Του
Ειρηναίου Πίττα
Τα κατάφερε ξανά η ίδια θορυβώδης μειοψηφία να μονοπωλεί το ενδιαφέρον. Η ίδια μειοψηφία που από την αρχή όλης αυτής της ιστορίας με την πανδημία, αποδεικνύει ότι δυστυχώς, ο άνθρωπος, το πιο ευφυές, υποτίθεται, είδος του πλανήτη, μετά από τεράστια βήματα προόδου, με αποκορύφωμα την τελευταία εικοσαετία, κινδυνεύει σήμερα από την ηλιθιότητα και την άτακτη διασπορά της βλακείας στην κοινότητα.
Τις τελευταίες μέρες, αυτή η συγκεκριμένη μειοψηφία την είδαν προστάτες των παιδιών από τις «διαβολικές» και «σατανικές» μάσκες που θέλει να επιβάλει η «νέα τάξη πραγμάτων», ο Βελζεβούλ, οι «δαιμόνιοι» γιατροί «υπηρέτες του ψέματος» και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος.
Πώς επιλέγει αυτή η ομάδα ανθρώπων να «προστατέψει», κατά τα αλλά, τα παιδιά; Βρίζοντας, και χειροδικώντας σε βάρος εκπαιδευτικών, αφήνοντας τα παιδιά μακριά από το σχολείο, στερώντας τους την εκπαίδευση ή βάζοντάς τα να κρατούν πλακάτ (με πλήρη ανορθογραφία) κατά της «φίμωσης» και της «στέρησης» ελευθερίας που προκαλείται μέσα από τη μάσκα; «Προστατεύουν» τα παιδιά διδάσκοντάς τους αμφισβήτηση των επιστημονικών δεδομένων και γαλουχώντας τα με το υπέρτατο ιδανικό της συνωμοσιολογίας, όπου οι γονείς είναι οι πραγματικοί «φωστήρες» που ηρωικά μάχονται για την «προστασία» του παιδιού τους και την αποκάλυψη της «αλήθειας».
Η άτακτη διασπορά της βλακείας τείνει να εξελιχτεί σε μια νέα πανδημία, την οποία δυστυχώς ούτε τα εμβόλια, ούτε καμία φαρμακευτική αγωγή μπορεί να αντιμετωπίσει.
Δεν ξέρω κατά πόσο το γεγονός ότι τα «πυρά» πλέον στρέφονται κατά της… μάσκας, ενώ στην αρχή στρέφονταν κατά της ύπαρξης του ιού, πρέπει να εκληφθεί ως βελτίωση ή επιδείνωση της κατάστασης. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι πως πλέον τα μοναδικά θύματα είναι τα παιδιά. Αυτοί που υποτίθεται τα προστατεύουν, στην πραγματικότητα δημιουργούν ένα μέρος της μελλοντικής κοινωνίας το οποίο αν δεν εκλογικευτεί στην πορεία της ζωής του είτε θα μπει στο περιθώριο είτε θα αποτελεί τροχοπέδη για την πρόοδο. Η εργαλειοποίηση των παιδιών, που παρατηρείται τις τελευταίες μέρες, θα έχει αρνητικό αντίκτυπο μόνο στα ίδια τα παιδιά και το μέλλον τους. Τι θα σκέφτεται άραγε σήμερα για το σχολείο και τους δασκάλους εκείνο το παιδί, του οποίου ο γονιός έβρισε και χειροδίκησε μπροστά στα μάτια του;
Το κράτος έχει χρέος να υπερασπιστεί αυτά τα παιδιά. Αυτό θα γίνει μόνο παρουσιάζοντας τα πραγματικά δεδομένα για την πανδημία, τα εμβόλια, τις μάσκες. Τα παιδιά έχουν κρίση και μπορούν να καταλάβουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουν οι γονιοί. Είναι ανάγκη να ακουστούν τα παιδιά, να πουν τις δικές τους απόψεις, να εκφράσουν τη δική τους οπτική και μέσω συζήτησης να μάθουν ποια είναι τα πραγματικά επιστημονικά δεδομένα. Είναι ανάγκη για το μέλλον το δικό τους και της κοινωνίας.
