Μια βραδιά για τον Θοδόση Πιερίδη και την Αμμόχωστο

Θέα

Ονειροπόληση πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου

Για τη μεγάλη εκδήλωση, που είναι εμπνευσμένη από την ποιητική συλλογή του Θοδόση Πιερίδη Ονειροπόληση πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου και θα πραγματοποιηθεί στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από το θάνατο των Τεύκρου Ανθία και Θοδόση Πιερίδη, ο Κώστας Κώστα, επικεφαλής του Πολιτιστικού Γραφείου του ΑΚΕΛ, μιλάει στον Ορίζοντα:

«Ένας νοσταλγικός περίπατος πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου Η εκδήλωση είναι αποκλειστικά βασισμένη στην ποιητική συλλογή του Θοδόση Πιερίδη που φέρει ακριβώς τον τίτλο Ονειροπόληση πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου. Πρόκειται για την ποιητική συλλογή στην οποία ο Θοδόσης Πιερίδης «εμπλέκει», με ένα πολύ γλυκό και όμορφο τρόπο, την αγαπημένη του οικογένεια σε ένα νοσταλγικό περίπατο πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου για να εξιστορήσει την ιστορία της πόλης και ευρύτερα της Κύπρου. Είναι και ένα είδος απολογισμού της δύσκολης πορείας του ποιητή στους δρόμους του κόσμου, «εγώ δεν ήρθα στη γη για να δικάζω αλλά να παντρεύω το χρέος με την ποίηση».

Αυτόν τον νοσταλγικό «περίπατο πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου» θέλουμε να κάνουμε και εμείς, αυτή τη φορά συντροφιά με το ποιητικό έργο του Θοδόση Πιερίδη. Θα απαγγείλουν ποιήματα η Δώρα Σωτηρίου και ο Ξένιος Σωτηρίου και η Δημοτική Χορωδία Ιδαλίου θα ερμηνεύσει τραγούδια σε στίχους του ποιητή. Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, ο οποίος θα απευθύνει τον δικό του χαιρετισμό, όπως θα χαιρετίσει και ο πρόεδρος της “Famagusta Initiative”, Serdar Atai. Τέλος χαιρετισμό στην εκδήλωση θα απευθύνει η Μαρίνα Πιερίδου, στενή συγγενής του Θοδόση Πιερίδη και “συνοδοιπόρος” στον “περίπατο πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου”.

Ήρθαν και φύγαν ένα-ένα τα κύματα της ιστορίας Ούτε η επιλογή του χώρου ούτε η ημερομηνία της εκδήλωσης είναι τυχαία. Πρώτα-πρώτα πάμε στον χώρο που διαδραματίζεται η ιστορία της Ονειροπόλησης πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου με όσα αυτός ο χώρος συμβολίζει. Και οι συμβολισμοί είναι πάρα πολλοί. Είναι το μάθημα της ιστορίας: «ήρθαν και φύγαν ένα-ένα τα κύματα της ιστορίας» είναι η θέληση του λαού να παραμείνει αφέντης στον δικό του τόπο «μα εμείς μείναμε, εμείς ο πληβείος αφέντης του τόπου», είναι τέλος η γνώση της τεράστιας δυσκολίας του αγώνα, αλλά και η αποφασιστικότητα για την τελική νίκη:

εμείς που θα μείνουμε – κι ας έρχονται, ας φεύγουνε,

ας ορμούνε, ας παφλάζουν, ας σβήνουνε,

ένα-ένα τα κύματα της ιστορίας

Σημειώνω επίσης ότι η 21 Σεπτεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, ίσως η καλύτερη ήμερα για να τιμηθεί ο Θοδόσης Πιερίδης, αφού, όπως ανέφερε σε συνέντευξή του τον Ιούλιο του 1960 σε ραδιοφωνικό σταθμό του Βουκουρεστίου, «στην ποιητική μου βιογραφία έχω πάντα, πλάι στα άλλα μου θέματα, κι ένα που θα το έλεγα μόνιμο: Είναι η Ειρήνη». Αλλά η 21η Σεπτεμβρίου είναι και μια ευκαιρία να σταλεί πάνω από τα τείχη της Αμμοχώστου η ακλόνητη πίστη μας ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική επικράτηση της ειρήνης στο νησί μας, αλλά και στον κόσμο.

Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος του χρόνου, χωρίς να αποκλείεται να επεκταθούμε και στις αρχές του 2019. Αυτό το διάστημα διοργανώνονται μερικές τοπικές εκδηλώσεις, η επόμενη θα αφορά τη διοργάνωση Επιστημονικής Ημερίδας, τέλη Οκτωβρίου, στην οποία θα συζητηθεί πιο εκτεταμένα και σε βάθος το τεράστιο σε όγκο και ποιότητα έργο των Τεύκρου Ανθία και Θοδόση Πιερίδη».

Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου στις 20:00 στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο στην κατεχόμενη Αμμόχωστο.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη και θα υπάρχουν λεωφορεία για τη μεταφορά όσων επιθυμούν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση. Για πληροφορίες: 24653758 / 99419060 και 24652821 / 99929542

Τα περβόλια και ο χρυσός κύκλος (απόσπασμα)

Τις Κυριακές, μας αρέσει

να πηγαίνουμε περίπατο πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου.

Ωραία είναι και τα περβόλια, μόνο που πέφτουν κάπως μακριά από τη θάλασσα.

Την ακούς, την οσμίζεσαι, μα δεν τήνε βλέπεις.

Βλέπεις τους ανεμόμυλους να της στέλλουνε χαιρετίσματα με τις πολλές απαλάμες τους

βλέπεις τα κυπαρίσσια να τεντώνονται, τα μέτωπά τους να γιομίζουν χαμόγελο

σαν μπορέσουν να την αντικρίσουν από μακριά

μα εκείνην, την ίδια τη θάλασσα, δεν τήνε βλέπεις.

 

Στα περβόλια περνούμε τις καθημερινές μας.

Περνούμε μαζί με τους ανεμόμυλους, με τα κυπαρίσσια,

με τις αμέτρητες αδερφούλες μας τις πορτοκαλιές,

ζυμώνουμε το χώμα για να γίνει ψωμί

ζυμώνουμε την ψυχή μας για να γίνει μια ηρεμία χαρούμενη

ζυμώνουμε τη ζωή μας για να μπορέσει να γίνει

ένας κύκλος κλειστός, ένας Κύκλος Χρυσός,

ένας αυτάρκης κόσμος μέσα στον κόσμο.

 

Εδώ ξεκουράζεται η μητέρα από ένα ταξίδι εβδομηντάχρονο.

Κουράστηκε μέσα στους τόσους ανέμους

μα ξέρει να χαμογελά –ξέρει να κάθεται

στον ίσκιο της κληματαριάς

ανάμεσα στα σπουργίτια και τα εγγονάκια της

καθώς μπρατσέρα που ’φτασε στο λιμάνι.

 

[…] Εδώ περνούμε τις καθημερινές μας.

Περνούμε τις μέρες μας και τις νύχτες, διψώντας τη θάλασσα

με μιαν από κείνες τις ήσυχες δίψες που αγνοούνε το σπαραγμό

όπως διψάς την αγαπημένη γυναίκα, όταν ξέρεις πως δεν έφυγε,

μα πηγαινόερχεται με τα τραγουδιστά της βήματα στο άλλο δωμάτιο.

 

Για αυτό, σαν έρχεται η Κυριακή, μας αρέσει

ν’ ανοίξουμε διάπλατα το άλλο δωμάτιο.

Να κάνουμε έναν περίπατο πάνω στα τείχη τη Αμμοχώστου.

(Από την Ονειροπόληση πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου)