Του Γιαννάκη Κολοκασίδη*
Τραγική η εικόνα. Ο Νίκος Αναστασιάδης τσιµεντώνει θεµέλιους λίθους και τελεί εγκαίνια σωρηδόν! Εξευτελίζοντας έτσι, για µια ακόµη φορά, το θεσµό του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας. Το ρήµα «εγκαινιάζω» καθίσταται το δεύτερο πιο σύντοµο ανέκδοτο µετά το «δεσµεύοµαι».
Ταυτόχρονα, παρακολουθούµε άλλη µια απέλπιδα προσπάθεια αυτοδικαίωσης του Αναστασιάδη στο Κυπριακό. Με τόνους δραµατικούς µαστιγώνει (στα λόγια) την Τουρκία καταγγέλλοντάς την ως µοναδική υπεύθυνη για τη µη λύση του Κυπριακού. Η ρητορική του Αναστασιάδη, που σε τίποτα δεν θυµίζει τον «πατριωτικό ρεαλισµό» του Συναγερµού, ταυτίζεται πλήρως µε τη ρητορική του λεγόµενου ενδιάµεσου χώρου, ο οποίος στοιχίζεται πίσω από την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Μ’ αυτόν τον τρόπο εµµέσως πλην σαφώς στηρίζει την υποψηφιότητα του δικού του πρωτοπαλίκαρου. Προφανώς προσδοκά ότι µε ενδεχόµενη εκλογή Χριστοδουλίδη ο ίδιος θα καταστεί ο σκιώδης Πρόεδρος για µια πενταετία τουλάχιστον. Ας το έχουν αυτό υπόψη όσοι σκέφτονται να ψηφίσουν Χριστοδουλίδη τάχα για αλλαγή.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο Αναστασιάδης φέρει βαρύτατες ευθύνες για τη σηµερινή κατάντια του Κυπριακού. Η κατ’ εξακολούθηση επίκληση της τουρκικής αδιαλλαξίας δεν τον σώζει µε τίποτε. Με την πολιτική που ακολούθησε απογοήτευσε ακόµα και αυτούς που τον θεοποίησαν λόγω της στάσης του στο σχέδιο Ανάν. Βέβαια οι υπόλοιποι, οι πολλοί, ξέραµε ότι δεν µπορούσαµε να περιµένουµε κάτι καλύτερο από τον ηγέτη του Συναγερµού.
Γιατί ο Αναστασιάδης οδήγησε το Κυπριακό µια ανάσα πριν τη διχοτόµηση;
Προβάλλονται δύο λόγοι: Πρώτον, ότι έπεσε θύµα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής! ∆εύτερον, ότι αντί να διανύσει το τελευταίο µίλι προτίµησε να διασφαλίσει την επανεκλογή του θυσιάζοντας το Κυπριακό. Τα περί ρωσικής επιρροής µάλλον εµπίπτουν στη σφαίρα των θεωριών συνωµοσίας. Στο Κυπριακό όσες χώρες εµπλέκονται άµεσα είναι χώρες του ΝΑΤΟ. Τουρκία, Ελλάδα, Βρετανία. Επί Αναστασιάδη η Κύπρος δέθηκε σε τέτοιο βαθµό και δουλικά στο άρµα των Ηνωµένων Πολιτειών όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της. Τώρα, πώς γίνεται µε αυτό το σκηνικό να φταίει η ρωσική εξωτερική πολιτική που το Κυπριακό παραµένει άλυτο, ειλικρινά είναι άξιο απορίας.
Ο δεύτερος λόγος, ότι δηλαδή προτίµησε να διασφαλίσει την επανεκλογή του σε βάρος της λύσης, έχει και βάση και ιστορία. Να θυµίσουµε µόνο ότι ο πατριάρχης του «πατριωτικού ρεαλισµού» Κληρίδης δύο φορές (∆είκτες Κουεγιάρ, S-300) τούµπαρε τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού προκειµένου να εκλεγεί και να επανεκλεγεί Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας.
Όµως, όποιος θεωρεί ότι ο µοναδικός λόγος που ο Αναστασιάδης έπαιξε το χαρτί της µη λύσης είναι η φιλοδοξία του να επανεκλεγεί, λέγει τη µισή αλήθεια. Η άλλη αλήθεια, η µεγάλη αλήθεια, βρίσκεται στον ίδιο τον Συναγερµό από την εποχή της ίδρυσής του. Ο Συναγερµός είναι δισυπόστατος. Από τη µια εκφράζει και υπηρετεί το µεγάλο κεφάλαιο, που κάνει παιχνίδια µε την πολιτική του «πατριωτικού ρεαλισµού» και από την άλλη εκπροσωπεί και εκφράζει τα κατάλοιπα της ΕΟΚΑ Β’ και της σοβινιστικής ακροδεξιάς. Εκείνους που στέγασε πολιτικά µε την ίδρυσή του, αλλά και τους πολιτικούς και ιδεολογικούς επιγόνους του γριβισµού. Αυτή η ακροδεξιά ψυχή του Συναγερµού δεν εξαφανίστηκε µε τα χρόνια. Ούτε και µετανάστευσε σύσσωµη στο ΕΛΑΜ. Αυτή η ακροδεξιά του Συναγερµού εχθρεύεται και απορρίπτει κάθε ιδέα οµοσπονδιακής λύσης του Κυπριακού. Αυτούς είχε υπόψη του ο Αναστασιάδης όταν έλεγε στον Τσαβούσογλου ότι δεν θέλουν να µοιραστούν ούτε ένα νοσοκοµείο µε τους Τ/κυπρίους. Αυτή η ακροδεξιά του Συναγερµού εµπόδισε στο παρελθόν και θα συνεχίσει να εµποδίζει κάθε προσπάθεια λύσης µέσα στις παραµέτρους των Ηνωµένων Εθνών. Να θυµηθούµε µόνο τις οργισµένες αντιδράσεις του Σωτήρη Σαµψών και πολλών άλλων όταν στο Κραν Μοντανά η ε/κυπριακή πλευρά υπέβαλε προτάσεις µέσα στη λογική του πλαισίου Γκουτέρες. Απειλούσαν θεούς και δαίµονες! Και ο Αναστασιάδης έκανε πίσω…
Σήµερα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου εµφανίζεται ως ο ορίτζιναλ εκφραστής του «πατριωτικού ρεαλισµού». Όσοι καλόπιστοι θιασώτες της λύσης οµοσπονδίας σκέφτονται να τον ψηφίσουν, ας σκεφτούν ότι και πάνω στον Αβέρωφ πέφτει βαριά η σκιά της ακροδεξιάς του Συναγερµού. Για να µην απογοητευτούν ξανά, καµία ψήφος στους δύο υποψηφίους του Συναγερµού. Για να έχουµε ελπίδα εξόδου από τα αδιέξοδα και αποτροπής της οριστικής διχοτόµησης, ψηφίζουµε Ανδρέα Μαυρογιάννη!
Aκολουθήστε μας στο Google News
