Ο αναπληρωτής Γ.Γ. του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Ιράκ µιλά στη «Χ» και περιγράφει την τραγική κατάσταση της χώρας στην 20ή επέτειο της εισβολής των ΗΠΑ
Είκοσι χρόνια µετά τη «δηµοκρατία» των Αµερικανών, ο λαός του Ιράκ πεινά
Έχουµε περισσότερη φτώχεια, περισσότερος κόσµος πεινά επειδή βρίσκεται αντιµέτωπος µε την πολύ άγρια επίθεση του καπιταλισµού εναντίον των λαών και των εργαζοµένων
Η εισβολή των ΗΠΑ µοίρασε τον ιρακινό λαό σε κοµµάτια και έφερε πιο σοβαρές κρίσεις -διαφθορά, πείνα, ανεργία…
Ενώ η οικονοµία του Ιράκ βασίζεται κατά 90% στο πετρέλαιο, οι νέοι µας τελειώνουν το πανεπιστήµιο και δεν βρίσκουν δουλειά στις εταιρείες πετρελαίου
Μια τραγική κοινωνική και οικονοµική κατάσταση, στην οποία µέχρι και 80% των ανθρώπων είτε πεινούν ή βρίσκονται στα όρια της πείνας, περιγράφει για το Ιράκ ανώτατο στέλεχος του Κοµµουνιστικού Κόµµατος της χώρας. Με αφορµή την παρουσία του στην 5η Μεσογειακή ∆ιάσκεψη της Αριστεράς, που πραγµατοποιήθηκε πρόσφατα στην Κύπρο, συναντήσαµε τον αναπληρωτή γενικό γραµµατέα του Κ.Κ. Ιράκ, Bassam Muhi, ο οποίος παραχώρησε συνέντευξη στη «Χαραυγή». Οι ερωτήσεις µας περιστράφηκαν στη σηµερινή κατάσταση στη χώρα, στην 20ή επέτειο της εισβολής των ΗΠΑ και ο κ. Muhi απάντησε µε στοιχεία για τα ερείπια που άφησαν πίσω τους οι Αµερικανοί στη συνοχή του ιρακινού λαού, στην οικονοµία και στην κοινωνία.
Συνέντευξη στον Τάσο Περδίο
Πείτε µας για την παρουσία σας στο Συνέδριο της Αριστεράς εδώ, στην Κύπρο.
Είµαι χαρούµενος που βρίσκοµαι εδώ µαζί σας και θέλω να ευχαριστήσω το ΑΚΕΛ για την πρόσκληση και για την ευκαιρία που µας έδωσε να βρεθούµε µαζί µε τα άλλα κοµµουνιστικά και αριστερά κόµµατα στην Κύπρο. Έχουµε καλή σχέση εδώ και πολλά χρόνια µε το ΑΚΕΛ και ελπίζουµε αυτή να συνεχιστεί µε τον ίδιο τρόπο.
Ο βασικός λόγος που βρισκόµαστε εδώ είναι γιατί και εµείς είµαστε κοµµάτι της παγκόσµιας Αριστεράς και ενδιαφερόµαστε για ένα καλύτερο µέλλον για τον κόσµο.
Ο ιµπεριαλισµός εντείνει την επίθεσή του ενάντια στον κόσµο. Έχουµε περισσότερη φτώχεια, περισσότερος κόσµος πεινά επειδή βρίσκεται αντιµέτωπος µε την πολύ άγρια επίθεση του καπιταλισµού εναντίον των λαών και των εργαζοµένων. Παλιά είχαµε την άποψη ότι ο πόλεµος που έχουµε µε τον ιµπεριαλισµό ήταν ανάµεσα στον καπιταλισµό και την εργατική τάξη. Σήµερα έχει πάρει µεγαλύτερες διαστάσεις, πέρα από την καταπίεση της εργατικής τάξης.
Ο κόσµος αντιδρά στις επιθέσεις του ιµπεριαλισµού µε διάφορους τρόπους ανάλογα µε την κατάσταση του κάθε κόµµατος στην κάθε περιοχή. Το Συνέδριο αυτό είναι ευκαιρία για όλα τα κόµµατα της Αριστεράς που βρίσκονται εδώ για ανταλλαγή απόψεων και βελτίωση.
Το 2023 είναι η 20ή επέτειος της εισβολής των Αµερικανών στο Ιράκ. Σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα σήµερα;
Εµείς λέγαµε πάντα «Όχι στον πόλεµο, όχι στην εισβολή», πριν ακόµα εισβάλουν οι Αµερικανοί. Αυτή ήταν η θέση του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Ιράκ. Ο πόλεµος δεν θα φέρει δηµοκρατία σε κανέναν τόπο. Η εισβολή ήταν µια ισχυρή βάση για να χωρίσει τον κόσµο µε βάση τις θρησκείες και τις φυλές αντί να φέρει τη δηµοκρατία που είπαν. Αυτός ο πόλεµος έσπασε την ουσία της ενότητας του ιρακινού λαού και τον µοίρασε σε κοµµάτια.
Οι πολιτικοί που ανέλαβαν από την ηµέρα που µπήκαν οι Αµερικανοί και κυβερνούν µέχρι σήµερα, αντί να προσφέρουν κάτι καλύτερο για τον τόπο και για τον κόσµο, έχουν φέρει πιο σοβαρές κρίσεις και πιο σοβαρά προβλήµατα. Είναι η διαφθορά, η δικτατορία και η δύναµη αυτής της δικτατορίας.
Η οικονοµική πολιτική ποια είναι; Είναι νεοφιλελεύθερη;
Το σύστηµα είναι όπως στις περισσότερες άλλες χώρες. ∆υστυχώς, 20 χρόνια από την εισβολή και την αλλαγή κυβέρνησης στη χώρα, σήµερα 80% του κόσµου στο Ιράκ πεινά. Στο Ιράκ έχουµε δύο τάξεις, µια που κρατά τα πάντα, η µπουρζουαζία και από την άλλη οι φτωχοί. ∆εν υπάρχουν επαρκείς υπηρεσίες, δεν υπάρχει πρόσβαση στην υγεία και σε φάρµακα, γι’ αυτό και ο κόσµος αντιδρά.
Πώς εκφράζεται αυτή η αντίδραση στο επίπεδο της κοινωνίας;
Έχουµε αντιδράσεις στους δρόµους εναντίον του συστήµατος για διάφορα ζητήµατα.
Είχαµε, για παράδειγµα, τις µεγάλες διαδηλώσεις λόγω της έλλειψης νερού στην περιοχή Babil που προκάλεσε η διακοπή της λειτουργίας των σταθµών υδροδότησης.
Οι δηµοσιογράφοι διαµαρτύρονται για την έλλειψη πρόσβασης στην ενηµέρωση αλλά και για τις νοµικές διώξεις και τη στοχοποίηση όσων αποκαλύπτουν ειδήσεις που δεν είναι αρεστές στην κυβέρνηση. Πολλά ΜΜΕ υποχρεώθηκαν να κλείσουν λόγω της οικονοµικής πίεσης που δέχονται.
∆ιαδηλώσεις και εκδηλώσεις διαµαρτυρίας αυτόν τον καιρό γίνονται και από δικηγόρους που διαµαρτύρονται για το κράτος δικαίου και από εκπαιδευτικούς που διαµαρτύρονται για τους χαµηλούς µισθούς στην εκπαίδευση.
Η ανεργία πού βρίσκεται;
Σύµφωνα µε τα επίσηµα στατιστικά της κυβέρνησης είναι 23%, αλλά εµείς πιστεύουµε ότι είναι πιο ψηλά, γύρω στο 30%. Η ανεργία στους νέους όµως είναι στο 40% και αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει µέλλον για τους νέους µας µε τα σηµερινά δεδοµένα.
Για παράδειγµα, ενώ η οικονοµία του Ιράκ βασίζεται κατά 90% στο πετρέλαιο, οι νέοι µας τελειώνουν το πανεπιστήµιο και δεν βρίσκουν δουλειά στις εταιρείες πετρελαίου. Γι’ αυτό είχαµε και τις διαδηλώσεις των φοιτητών στη Βαγδάτη.
Ποια είναι η βασική σας στρατηγική για να αλλάξει η κατάσταση;
Ως Κοµµουνιστικό Κόµµα Ιράκ πιστεύουµε ότι αυτό το σύστηµα δεν µπορεί να συνεχίσει να κυβερνά τη χώρα. Στόχος µας, λοιπόν, είναι να σπάσει ο κύκλος του µονοπωλίου της εξουσίας και να δώσουµε στον λαό εναλλακτική επιλογή.
Η λύση είναι να αλλάξουµε την ισορροπία των δυνάµεων και να φέρουµε τη δύναµη προς την πλευρά του κόσµου. Γι’ αυτό προσπαθούµε να ενισχύσουµε τη συνεργασία µε διάφορα κόµµατα, δυνάµεις και πρόσωπα, στο πλαίσιο του δηµοκρατικού ρεύµατος, επιδιώκοντας την οικοδόµηση µιας ευρείας εκλογικής συµµαχίας των δηµοκρατικών δυνάµεων και των δυνάµεων της Αριστεράς.
Αυτό είναι το βασικό πλάνο του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Ιράκ. Να κτίσουµε µια κυβέρνηση σωστή και δίκαιη για το λαό και τους εργαζόµενους.
Είκοσι χρόνια που σηµάδεψαν τη χώρα, τους ανθρώπους και τον πολιτισµό της
Στις 19 Μαρτίου 2003, ένας συνασπισµός υπό τις ΗΠΑ άρχισε να βοµβαρδίζει το Ιράκ. Μια µέρα αργότερα, άρχισε η χερσαία εισβολή. Ο δικτάτορας του Ιράκ ανατράπηκε, αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ όπλα µαζικής καταστροφής.
Αντί για την υποσχόµενη δηµοκρατία, ο πόλεµος και η καταστροφή του σηµάδεψαν τη χώρα, τους ανθρώπους και τον πολιτισµό της.
Η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εισβολή και κατοχή στο Ιράκ διήρκεσε µέχρι το 2011 και οδήγησε σε πολλαπλά κύµατα εκτοπισµού µεγάλης κλίµακας. Μέχρι και το 2022 υπήρχαν ακόµα 1,2 εκατοµ. σχεδόν εσωτερικά εκτοπισµένοι στη χώρα.
Η αποµάκρυνση του Σαντάµ Χουσεΐν δηµιούργησε ταυτόχρονα ένα κενό εξουσίας που κλιµάκωσε τις σεχταριστικές εντάσεις και οδήγησε σε εµφύλιο πόλεµο. Τουλάχιστον 210.090 άµαχοι έχουν σκοτωθεί από το 2003. Οι υψηλότεροι ετήσιοι θάνατοι σηµειώθηκαν το 2006, όταν σκοτώθηκαν περίπου 30.000 άµαχοι.
Τέλος, από την εισβολή στο Ιράκ η χώρα υποφέρει από µια παρατεταµένη περίοδο υψηλού πληθωρισµού. Στο αποκορύφωµά του το 2006, ο καταναλωτικός πληθωρισµός έφτασε στο 53%, σύµφωνα µε το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο.
Το 2008 ο πληθωρισµός τέθηκε υπό έλεγχο. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια το κόστος ζωής στο Ιράκ έχει εκτοξευθεί ξανά στα ύψη. Το 2020 η πτώση των τιµών του πετρελαίου οδήγησε σε υποτίµηση του ιρακινού δηναρίου. Σύµφωνα µε την Παγκόσµια Τράπεζα, την τελευταία δεκαετία τα έσοδα από το πετρέλαιο αντιπροσώπευαν περισσότερο από το 99% των εξαγωγών του Ιράκ και το 42% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας, αφού ο πόλεµος κατάστρεψε οποιονδήποτε άλλον παραγωγικό τοµέα.
Aκολουθήστε μας στο Google News
