Νάσια Διονυσίου: Μια προσπάθεια να μεταγράψω, και όχι να μεταφράσω τις εικόνες

Κινηματογραφικές Αναγνώσεις: Words on Film

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου, 17:30-19:30, Παλιό Ξυδάδικο, Λεμεσός

Στο πλαίσιο του παράλληλου προγράμματος του Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου που συνεχίζει στο Θέατρο Ριάλτο μέχρις τις 18 Οκτωβρίου και με την συνεργασία του Βιβλιοτροπίου, το Φεστιβάλ προσκαλεί το κοινό σε ένα λογοτεχνικό περίπατο στην τέχνη του Κινηματογράφου: το παράλληλο πρόγραμμα «Κινηματογραφικές Αναγνώσεις» αποκαλύπτει την εγγενή σχέση λογοτεχνίας και κινούμενης εικόνας.

Τέσσερις Κύπριοι συγγραφείς – o Γιώργος Τριλλίδης, η Νάσια Διονυσίου, η Μαρία Πετρίδη, και η Ανθή Ζαχαριάδου, θα ερμηνεύσουν με τον δικό τους τρόπο τέσσερις ταινίες μικρού μήκους χωρίς διάλογο, διαβάζοντας ζωντανά, σε παράλληλη προβολή των ταινιών, το κείμενο που έχουν δημιουργήσει.

 

Μια προσπάθεια να μεταγράψω, και όχι να μεταφράσω τις εικόνες

Με την Νάσια Διονυσίου

Πόσο εύκολο ήταν το εγχείρημα σας να “επενδύσετε» με κείμενο τις ταινίες; 

Ήταν ευκολότερο απ’ ό,τι περίμενα! Είδα την ταινία που μου ανατέθηκε όταν ένιωσα πως είχα καθαρό μυαλό και χώρο μέσα μου για να της δώσω κι έτσι όταν συνέβη αυτό, αμέσως η ταινία μου «μίλησε», πυροδοτώντας μέσα μου σκέψεις, λέξεις, συσχετίσεις, ιδέες, ρυθμούς, πράγματα που ήταν «έτοιμα από καιρό» για να απλωθούν στο χαρτί και βγαίνοντας στο φως να γίνουν ιστορία.

Η συνθήκη που σας δόθηκε, ένα έτοιμο «εικαστικό περιβάλλον», λειτούργησε για σας  περιοριστικά ή αντίθετα άνοιξε ορίζοντες;  

Οι οδηγίες που εξ αρχής μου είχαν δοθεί από τους διοργανωτές, τους οποίους και ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση, ήταν να συνομιλήσω με την ταινία (Τίτλοι Τέλους, Γιώργος Ζώης, 10’,  Ελλάδα, 2012) έξω από κανόνες και πλαίσια. Για τον λόγο αυτό, επέλεξα να μη διαβάσω σχετικές πληροφορίες, που ενδεχομένως θα μου περιόριζαν αυτή τη δημιουργική ελευθερία. Αντίθετα, κινήθηκα με βάση την πρώτη αίσθηση που μου άφησε η ταινία, παίρνοντας παράλληλα την ευκαιρία να δουλέψω πειραματικά, δοκιμάζοντας νέες για εμένα λογοτεχνικές φόρμες και ένα αφηγηματικό λόγο που γέρνει προς τη μεριά της ποίησης.

Ήταν μια προσπάθεια να δώσετε ένα «σενάριο» στην ταινία ή ταινία έγινε αφορμή για μια ιστορία;

Ήταν μάλλον μια προσπάθεια να μεταγράψω, και όχι να μεταφράσω τις εικόνες, δημιουργώντας μια καινούρια, δική μου, πρωτότυπη ιστορία, η οποία αφενός να πατά στην ταινία και αφετέρου να την υπερβαίνει και να μπορεί να υπάρξει αυτόνομα.

Θα ήθελες  κάποτε να έγραφες ένα σενάριο ή να έβλεπες ένα βιβλίο σου, μια ιστορία σου στον κινηματογράφο;

Έχω φανταστεί κάποιες από τις ιστορίες μου, στις οποίες κυριαρχεί ο εικονοπλαστικός λόγος και η πυκνή πλοκή, να μετατρέπονται σε ταινίες μικρού μήκους, το συζητώ με φίλους που ασχολούνται με τον κινηματογράφο κι εύχομαι κάποια στιγμή να καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε.

Πως θα χαρακτήριζες την σχέση Λογοτεχνίας -Κινηματογράφου;

Δομικές διαφορές μεταξύ των δύο αυτών τεχνών ενδεχομένως να καθιστούν δύσκολη τη μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο, αλλά όχι, ευτυχώς, ανέφικτη. Σε κάθε περίπτωση, δεδομένου πως οι δύο αυτές μορφές τέχνης μοιράζονται κοινές αφετηρίες, αλλά και κοινά εκφραστικά μέσα, αυτό που είναι, κατά τη γνώμη μου, σημαντικότερο είναι να συναντιούνται και να συνδιαλέγονται, ενισχύοντας και εμπλουτίζοντας η μία την άλλη.