Για να έρθουν καλύτερες μέρες…

Του
Κώστα Κατσώνη

 

Για να έρθουν καλύτερες µέρες…

Καθώς ο φετινός χρόνος απέρχεται κουβαλώντας στους κυρτωµένους ώµους του τα πρωτόγνωρα δεινά της πανδηµίας του COVID-19, τις εκατόµβες των θυµάτων του ρωσο-νατοϊκού πολέµου της Ουκρανίας, την κορύφωση της ολέθριας κλιµατικής αλλαγής και τη συνακόλουθη πανευρωπαϊκή και παγκόσµια ενεργειακή – οικονοµική κρίση, που ήδη τη βιώνουµε κι εµείς στον δύσµοιρο τόπο µας, οι ευχές όλων των όπου γης νουνεχών ανθρώπων είναι να έρθουν µαζί µε τη νέα χρονιά και οι καλύτερες µέρες που όλοι οραµατιζόµαστε. Μέρες ειρήνης, µέρες αδελφοσύνης ανθρώπων και λαών, µέρες περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και κοινωνικής δικαιοσύνης σε διαπλανητικό επίπεδο, αλλά και µέρες επανένωσης και ειρηνικής συνύπαρξης για τη µαρτυρική µας πατρίδα.

Είναι ευνόητες οι επιβαλλόµενες κατεπείγουσες και συλλογικές δράσεις που θα πρέπει να αναληφθούν για την πραγµάτωση των πιο πάνω προσδοκιών σε διεθνές επίπεδο, όπως γνωστοί είναι και οι δυνητικοί πρωταγωνιστές, που δεν είναι άλλοι από τους ισχυρούς της Γης. Για την επίτευξη όµως της προσδοκώµενης αλλαγής και στον δικό µας τον τόπο, πέρα από την επιβαλλόµενη ενεργότερη δραστηριοποίηση των Ευρωπαίων και άλλων εταίρων µας, «η τύχη µας είναι στα χέρια µας», όπως συνηθίζει να λέει και ο απλός λαός.

Κι έχουµε αυτή την ευκαιρία και οφείλουµε να την αδράξουµε όταν στις 5 και στις 12 του προσεχούς Φεβρουαρίου 2023 θα κληθούµε να εκλέξουµε τον νέο Πρόεδρο της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Και θα είναι πράγµατι αυτοχειρία και αλόγιστη πολιτική ακροβασία η τυχόν εκλογή στο προεδρικό αξίωµα οποιουδήποτε από τους δύο συναγερµικούς υποψηφίους: του Αβέρωφ Νεοφύτου ή του Νίκου Χριστοδουλίδη. Και οι δυο δηλώνουν περήφανοι συναγερµικοί, ενώ ταυτόχρονα φιλοδοξούν να συνεχίσουν το «αξιοθαύµαστο έργο» της δεκαετούς διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη-∆ΗΣΥ, η οποία θεωρείται κατά γενική οµολογία και κατά τεκµήριο η πιο διεφθαρµένη διακυβέρνηση στην 62χρονη ιστορία της ταλαίπωρης Κυπριακής ∆ηµοκρατίας.

Πέραν όµως από τη θεσµική διαφθορά, η πιο επώδυνη πληγή για τον δύσµοιρο τόπο και το λαό µας είναι, χωρίς αµφιβολία, η θλιβερή και άκρως επικίνδυνη κληρονοµιά που καταλείπουν σε σχέση µε το κυπριακό πρόβληµα. Η πατρίδα µας βρίσκεται στο χείλος της διχοτόµησης και της λύσης δύο κρατών, µε την οποία ερωτοτροπούσε ο απερχόµενος, ο οποίος, καθώς εκπνέει η θητεία του εξακοντίζει πανταχόθεν νέες (τροµάρα του) αγωνιστικές και πατριωτικές «ιδέες» και ανέξοδες ρητορείες, νιώθοντας µάλιστα και περήφανος για «έργο» που έχει επιτελέσει.

Είναι προφανές λοιπόν για όσους πραγµατικά αγαπούν αυτόν τον τόπο και αγωνιούν για το αύριο, ανεξάρτητα από κόµµα και ιδεολογία, ότι η µόνη σωτήρια επιλογή, στις δοσµένες συνθήκες, για τον τόπο και το λαό µας είναι η προοδευτική αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου, ώστε να ανατείλουν καλύτερες µέρες στον καινούργιο χρόνο και στα κατοπινά χρόνια για µας και προπαντός για τα παιδιά και τα εγγόνια µας. Κι αυτή η αλλαγή µπορεί να επέλθει µόνο µε την εκλογή του Ανδρέα Μαυρογιάννη στην προεδρία της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, ενός εγνωσµένου κύρους, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, πολιτικού και διπλωµάτη, µε ήθος και µε εντιµότητα αδιαµφισβήτητη, σταθερά και αµετάκλητα προσηλωµένου στην προοπτική της ειρήνης και της επανένωσης του νησιού µας. Καλή και προοδευτική ψήφο λοιπόν και καλή χρονιά!