Μπορούμε να βρεθούμε 10+10 Χωραήτες;

Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου

12 Νοεμβρίου. Άλλα δύο σημεία διέλευσης ανοίγουν σε Λεύκα και Δερύνεια. Δύο βδομάδες, χωρίς να ακουστεί τσιμουδιά, τουλάχιστον σε επίπεδο ανακοινώσεων, από τους γνωστούς κύκλους της λάσπης, της παραπληροφόρησης, του ψεύδους και της αλλεργίας ως προς το σύνοικο στοιχείο.

Πού πήγαν αυτοί οι λατρεμένοι μου άνθρωποι; Πού χαθήκανε; Μου έλειψε ο μεστός τους πολιτικός λόγος, τα πλούσια τους επιχειρήματα και κυρίως τα μαθήματα οικονομικής βιωσιμότητας της ελληνο-κυπριακής οικονομίας. Βλέπετε, περί χρημάτων ήτο πάντοτε το επιχείρημα –και ο αγών…

Τους θέλω εδώ και τώρα, να ανασύρουν τα δεφτέρια των επιχειρήσεων, να βγάλουν τα κομπιουτεράκια και να υπολογίσουν τις ζημιές. Ποιες ζημιές; Μα αυτές που θα προέρχονταν από την έλευση των δεκάδων καραβανιών λεωφορείων και χιλιάδων τουριστών για να κατακλύσουν την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Τις ζημιές συνεπεία των οποίων θα ερχόταν λίγο πολύ ο μαρασμός των περιοχών πέριξ της Δερύνειας, που εδώ και δεκαετίες μεγιστοποίησαν την επισκεψιμότητα και τα έσοδά τους.

Και να μας αναδείξουν στο πώς, οικονομικά και πολιτικά, αναβαθμίστηκε το ψευδοκράτος.
Ευτυχώς, μετά από δύο βδομάδες ουδείς οικονομικός μετεωρίτης κατέπεσε στην περιοχή Αμμοχώστου, ουδέν ξενοδοχείο κατέρρευσε, το wannabe Μοντε Κάρλο ησυχάζει μετά το πέρας άλλης μιας επιτυχημένης τουριστικής σεζόν, ενώ την ίδια ώρα στο ευρύτερο μέτωπο με αφκά με πουλιά, που λέγει και μια λαϊκή ρήση. Γι’ αυτό το τελευταίο πάντως, δεν βλέπω τους τότε θιασώτες της μη διάνοιξης να επείγονται.

Τι απέμεινε από όλο αυτό τον ντόρο; Καμιά 20αριά κοπέλια που θεώρησαν ότι μπορούν να υποκαταστήσουν τις δυνάμεις ασφαλείας κλείνοντας και ανοίγοντας οδοφράγματα. Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να κλείσουν και τις οδικές αρτηρίες των πόλεων και κοινοτήτων, μη σας πω να επιβάλουν και κέρφιου, κατά τρόπον που να αποτρέψουν στη ρίζα του το «κακό» που τους βρήκε, με τους διάφορους που τολμούν να αγγίξουν επί των τύπων των ήλων της κατεχόμενης γης.

Αυτό είναι, βλέπετε, το βαθύτερο νόημα της δημοκρατίας γι’ αυτούς. Τι ακολουθεί όμως μετά τη Λεύκα και τη Δερύνεια; Ορθό το αίτημα διάνοιξης κι άλλων οδοφραγμάτων, μεταξύ των οποίων η δίοδος Κοκκίνων. Αυτό που απαιτείται είναι οργάνωση και από τις δύο πλευρές. Οι κάτοικοι της ακριτικής Τηλλυρίας συνεχίζουν να στηρίζουν ο αίτημά τους. Ας βρεθούμε και καμιά 20ριά Χωραήτες και από τις δύο πλευρές για να απαιτήσουμε ό,τι και οι Τήλλυροι. Αν θα είναι ο Ορφέας ή η Ομορφίτα ή η Πύλη Πάφου, λίγη έχει σημασία.