Να πείσουν για τις αποφάσεις τους, αλλιώς να παραιτηθούν

Του

Νεόφυτου Νεοφύτου

 

Με τις τελευταίες τους αποφάσεις θα έπρεπε ο πρόεδρος και τα μέλη του Συμβουλίου Αποφυλακίσεως Κρατουμένων Επ’ Αδεία να έδιναν τις παραιτήσεις τους. Αν δεν το πράξουν να τις ζητήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που τους έχει διορίσει. Προφανώς, όμως, ο Πρόεδρος είναι πολύ ικανοποιημένος από το «έργο» του Συμβουλίου. Πώς να μην είναι ικανοποιημένος, αφού ένας από αυτούς που έχει επωφεληθεί είναι ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου, τον οποίο ο Πρόεδρος υπερασπίστηκε μέχρι εσχάτως και ως μάρτυρας υπεράσπισης του ενώπιον του δικαστηρίου.

Το Συμβούλιο Αποφυλακίσεως προχώρησε και στην πρόωρη αποφυλάκιση όσων εμπλεκόταν ποινικά στην υπόθεση διαφθοράς και χρηματισμού στο σκάνδαλο του ΣΑΠΑ Πάφου. Νέα προκλητική απόφαση με αρνητικά μηνύματα προς την κοινωνία. Αποφυλακίστηκαν πρόωρα επώνυμα άτομα που καταδικάστηκαν για χρηματισμό. Είναι αυτό το κράτος δικαίου που θέλει να οικοδομήσει η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ; Να κάνει ρουσφέτια ακόμα και με αποφυλακίσεις καταδίκων;

Στην πράξη το Συμβούλιο έχει διοριστεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να απονέμει χάρες σε φυλακισμένους έτσι ώστε ο Πρόεδρος να μην έχει το πολιτικό κόστος, αφού θα αναγκαζόταν ο ίδιος να τους δώσει «προεδρική χάρη».

Υπάρχει, όμως, σοβαρό θέμα τάξης για το Συμβούλιο Αποφυλακίσεων σε σημείο που ανάγκασε και τον Γενικό Εισαγγελέα να παρέμβει, ζητώντας να ληφθούν άμεσα διορθωτικά μέτρα. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το Συμβούλιο Αποφυλάκισης Κρατουμένων Επ’ Αδεία καλείται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις μιας σύγχρονης κοινωνίας, ώστε «να παρέχεται σε κατάδικους μια προοπτική αποφυλάκισής τους επ’ αδεία και υπό όρους σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα και υπό ιδιάζουσες περιστάσεις». Αντί τούτου, χωρίς «ιδιάζουσες συνθήκες» γίνονται επιλεκτικά αποφυλακίσεις, περιφρονώντας και τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Δεν μπορεί το δικαστήριο να επιβάλλει ποινές οι οποίες στο τέλος της ημέρας να διαγράφονται από τα πέντε άτομα που διορίζονται από τον Πρόεδρο και απαρτίζουν το Συμβούλιο.

Το Συμβούλιο αντί να αρνείται επίμονα να δώσει ακόμη και στη Βουλή το σκεπτικό των αποφάσεων, οφείλει να δώσει πειστικές εξηγήσεις και να πείσει την κοινωνία για τις αποφάσεις του, διαφορετικά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να δώσει ομαδικά την παραίτησή του.