Μονάχα που λείπει το σώμα του./ Του λείπει το σώμα του.

Ορίζοντας/ Παράθυρα

Κλοπή

Πόσα και πόσα σώματα απώλεσαν τα χέρια τους

μόνο και μόνο γιατί δεν υπάκουσαν στο προαιώνιο «ου κλέψεις»!

 

Ομολόγησε λοιπόν

μην κάθεσαι ιδρωμένο

μήπως εσύ έκλεψες την φιάλη που κρατάς

γι’ αυτό σε απέκοψαν

με το σπαθί, με την αξίνα, με το δόρυ;

 

Δεν το ενοχλεί τόσο που είναι έγκλειστο στην προθήκη ενός μουσείου

ούτε που ανήκει σε μια εποχή απόμακρη κι αχριστιανική

ούτε το πειράζει που έχει φθαρεί, δεν είπαμε ότι τα πάντα ρει;

 

Μονάχα που λείπει το σώμα του.

Του λείπει το σώμα του.

 

Δεν έχω κλέψει!

Βαθιά μέσα στη γη

χάνει το σώμα την ψυχή

και το σώμα χέρι! είπε.

 

Ύστερα το δικό μου άρχισε να τρέμει

για τα τόσα που ήδη έκλεψε:

σώματα να έχω ως επιδέσμους για τις πληγές μου

πώματα να σφραγίσω τις αθέμιτες εκδοχές μου

χώματα να θάψω τις περασμένες εποχές μου.

 

Μιλάμε για μεγάλο κλέφτη!

 

Μεσημέρι στο μουσείο σπάει το γυαλί.

Το δεξί χέρι του ποιητή κλέβει

το δεξί χέρι του αγάλματος

να το κάνει, τάχα, ποίημα.

Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου

Συμμετοχή στο 4ο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ “Εις γην εναλίαν Κύπρον” που οργανώνει το Ιδεόγραμμα. Στη εκδήλωση του φεστιβάλ «Διάλογοι» συγγραφείς επισκέφθηκαν διαδικτυακά ή προσωπικά, τα μουσεία του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου και έγραψαν ένα κείμενο ή ποίημα.