Στιγμές του κυπριακού θεάτρου: “Μήδεια” (ΘΟΚ, 1984)

Μήδεια του Ευριπίδη (ΘΟΚ, 1984)

του Αιμίλιου Χαραλαμπίδη

Το Βαρελάκι με το μέλι το παρακολούθησα με μεγάλα μάτια στο θέατρο Ζήνα στην Πάφο, τέλη της δεκαετίας του ΄70. Θυμούμαι τη φωνή του Βλαδίμηρου Καυκαρίδη, την ιδιότροπη πριγκίπισσα της Λένιας Σορόκου και τον Σταύρο Λούρα. Μια νέα συνθήκη, πρωτόγνωρο το συναίσθημα, κάποιοι να παίζουν ένα παραμύθι μπροστά μου, εγώ να παλεύω με μια σοκολάτα (ειδική περίπτωση) και τα παιδιά να φωνάζουν. Η πρώτη παράσταση που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου.

Λίγα χρόνια μετά, στο αρχαίο Ωδείο της Πάφου, βλέπω τον εαυτό μου, να κάθομαι στις πέτρινες κερκίδες, να με αγκαλιάζει μια ασφάλεια, ακόμη και μια ζεστή ανακούφιση, να βρίσκομαι συνένοχος μαζί με τόσους άλλους μέσα στο σκοτάδι του καλοκαιρινού ουρανού. Τραγωδία. Μήδεια, ΘΟΚ 1984 (Σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου).

Έχω μια αγωνία και έναν μικρό φόβο. Τι θα συμβεί τώρα; Πρώτη φορά αντικρίζω αυτό το φοβερό φαινόμενο. Έχω στον νου μου ακόμη εικόνες ζωντανές από εκείνο το μυστήριο που ξεδιπλωνόταν αφειδώλευτα μπροστά μου. Με τα μάτια του έφηβου, το θέαμα αυτό μεγάλωσε και εντυπώθηκε μέσα μου. Ο χορός, τυλιγμένος με σάβανο, έτσι το φαντάστηκα, να μου ανοίγει μια προοπτική καινούργια, η ορχήστρα καλυμμένη με ένα στρογγυλό πανί, που το σέρνουν σε κάποια στιγμή, απομακρύνοντάς το, αφήνοντας πίσω του ένα ηχητικό ερέθισμα, μια φλόγα να ξεπηδά από το κέντρο, αλλά το κυριότερο, η ηθοποιός που υποδυόταν το χαρακτήρα της ξένης βασίλισσας, η Τζένη Γαϊτανοπούλου. Η ένταση της παρουσίας της στη σκηνή, ο συνδυασμός της εξωτερικής της παρουσίασης (τα πέλματα και οι παλάμες της βαμμένα κόκκινα, η χρυσή μάσκα, τα μαύρα φτερά στο κεφάλι) με την επιβλητική βαθιά φωνή της, κορυφώνεται την ώρα της δολοφονίας των παιδιών της. Βλέπουμε τη σκιά της σε μεγέθυνση, πίσω από ένα πανί οριζόντιο. Φεύγοντας το κουβάλησα μαζί μου. Το θέατρο. Τον νέο έρωτα.

Η 27η Μαρτίου γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Mέρα Θεάτρου και αποφασίσαμε να ζητήσουμε από ανθρώπους που σχετίζονται με το θέατρο να μας μιλήσουν για μια σημαντική για τον καθένα/την καθεμιά στιγμή –μια στιγμή που είτε την έζησαν, είτε άκουσαν ή διάβασαν γι’ αυτήν– ή για ένα σημαντικό γι’ αυτούς πρόσωπο του κυπριακού θεάτρου.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy