Τις στιγμές της δολοφονίας της Καρολάιν επιχείρησε να περιγράψει ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, υποστηρίζοντας ότι ήταν αποτέλεσμα «θυμού και αγανάκτησης». Κατά την απολογία του, επιχείρησε να δώσει την εικόνα του εν εξάλλω συζύγου, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να εξηγήσει πειστικά από πού προέκυψε αυτό το συναίσθημα.
Η πρόεδρος του δικαστηρίου, έχοντας συμπληρώσει πάνω από 5 ώρες συνεχούς απολογίας, ρώτησε τον κατηγορούμενο για τα όσα συνέβησαν την τελευταία και 4η φορά που ανέβηκε στο δωμάτιο όπου κοιμόταν η Καρολάιν. Είχε προηγηθεί ένας έντονος διάλογος μετά από την πτώση της μικρής από τον καναπέ, με αποτέλεσμα η Καρολάιν να κοιμηθεί, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί περαιτέρω με το παιδί και τον ίδιο.
Πρόεδρος: Επικαλείστε μια κατάσταση εκτός εαυτού και λέτε ότι μπήκατε και της είπατε «αγάπη μου» και είναι αυτό εκτός εαυτού….
Κατηγορούμενος: Γύρισα να την αγκαλιάσω.
Πρόεδρος: Ανεβήκατε στο σώμα της;
Κατηγορούμενος: Όσο περισσότερες κινήσεις έκανε, προσπαθούσα να την αγκαλιάσω.
Πρόεδρος: Ανεβήκατε πάνω της με τον κορμό σας..
Κατηγορούμενος: Σωστά. Ήταν αρχικά στο πλάι γυρισμένη και ανέβηκα πάνω της.
Πρόεδρος: Γιατί;
Κατηγορούμενος: Δεν ήθελε να την αγκαλιάσω.
Πρόεδρος: Τρεις άλλες φορές έκανε χειρότερα.
Κατηγορούμενος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω να σταματήσει να χτυπιέται. Μην προσπαθείτε να βρείτε λογική. Ήθελα να σταματήσει να χτυπιέται και τη ρώτησα: μ χτυπήσεις τη μικρή;
Πρόεδρος: Ναι αλλά αυτό δεν το κάνατε όταν χτύπησε τη μικρή. 2,5 ώρες μετά σκέφτεστε το παιδί;
Κατηγορούμενος: Είναι ένα κράμα. Θυμός, θλίψη, αγανάκτηση που πολλαπλασιάστηκαν. Προσπαθώ να την αγκαλιάσω και αντί να ακούσω συγγνώμη, με διώχνει.
Πρόεδρος: Είστε από πάνω της για να ηρεμήσει; Αν θέλατε να ηρεμήσει ήθελε άλλη προσέγγιση. Την γνωρίζατε την οδό.
Κατηγορούμενος: Ήταν η εξαίρεση.
Πρόεδρος: Η εξαίρεση που αφαιρεί ζωή..
Κατηγορούμενος: Μακάρι να είχα κάνει οποιοδήποτε(…)
Πρόεδρος: Αληθινά πιστεύατε ότι μπορούσατε να την κατευνάσετε έτσι;
Κατηγορούμενος: Να σκεφτεί τί έγινε ήθελα.
Πρόεδρος: Θα καταλάβει κοιμώμενη; Αφού κοιμόταν εκείνη την ώρα.
Κατηγορούμενος: Το τι έγινε από το ποσό θολωμένος ήμουν από τις 1:30, δεν θα βρω λογική.
