικό φύλο είναι πολιτισμικά και κοινωνικά κατασκευασμένο. Το να ορίζεται μια φυλετική ταυτότητα με βάση την αντίθεση και την σύγκρουση είναι μια προβληματική, διχαστική και πολωτική πρακτική. Μια πρακτική που αφήνει πολύ λίγο χώρο στο πολυποίκιλο και πολυσχιδές φάσμα των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Οι γυναίκες δεν θυμώνουν. Οι γυναίκες δεν εξοργίζονται. Οι άντρες είναι δυνατοί. Οι άντρες δεν κλαίνε. Αυτός ο φραγμός σε σχέση με τα ανθρώπινα συναισθήματα και την έκφρασή τους συνδέεται και με μια αίσθηση απώλειας, ενός τεράστιου κενού. Ο άντρας στο έργο του Στίβενς καλείται να κοιτάξει μέσα στο δικό του κενό και να δοκιμάσει τα όρια της προσωπικής του ευθραυστότητας. Ο Άλεξ εκθέτει μία απουσία στην ουσία. Και μια ανάγκη. Την ανάγκη να νιώσουμε πλήρεις. Και την ανάγκη να ανήκουμε σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς.