Να η ‘’ήπια’’ ανάπτυξη του Ακάμα (Φωτογραφίες)

Του Βαγγέλη Γέττου

Διαμένω περιοδικά με την οικογένειά μου στην είσοδο του Ακάμα από την πλευρά των Λουτρών της Αφροδίτης. Μια περιοχή που γνωρίζω αρκετά καλά καθώς έχω ‘’οργώσει’’ από στεριά και θάλασσα. Έχω, έτσι, την θλιβερή τύχη να παρακολουθώ τα πολύ μελετημένα βήματα με τα οποία υλοποιείται η διάβρωση του προστατευτικού πλαισίου του Ακάμα σε βάρος της φυσικής κληρονομιάς, σε όφελος μελών της κυπριακής ελίτ, κατασκευαστών, επαγγελματιών του τουρισμού αλλά και ντόπιων μικροσυμφερόντων.

Η βόρεια είσοδος του Ακάμα διαθέτει ένα αρκετά ευρύχωρο πάρκινγκ που μέχρι ώρας προσφέρεται στους επισκέπτες δωρεάν. Προφανώς, ο ιδιοκτήτης του θα αλλάξει γνώμη όταν τα ρούβλια, τα ευρώ και οι στερλίνες κατακλύσουν την περιοχή.

Γύρω από το σημείο, ο επισκέπτης παίρνει μια γερή δόση ‘’εκσυγχρονισμού’’ και ‘’συγυρίσματος’’, όπως την αντιλαμβάνεται ο Δήμος Νέου Χωριού. Σαπισμένα τροχόσπιτα, κρυμμένα (πεταμένα) στο γκρεμό απέναντι από την κορυφή του επισκέψιμου χώρου των Λουτρών της Αφροδίτης που μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, containers χωμένα, θα ’λεγες, κάτω από το ‘’αναπτυξιακό’’ χαλί, τσιμεντένιες δεξαμενές ‘’ατάκτως εριμμένες’’ και η μία από τις ελάχιστες ενημερωτικές ταμπέλες διαλυμένη αφού ο Ακάμας ενδιαφέρει μόνο όταν μέσα του μουγκρίζουν οι εκατοντάδες ‘’γουρούνες’’ που καβαλούν οι τουρίστες το καλοκαίρι. Οι εικόνες αυτές δεν είναι καινούριες αλλά ακριβώς γι’ αυτό καταγράφονται: γιατί αποδεικνύουν την διαχρονική υποκρισία των τοπικών αρχών σχετικά με την δήθεν έγνοια τους για τον Ακάμα και την επίφαση των κυβερνητικών σχεδιασμών περί ‘’Πάρκου Ακάμα’’. Είναι οι ίδιοι που πριν λίγο καιρό είχαν το θράσος και την αναλγησία να αναρτήσουν πανό όπου έγραφαν ‘’πρόσφυγες στον ίδιο μας τον τόπο’’.

Ήδη πριν από το καλοκαίρι είχαν κάνει την εμφάνισή τους μικρά ‘’καλοβαλμένα’’ σπιτάκια σε…χρώματα του δάσους. Είναι τα ‘’λιτά’’ και ‘’συμβατά’’ καταλύματα που υποτίθεται ότι θα αναδιαμόρφωναν το όντως ασύδοτο σκηνικό των αυθαίρετα τοποθετημένων τροχόσπιτων. Τα τροχόσπιτα έλαβαν τελεσίγραφο και αποχώρησαν. Κάποιος θα υπέθετε ότι ο εργολάβος και ο Δήμος Νέου Χωριού που τόσο κόπτεται για την ανάδειξη του τόπου θα φρόντιζαν πραγματικά να ‘’σουλουπώσουν’’ το τοπίο. Αντ’ αυτού, περπατώντας κανείς στο σημείο έρχεται αντιμέτωπος με παρατημένα μπάζα, τσιμεντογωνίες και άλλα οικοδομικά υλικά που απλά παράτησαν εκεί. Ίσως πάνω στη βιασύνη τους να φέρουν την ανάπτυξη.

Περνώντας αυτά τα απομεινάρια, έρχεσαι αντιμέτωπος με το πιο παράταιρο θέαμα: ένα φράχτης που περιφράσσει το οικόπεδο με τα σπιτάκια και ο οποίος καταλαμβάνει μια έκταση από τον κυρίως χωματόδρομο μέχρι τον γκρεμό απέναντι από το νησάκι γνωστό και ως «Κακοσκάλι». Θλιβερός οιωνός της επερχόμενης επέλασης; Σύμβολο της απληστίας που αφήνουμε να λυμαίνεται έναν από τους τελευταίους πνεύμονες της Κύπρου; Ρητορικές ερωτήσεις που, ωστόσο, για μια ακόμα φορά με κατέκλυσαν.

Το πόσο ήπια είναι η πρώτη αυτή αξιοποίηση (‘’απεγκλωβισμός’’ όπως αναφέρεται σε διάφορα κυβερνητικά και συντεχνιακά έγγραφα) ιδιωτικής περιουσίας μέσα στην προστατευόμενη χερσόνησο, μου αποκαλύφθηκε αμέσως μόλις πλησίασα περισσότερο. Οικοδομικό αμμοχάλικο, τσιμέντο, μπετονιέρες, βαριά μηχανήματα και οχήματα και ένα αλλοιωμένο επίπεδο σκηνικό που δεν θυμίζει σε τίποτα την εντυπωσιακή τραχύτητα του εδάφους του Ακάμα. Οι εσωτερικοί δρόμοι που έχουν χαραχθεί και ‘’καθαριστεί’’ δεν νομίζω να παραμείνουν χωμάτινοι. Άλλωστε ποιος θα πληρώσει μια διαμονή σε ένα σπιτάκι με θέα στη Μεσόγειο με τόνους σκόνης που θα σηκώνει και το παραμικρό αεράκι;

Δεν ξέρω αν πια, μέσα σε αυτή την δίνη σκανδάλων επί σκανδάλων, έχει σημασία να ειπωθεί ότι η εκκίνηση της επίθεσης στον Ακάμα φέρει την υπογραφή συγγενή της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, απ’ ό,τι πληροφορούμαι. Όταν από πίσω έχει σαν ηθικούς αυτουργούς ολόκληρες κοινότητες να παρακαλούν για την επιτάχυνση της καταστροφής, αν δεν βρισκόταν αυτός, θα βρισκόταν κάποιος άλλος φυσικός αυτουργός.

Στο διά ταύτα. Πολλά ειπώθηκαν από μέρους μας, εμάς, των από ’δω. Λίγα έγιναν. Αντικειμενικά. Είναι η ώρα μηδέν για τον Ακάμα που δεν σώζεται διαδικτυακά αλλά στο πεδίο. Με την άρση των περιοριστικών μέτρων πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ένα κίνημα δυναμικής επιτόπιας αντίστασης. Δεν βλέπω άλλο δρόμο. Εκτός από άσφαλτο.