Πρόεδρος: Τι σας φέρνει εκτός λογικής; Το συμβάν ως συμβάν μέχρι τις 3 το ελέγχετε. Τί το κατέστησε ανεξέλεγκτο;
Κατηγορούμενος: Ότι έφτασα στα όριά μου. Έλεγχα την έξαρσή μου, αλλά δεν ήμουν καλά μέσα μου. Όλο αυτό στις 4 το πρωί και με αυτή την αντίδραση… Έφτασα εκτός ελέγχου όταν άρχισα να την παίρνω αγκαλιά και να της λέω “κατάλαβες τί έκανες;” (..) Οι προηγούμενες φορές δεν αλλάζουν ότι στις τέσσερις το πρωί συνέχιζα να είμαι μόνος με το παιδί στο σαλόνι και να δείχνει ότι δεν έχει καταλάβει τί έγινε. Περίμενα ότι θα δω μια φυσιολογική αντίδραση, μια λέξη και όλος ο θυμός θα έφευγε. Αντί για τη λογική αντίδραση, συνέβη το ακριβώς αντίθετο σαν να μην έδινε σημασία στο τί είχε προηγηθεί.
Πρόεδρος: Διαψεύστηκε η προσδοκία σας να λήξει το συμβάν άρα… Ποσό ήσασταν πάνω της;
Κατηγορούμενος: 4-5 λεπτά.
Πρόεδρος: Πώς αντιδρά; Κουνούσε τα χέρια της…
Κατηγορούμενος: Ανέβηκα ώστε να μην μπορεί να με χτυπήσει. Μπορεί να κουνήσει τα πάνω άκρα της, αλλά όχι άνετα γιατί είναι μπρούμυτα.
Πρόεδρος: Την πιέσατε πού;
Κατηγορούμενος: Στο μαξιλάρι της. Πήγε να μου φωνάξει..
Πρόεδρος: Μπορούσε να φωνάξει με ένα μαξιλάρι στο στόμα;
Κατηγορούμενος: Μπορούσε να μιλήσει. Είπε “σήκω, παράτα με, φύγε” και κάποιες από τις κοινές βρισιές.
Πρόεδρος: Και πήρατε το μαξιλάρι και το χρησιμοποιήσατε πάνω από το κεφάλι της. Ποιος ήταν ο σκοπός για αυτό; Να την ηρεμήσετε;
Κατηγορούμενος: Προσπαθούμε να βρούμε λογική σε ένα σημείο που στο μυαλό μου δυστυχώς κλιμακωνόταν η ένταση. Η αντίδρασή της δεν έδειχνε ότι έφταιγε. Είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου, που δεν υπάρχει λογική. Εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω στον εαυτό μου.
Πρόεδρος: Είστε άνθρωπος άνω του μετρίου, κάποιοι θα σας χαρακτήριζαν ευφυή… Δεν νιώσατε την ένταση του κορμιού της; Αναφέρεστε σε έναν άνθρωπο σαν να είναι παρούσα, αλλά δεν είναι…
Κατηγορούμενος: Ψάχνουμε να βρούμε λογική εκεί που δεν υπάρχει…
Πρόεδρος: Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτεστε τον έρωτά σας για εκείνη την κοπέλα. 5 λεπτά έχετε στα χέρια σας τη ζωή της γυναίκας των ονείρων σας. Δεν καταλαβαίνατε τι κάνατε; Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας; Το παιδί σας;
Κατηγορούμενος: Σκεφτείτε λίγο. Δεν βγάζει λογική. Το παιδί μου..
Πρόεδρος: Με αυτό που κάνατε, το παιδί σας σκεφτόσασταν;
Κατηγορούμενος: Όλο αυτό είναι ξεκάθαρο λάθος. Τίποτα δεν έγινε σωστά.
Πρόεδρος: Δηλαδή 5 λεπτά δεν σκεφτήκατε ότι “λατρεύω τη μητέρα του παιδιού μου”, ότι το παιδί έχει δικαίωμα να έχει τη μάνα του μεγαλώνοντας.
Κατηγορούμενος: Η Καρολάιν και η μικρή ήταν και θα είναι για πάντα στη ζωή μου. Δεν υπήρχε ποτέ, δεν θα σκεφτόμουν το σενάριο να μεγαλώσει η μικρή χωρίς μητέρα.
