Ντόναλντ Τραμπ, δύο χρόνια μετά…

Του Αμβρόσιου Προδρόμου*

Αποτελεί σίγουρα μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Ήρθε στο προσκήνιο από το πουθενά, κέρδισε το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις εκλογές του 2015, κέρδισε παρά τον τεράστιο πόλεμο που δέχθηκε από όλους, ΜΜΕ, το πανίσχυρο λόμπι του Χόλιγουντ, τους Δημοκρατικούς, ακόμα και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, τους Ρεπουμπλικάνους. Ο λόγος για τον Ντόναλντ Τραμπ, τον άνθρωπο ο οποίος έφερε την τεράστια ανατροπή σε ολόκληρο τον πλανήτη με την αμφιλεγόμενη προσωπικότητά του. Δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, η ανάλυση της πολιτικής του όσον αφορά τα οικονομικά και μόνο είναι πλέον δυνατή και αξιόπιστη. Δεν θα επικεντρωθούμε στο χαρακτήρα του, αφού θεωρούμε ότι αυτό δεν εμπίπτει στη συγκεκριμένη ανάλυση.

Ο Ντ. Τραμπ κατάφερε για δεύτερη συνεχή χρονιά όχι μόνο να συγκρατήσει το τεράστιο χρέος της χώρας, αλλά να το μειώσει έστω και οριακά. Από το 1981, πέντε διαδοχικοί Πρόεδροι κατάφεραν να αυξήσουν το δημόσιο χρέος της χώρας από το 31% στο 107%, δηλαδή πραγματική αύξηση περί του 250%. Ο Μπαράκ Ομπάμα αύξησε το χρέος από 67% στο 107%. Ο πλέον αποτυχημένος στην οικονομία της χώρας.

Η ανεργία έχει φτάσει στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1973 (3,7%), ενώ παράλληλα έχουν αυξηθεί τα άτομα τα οποία είναι σε πλήρη απασχόληση και έχουν μειωθεί συντριπτικά τα άτομα τα οποία ήταν υπό το καθεστώς της μερικής απασχόλησης. Κάτι το οποίο αντανακλάται και στο γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα περισσότερα άτομα στην εργασία από ποτέ, αλλά και στο γεγονός ότι υπάρχουν περισσότερες διαθέσιμες θέσεις εργασίας (7,3 εκ.). Παράλληλα, η αύξηση των μισθών είναι εξωπραγματική για τον μέσο Αμερικανό πολίτη αφού ξεπερνά σταθερά το 4,5%

Ο πληθωρισμός έχει σταθεροποιηθεί περί του 2,6%, σε πολύ καλύτερα επίπεδα από προηγουμένους αφού επί Ομπάμα υπήρξαν ακόμα και συνθήκες αποπληθωρισμού. Το ποσοστό αυτό θεωρείται εξαιρετικά υγιές για τα μακροοικονομικά της οποιασδήποτε χώρας.

Ο Τραμπ, σαν έξυπνος επιχειρηματίας και τεχνοκράτης και όχι σαν τυπικός πολιτικός, έχει αντιληφθεί ότι η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα αυξηθεί χάρη στη μείωση της τιμής του πετρελαίου. Δίνοντας κίνητρα, οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει την παραγωγή εγχώριου πετρελαίου κατά 30%, μειώνοντας έτσι την εξάρτηση από τον ΟΠΕΚ, μειώνοντας τις τιμές κατά 25%. Αυτή τη στιγμή αποτελεί κόκκινο πανί για τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες και εταιρείες. Τα οφέλη αισθητά και στον υπόλοιπο πλανήτη.

Όσο και αν δεν μας αρέσει, η πολεμική βιομηχανία αποτελεί σημαντικό οικονομικό παράγοντα για τις ΗΠΑ. Επί Τραμπ η συγκεκριμένη βιομηχανία έχει καρπωθεί αύξηση κατά 30%.

Παράλληλα, άλλοι δείκτες όπως ο Οικοδομικός και ο Δείκτης Εμπιστοσύνης Καταναλωτή έχουν βελτιωθεί περί του 20% έκαστος. Αυτό έχει άμεση σχέση και με το γεγονός ότι οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων έχουν μειωθεί δραστικά τα τελευταία δύο χρόνια, κατά περίπου 10%.

Σίγουρα οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως αυτό του Ελλειμματικού Εμπορικού Ισοζυγίου. Επίσης το θέμα της Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης παραμένει ανοικτή πληγή. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε ότι οι οικονομικές επιδόσεις του Τραμπ τα δύο πρώτα αυτά χρόνια, αλλά και κάποια άλλα από τα μέτρα που έχει πάρει, κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση. Ίσως να είναι νωρίς για προβλέψεις, αλλά εάν συνεχίσει με αυτές τις επιδόσεις στην οικονομία, η επανεκλογή του μάλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, ο Ντ. Τραμπ είναι ήδη ο πιο πετυχημένος Πρόεδρος των ΗΠΑ, τουλάχιστον όσον αφορά την Οικονομία…

*Ακαδημαϊκός & εκπαιδευτικός σύμβουλος