Να κάνουμε ένα ωραίο σόου να αρέσει στον κόσμο

Του Παναγιώτη Πενταλιώτη

Από την αρχή της πανδημίας μέχρι και σήμερα έχουμε υποστεί καραντίνες και έχουμε εκχωρήσει βασικές μας ελευθερίες ούτως ώστε να βοηθήσουμε την επιστήμη πρώτα να ελεγχθεί η διασπορά της πανδημίας και σε δεύτερο στάδιο να βρεθεί το εμβόλιο.

Αυτό για όλο τον κόσμο; Όχι βέβαια. Υπάρχουν άνθρωποι που και εξευτελίζουν ολόκληρο το κράτος και τους νόμους του και εξευτελίζονται μπροστά στα μάτια όλων των υπολοίπων -καλά όχι όλων, όσων αρνούνται να ζήσουν στο 2021. Ζουν το πιο πιθανό την περίοδο όπου οι κεραυνοί είναι ο θυμός του Θεού, οι πλημμύρες το μένος του Θεού, οι φωτιές η τιμωρία του Θεού.

Να είναι ο Θεός της αγάπης και για κάποιους να είναι όλη μέρα μέσα στην τιμωρία και το βασανισμό του ποιμνίου του, είναι κάτι που πρέπει να το κοιτάξουν.

Αυτό το συνονθύλευμα θρησκοληψίας, δεισιδαιμονίας, ανεπιστημοσύνης, σε συνάρτηση με το θεοκρατικό μας σύστημα -άσχετα αν η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος κοσμικό- συνοψίζονται σε ένα πρόσωπο, τον Μητροπολίτη Μόρφου.

Τι και αν έχει αμφισβητήσει την επιστήμη και τα διατάγματα -που προφανώς είναι «σκληρά» όμως αναγκαία, στο βαθμό βέβαια που είναι αναλογικά σε σχέση με την εφαρμογή τους- έχει μια ειδική μεταχείριση από την Πολιτεία. Δεν μιλώ για τους ακόλουθούς του, οι οποίοι τον θεωρούν ένα Σον Γκόκου της Δικαιοσύνης, έναν πολεμιστή του Φωτός ή έναν απεσταλμένο του Θεού. Αφού εξευτέλισε τις κρατικές υπηρεσίες υγείας, την Αστυνομία και τον Γενικό Εισαγγελέα, το Υπουργείο Υγείας και τις συστάσεις του, εξευτελίζει ανενόχλητος και με υποστηρικτές τη Δικαιοσύνη.

Αυτή τη φορά παρουσιάστηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας χωρίς μάσκα και έτσι αναβλήθηκε η δίκη. Αλήθεια, σε ποιον άλλο πολίτη της Δημοκρατίας γίνεται τέτοια χάρη; Δεν δημιουργεί προηγούμενο; Αν δεν θέλει κάποιος να πραγματοποιηθεί η δίκη του, απλά πάει στο δικαστήριο χωρίς μάσκα και τελειώνει η υπόθεση, σωστά; Όχι βέβαια, αυτό συμβαίνει μόνο όταν είσαι κράτος εν κράτει -δηλαδή η Εκκλησία στην Κύπρο.

Η «επεισοδιακή» λειτουργία των Θεοφανείων στις 6 Ιανουαρίου, στην οποία κάλεσε πιστούς εν μέσω καραντίνας να παρευρεθούν, έληξε «επεισοδιακά» για τον ίδιο. Όχι γιατί του επιβλήθηκε πρόστιμο για μη χρήση μάσκας την ημέρα των Θεοφανείων, το οποίο αρνείται να πληρώσει, αλλά γιατί παρακίνησε πιστούς να σπάσουν την καραντίνα. Αυτό είναι που… ελέγχεται από το δικαστήριο, το οποίο εξευτέλισε και στο οποίο αρνήθηκε να παραστεί με χρήση μάσκας.

Μάλιστα, έξω από το δικαστήριο όπου διαδραματιζόταν αυτή η σουρεάλ σκηνή υπήρχαν και υποστηρικτές του με συνθήματα «Κάτω τα χέρια από τον Δεσπότη μας», ενώ, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Μητροπολίτης Μόρφου είχε φέρει και 40 άτομα προσωπική φρουρά. Όλα αυτά μάλλον από τον οβολό των πιστών στην Εκκλησία. Τελικά η δίκη αναβλήθηκε με χαμένο το κυπριακό κράτος μαζί με όλους τους απλούς πολίτες που τηρούμε καθημερινά τα μέτρα.

Όλα αυτά στη χώρα όπου σε (διαδικτυακή) δημοσκόπηση για το ποιος είναι ο καταλληλότερος για επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρώτος είναι ο νυν Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης. Γιατί σημασία έχει η βιτρίνα και όχι το περιεχόμενο, ακριβώς όπως και στην περίπτωση του Μόρφου. Σημασία έχει να λες πράγματα που αρέσουν στον κόσμο, όχι οι πράξεις. Αυτό και αν είναι πυροτέχνημα.