Πρόεδρος: Νιώθατε να ξεψυχάει η κοπέλα και δεν σκεφτήκατε το παιδί πώς θα μεγαλώσει χωρίς μητέρα και πατέρα;
Κατηγορούμενος: Υπήρχε περίπτωση με μια λογική ήρεμη σκέψη να το δω και να το αποδεκτώ αυτό; Ποτέ!
Πρόεδρος: Ποιο συναίσθημα ήταν αυτό που υπερνίκησε όλα αυτά; Οδηγείτε τη μάνα του παιδιού σας στο θάνατο…. Τι σκεφτόσασταν και δεν σας επέτρεψε να υπαναχωρήσετε;
Κατηγορούμενος: Ο,τι έχει προηγηθεί
Πρόεδρος: Τί; Που να μπορεί να δικαιολογήσει; Δεν είπατε και κάτι σοβαρό.
Κατηγορούμενος: Για 2-3 ώρες μιλάμε για αλληλουχία γεγονότων που έφεραν μια αδικαιολόγητη έκρηξη εκτός ελέγχου.
Πρόεδρος: Εσείς τώρα θεωρείτε ότι αυτά που μας είπατε είναι τόσο σοβαρά που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή την πράξη…
Κατηγορούμενος: Δεν θα έπρεπε.
Πρόεδρος: Δεν βλέπω να θεωρείτε υπαίτιο τον εαυτό σας.
Κατηγορούμενος: Έχω ευθύνη και προγενέστερα. Δεν εχω αποποιηθεί της ευθύνης, έχω κάνει πολλά λάθη σε τέσσερα χρόνια.
Πρόεδρος: Τι ακολούθησε;
Κατηγορούμενος: Θεώρησα ότι είχε λιποθυμήσει.
Πρόεδρος: Φέρατε στο δικαστήριο πιστοποιητικά ότι συμμετείχατε σε σεμινάρια για πρώτες βοήθειες. Δεν καταλάβατε ότι έχει χάσει ένας άνθρωπος τη ζωή του;
Κατηγορούμενος: Είμαι σε κατάσταση που.. αφήνω την Καρολάιν και βγάζω μαξιλάρια και βλέπω κάτι που δεν μπορώ να πιστέψω. Λέω “λιποθύμησε” και πλησιάζω.
Πρόεδρος: Πότε αντιλαμβάνεστε ότι είναι νεκρή;
Κατηγορούμενος: Όταν τη βλέπω στο πρόσωπο. Ένα τμήμα του προσώπου της στο προφίλ. Είναι κάπως θολά…
Προέδρος: Εγώ είμαι σίγουρη ότι το έχετε τώρα μπροστά σας.
Κατηγορούμενος: Προσπαθώ να το αφήσω πίσω..
Πρόεδρος: …αλλά μάλλον σας κυνηγάει. Γυρίσατε το κεφάλι;
Κατηγορούμενος: Είδα σφυγμούς και πριν είδα ανοιχτά τα μάτια της.
Πρόεδρος: Πώς αντιδράσατε;
Κατηγορούμενος: Άρχισα να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά μου, να κινούμαι πέρα δώθε στο δωμάτιο. Οι επόμενες στιγμές είναι το ίδιο χαοτικές με τις στιγμές με το μαξιλάρι. Την κοιτάω, την ακουμπάω, καταφεύγω, είμαι σε πλήρη σύγχυση. Για κάποια λεπτά… η πρώτη κίνηση ήταν να δω αν η μικρή ήταν καλά, να δω τί κάνει. Είναι αδύνατον να δω τί έχει γίνει… έτρεξα ξανά πάνω. Δεν μπόρεσα να πιστέψω αυτό που έχει γίνει.
Πρόεδρος: Πόσο σας πήρε να καταλαβαίνετε; Γιατί εδώ έχετε κάνει και ενέργειες για να το κρύψετε…
Κατηγορούμενος: Μετά τις σπασμωδικές κινήσεις μου, σκέφτηκα πώς άφησα να συμβεί αυτό το πράγμα, δεν μπορούσε να αντέξει το μυαλό μου.!
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
