Να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι υπαίτιοι του τραπεζικού σκανδάλου

Του Άριστου Δαμιανού*

Και ο φετινός προϋπολογισμός διέπεται από λογιστικό ισοσκελισμό εσόδων και δαπανών. Με ποιο τίμημα όμως; Οι δαπάνες για το κράτος πρόνοιας, για τις κοινωνικές παροχές, για την υγεία, την έρευνα, για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων πίσω από τους αριθμούς, κρίνονται ανεπαρκείς. Συνάμα, παραμένουν άλυτα και διαιωνίζονται επικίνδυνα δομικά προβλήματα, όπως τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (ΜΕΔ), το ύψος του ιδιωτικού δανεισμού, η ανεργία, η γενική μετανάστευση και ειδικότερα εκείνη των νέων αποφοίτων πανεπιστημίων, η φοροδιαφυγή και το χάσμα ανάμεσα στα χαμηλομεσαία στρώματα και τα πιο εύπορα. Τα τελευταία χρόνια έχει συντελεστεί μια βίαιη ανακατανομή του εθνικού πλούτου, σε βαθμό που πολύ λίγοι καρπώνονται τον παραγόμενο πλούτο και πολύ περισσότεροι κατάντησαν εργαζόμενοι φτωχοί ή καθηλώθηκαν στην ανεργία. Φτάνει να αναφέρουμε, μεταξύ άλλων, ότι η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων πήγε 20 χρόνια πίσω ενώ, παρά την περί του αντιθέτου προπαγάνδα, από το 2013 και εντεύθεν χάθηκαν σχεδόν 10.000 θέσεις εργασίας.

Με την ολοκλήρωση της θητείας Αναστασιάδη δεν μπορεί παρά να εκφράσουμε την έντονη απαρέσκειά μας για την πολιτική ανεπάρκεια, αν όχι την έλλειψη πολιτικής βούλησης για να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι υπαίτιοι του τραπεζικού σκανδάλου. Ατιμωρησία, ανυπαρξία λογοδοσίας και έλλειψη δέουσας έρευνας και διαφάνειας καταγράφεται κατά τρόπο απαράδεκτο σε μια σειρά από ζητήματα. Τις επεκτάσεις των κυπριακών τραπεζών στο εξωτερικό με ισχυρή μυρωδιά μιζών, την αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου την ώρα που οι άλλοι ξεφόρτωναν, το ξεπούλημα των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, την πλημμελή εποπτεία της Κεντρικής Τράπεζας, το σκάνδαλο των εκροών καταθέσεων πριν και κατά το κούρεμα και άλλα παρόμοια. Σε ό, τι αφορά δε το κούρεμα καταθέσεων, από τη στιγμή που αυτή η πρώτη πολιτική πράξη της κυβέρνησης Αναστασιάδη ταυτίστηκε με τις εκροές πολλών εκατομμυρίων από το πολύ στενό περιβάλλον του Προέδρου, χωρίς να υπάρξει μια διαφανής και αμερόληπτη έρευνα, μοιραία και αναπόδραστα ο απερχόμενος Πρόεδρος χρεώνεται με θεσμική συγκάλυψη ενός σκανδάλου.

Παράλληλα η κυβέρνηση Αναστασιάδη παρουσίασε σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας και σεβασμού προς θεσμούς. Σας διαβεβαιώ ότι σε κανένα βιβλίο συνταγματικού δικαίου θα βρείτε ανάλογο φαινόμενο, όπου ο διορισμένος από τον Πρόεδρο Γενικός Εισαγγελέας διώκει ποινικά τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα και ο Πρόεδρος καταθέτει ως μάρτυρας υπεράσπισης υπέρ του κατηγορούμενου. Ο Νίκος Αναστασιάδης έγραψε συνταγματική ιστορία. Και πολύ κακή μάλιστα.

Δεν λέμε πώς ό,τι λένε οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι αποτελεί θέσφατο. Αλλά ισχυριζόμαστε ότι επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι και θεσμοί έχουν δεινοπαθήσει και έχει συρρικνωθεί η έννοια του ελέγχου και της δημόσιας λογοδοσίας. Και άρα της χρηστής διοίκησης.

Στον τομέα της Δικαιοσύνης και της Δημόσιας Τάξης το πράγμα μιλά από μόνο του. Σημειώνω τον πολύ χαμηλό βαθμό υλοποίησης του αναπτυξιακού προϋπολογισμού, την κραυγή αγωνίας της Δικαστικής Εξουσίας ότι η δικαιοσύνη βρίσκεται υπό κατάρρευση, τη σπουδή του Υπουργού να στήσει παράνομη ερευνητική επιτροπή το 2013, τις καταγγελίες του τέως Αρχηγού Αστυνομίας για παρεμβάσεις του Υπουργού σε θέματα διορισμών και μεταθέσεων, παύσεις αξιωματούχων από τηλεοράσεως, κρούσματα διαρροών, ενίοτε και οργανωμένων, απειλές κατά δημοσιογράφων, πολλαπλούς φόνους, επιθέσεις με ρουκετοβόλα, διαπλοκή αστυνομικών με τον υπόκοσμο, το φιάσκο με την κάρτα φιλάθλου, τη βία μέσα και έξω από τα γήπεδα, το βόλεμα ημετέρων, την απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση του Κώστα Παπακώστα, την προκλητικά ειδική μεταχείριση του κ. Νεοκλέους, την καθαίρεση του Υπαρχηγού Αστυνομίας, την ανεπάρκεια στις ποινικές έρευνες για την οικονομία.

Θα μου πείτε, καλά δεν έγινε τίποτα θετικό; Η απάντηση είναι πως ασφαλώς και έγινε. Η ίδρυση του Διοικητικού Δικαστηρίου είναι βήμα προόδου, όπως ανάλογες κινήσεις έγιναν και γίνονται κυρίως σε νομοθετικό επίπεδο στα θέματα πάταξης της διαφθοράς και της διαπλοκής και εκσυγχρονισμού του αστυνομικού σώματος. Ωστόσο η συνολική αποτίμηση στον νευραλγικό τομέα της Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης αφήνει την κυβέρνηση Αναστασιάδη να υπολείπεται των προσδοκιών που έκτισε και τον Υπουργό να υπολείπεται στον δείκτη πολιτικής επάρκειας και θεσμικής ευθιξίας που απαιτούσε από προκατόχους του.

Όσον αφορά στο Κυπριακό, η ιστορία του είναι γεμάτη -δυστυχώς- με αποτυχημένες προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος -κατά κανόνα- ένεκα τουρκικών πάγιων θέσεων. Ωστόσο αυτό που «κατόρθωσε» ο κ. Αναστασιάδης είναι τραγικά μοναδικό και πρωτοφανές. Είναι προφανές ότι ο κ. Αναστασιάδης στο Κυπριακό έδωσε ό,τι είχε να δώσει και απέτυχε. […]

*Βουλευτής Λευκωσίας ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις