Να μην ισχύσει το «πονάω κεφάλι κόβω κεφάλι» στον Κήπο

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Όπως σε όλες τις περιπτώσεις όπου αναφύονται κάποια ζητήματα δεν μπορεί να εφαρμόζεται η φιλοσοφία του «πονάω κεφάλι κόβω κεφάλι», έτσι και στο θέμα του Ζωολογικού της Λεμεσού δεν πρέπει να επιδιώκεται κάτι τέτοιο, αλλά να αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα που ομολογουμένως υπάρχουν.

Με αυτή τη ματιά θα πρέπει να κινηθούν όλοι όσοι, δικαιολογημένα, διαμαρτύρονται με αφορμή κάποια τραγικά συμβάντα για τα οποία και βεβαίως έχει ευθύνες ο δήμος που θα πρέπει να της αναλάβει.

Εκείνοι που εκφράζουν την άποψη ότι δεν πρέπει να κλείσει ο Ζωολογικός (και ίσως να είναι και η πλειοψηφία των Λεμεσιανών) στηρίζουν αυτή την άποψη σε σειρά δεδομένων, τα οποία δεν πρέπει να υποτιμώνται. Και ενδεικτικά αναφέρω τις θέσεις του τέως δημάρχου, Ανδρέα Χρίστου, ο οποίος μας θύμισε ότι ο Ζωολογικός Κήπος έχει μια ιστορία πολλών δεκαετιών που θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν.

Δημιουργήθηκε επί δημαρχίας Κώστα Παρτασίδη σε εποχές δύσκολες προσφέροντας μια ακόμα πρωτοπορία για τη Λεμεσό. Από τον Ζωολογικό στα εξήντα και πλέον χρόνια λειτουργίας του πέρασαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι και κυρίως παιδιά οι μνήμες των οποίων παραμένουν ανεξίτηλες από αυτόν το χώρο.

«Εμείς όταν αποφασίσαμε ότι ο Ζωολογικός πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ευρωπαϊκών κανονισμών, στείλαμε σε καταφύγια στο εξωτερικό όλα τα μεγάλα ζώα και παράλληλα φέραμε ειδικό από την Τσεχία, ο οποίος έκανε ένα νέο σχεδιασμό με βάση τα πρότυπα των λεγόμενων μικρών ζωολογικών κήπων. Όρος που περιλαμβάνει τους μικρούς σε έκταση κήπους, αλλά και τους κήπους με μικρά ζώα», όπως μας είπε ο Ανδρέας Χρίστου.

Έγινε, τότε, ο σχεδιασμός, εγκρίθηκε από τις Κτηνιατρικές Υπηρεσίες και ο δήμος μάζεψε χρήματα για την αναβάθμιση του Ζωολογικού, η οποία κόστισε ένα περίπου εκατομμύριο, που εξασφαλίστηκε κυρίως από χορηγίες. Και είχε με την αναβάθμισή του ο Ζωολογικός και εκπαιδευτικό χαρακτήρα καθώς τα παιδιά έβλεπαν και μάθαιναν για ζώα που ίσως να μη γνώριζαν ποτέ στη ζωή τους, ακόμα και οικόσιτα της Κύπρου όπως οι κατσίκες τα βόδια κ.λπ. Πέραν τούτου, κάποια αρπακτικά της Κύπρου όπως ο γύπας το περτικοσιάχινο και άλλα που ήταν υπό εξαφάνιση, βοηθήθηκαν στη διατήρησή τους από τον Ζωολογικό της Λεμεσού, ο οποίος έδινε γονιμοποιημένα αβγά στην Υπηρεσία Θήρας και μετά την εκκόλαψη γινόταν απελευθέρωση των πουλιών στο φυσικό τους περιβάλλον.

Όλα αυτά τα στοιχεία, λοιπόν, δεν είναι δυνατόν και δεν πρέπει να παραγνωρίζονται. Το ότι ο δήμος έχει σήμερα τεράστιες ευθύνες για την κακή λειτουργία του Ζωολογικού, όπως και για τα όσα παράνομα τεκταίνονται στο χώρο του παιδότοπου του Κήπου, κανένας δεν το αμφισβητεί. Οπότε σε αυτές τις ελλείψεις, παραλείψεις και αυθαιρεσίες θα πρέπει να στραφούν οι αντιδράσεις και να υποχρεωθεί ο δήμος να αναλάβει τις ευθύνες του.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy