μιχάλης μαυροθέρης: Η αληθινή συγγραφή δεν λέει, μα μονάχα δείχνει την αλήθεια

Με αφορμή/ Ορίζοντας

Με αφορμή τη βράβευση τους με Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας οι πεζογράφοι Κώστας Λυμπουρής, Αντώνης Μπαλασόπουλος,  μιχάλης μαυροθέρης και η ποιήτρια Μαρία Καντ (Καντωνίδου) μιλάνε στον Ορίζοντα:

μιχάλης μαυροθέρης: Η αληθινή συγγραφή δεν λέει, μα μονάχα δείχνει την αλήθεια

Πότε αρχίσατε να γράφετε;  Ποια  ανάγκη  σας οδήγησε στο γράψιμο,  για τι και για ποιους γράφετε;

Άρχισα να γράφω όταν ήμουν φοιτητής στην Αμερική. Δεν ήταν κάποια ανάγκη που με οδήγησε στο γράψιμο, αλλά η παρότρυνση κάποιου καθηγητή μου. Είχα πάει για να σπουδάσω ψυχολογία και ήταν υποχρεωτικό για όλους τους ξένους το μάθημα English 101, σε αυτό το μάθημα ο καθηγητής έγραφε μια έρευνα για τη λογοτεχνία στα αγγλικά από φοιτητές που μιλούν τα αγγλικά σαν δεύτερη γλώσσα. Σε εκείνο το μάθημα έγραφα ποιήματα και ιστορίες από τον στρατό (αφού ήταν και οι μόνες ιστορίες που είχα να πω). Οι ιστορίες μου ήταν πολύ αστείες αφού είναι γνωστό της πάσης πως ο στρατός στην Κύπρο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ανέκδοτο, κι αλήθεια, τότε ήξερα να λέω καλά ανέκδοτα. Ο καθηγητής μου μου είπε πως θα ήταν καλό να κάνω παράλληλα με την ψυχολογία και αγγλικά για να συνεχίσω να γράφω και να το αναπτύξω. Τελικά ερωτεύτηκα τη φιλολογία και παράτησα την ψυχολογία για να πάρω περισσότερα μαθήματα θεωρίας και δημιουργικής γραφής, άρα θα πω πως ήταν έρωτας & αγάπη αυτό που με οδήγησε στο γράψιμο.

Τώρα, για τι και για ποιους γράφω. Γράφω για τον άνθρωπο και για όσους θέλουν να διαβάσουν πραγματικά κάτι διαφορετικό για τα δεδομένα της Κύπρου. Θεωρώ πως σπουδαία λογοτεχνία σε τούτον τον τόπο έγραψαν μόνο ο Βασίλης Μιχαηλίδης και ο Λίνος Ιωαννίδης, εγώ απλά θέλω να κάνω το ίδιο.

Πως θα «συστήνατε» το βιβλίο σας σε έναν αναγνώστη;

Υπάρχουν δυο είδη βιβλίων: Αυτά που λένε μια ιστορία κι αυτά που είναι αληθινή λογοτεχνία (δηλαδή τέχνη), η Μαύρη Θάλασσα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας που νιώθετε να σας εκφράζει πιο έντονα αυτή την εποχή;

Τίποτα. Τίποτα. Τίποτα. Απλά υπάρχει. Ζει βιολογικά μόνο, πνευματικά υπάρχει. Είναι ένας νεκρός που δεν πέθανε. Νιώθει άχρηστος. Γιατί όντως είναι άχρηστος. Η ανθρωπότητα είναι υποχείριο της ματαιοδοξίας της. Νιώθει ηλίθιος. Γιατί είναι πολύ πιο ηλίθιος από το ίδιο του το κινητό. Νιώθει ανίκανος να νιώσει ηδονή. Γιατί πλέον όλα αγοράζονται. Με την Ζαντεξιλιτόλη όμως και κάτι ριάλιτι σόου με ζωντανές δολοφονίες ηρεμεί, βλέπει κρατούμενους να πολεμούν με άλλους κρατούμενους για να πάρουν χάρη και ο θάνατος τους τον βοηθά να ξεπεράσει τη σκέψη του δικού του θανάτου.

Υπάρχουν δυο είδη βιβλίων: Αυτά που λένε μια ιστορία κι αυτά που είναι αληθινή λογοτεχνία (δηλαδή τέχνη), η Μαύρη Θάλασσα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Τι αντιπροσωπεύει για έναν/ μια δημιουργό ένα βραβείο και ειδικότερα το Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας;

Τίποτε δεν σημαίνει ένα βραβείο. Αυτό που με χαροποιεί και είναι τιμή μου είναι που με αναγνώρισε το τόπος μου. Αγαπώ την Κύπρο όσο αγαπώ το γράψιμο.

Σε τι ωφελεί τον κόσμο η συγγραφή και η τέχνη γενικότερα; Είναι για σας μια πολιτική πράξη;

Η αληθινή συγγραφή δεν λέει, μα μονάχα ΔΕΙΧΝΕΙ την αλήθεια. Ασφαλώς και το γράψιμο είναι μια πολιτική πράξη, αν δεν είναι τότε λέγεται κατινιά. Είναι ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι πολεμούμε για ένα καλύτερο κόσμο, είναι επανάσταση και ανάσταση από τον θάνατο του σύγχρονου καπιταλισμού και εξευγενισμένου φασισμού της Δύσης. Νομίζω, αυτό θα έλεγε και ο θεός μου, ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι.

Σημειώση: H αναγραφή του ονόματος του συγγραφέα με μικρά αντί κεφαλαία γράμματα γίνεται σύμφωνα με την επιθυμία του ίδιου