Ο χάρτης περιλάμβανε και τη Μόρφου…

Της Νίκης Κουλέρμου

Αν επαναρχίσουν οι συνομιλίες από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά και στη βάση του πλαισίου Γκουτέρες, αυτό σημαίνει ότι η τουρκική πλευρά θα πρέπει να επανακαταθέσει το χάρτη στο εδαφικό με την Αμμόχωστο και τη Μόρφου υπό ε/κ διοίκηση, αναφέρει μεταξύ άλλων το ΑΚΕΛ, το μοναδικό κόμμα που αντέδρασε χθες στις προκλητικές δηλώσεις Τατάρ ότι δεν επιστρέφεται η Μόρφου και ότι η ομοσπονδία είναι ένα «παραμύθι».

Γιατί το υπενθυμίζει αυτό το ΑΚΕΛ; Θέλει να ξύσει τις πληγές του Προέδρου Αναστασιάδη που έφυγε από το Κραν Μοντανά αφήνοντας την ιστορική ευκαιρία για λύση -έτσι τη χαρακτήρισε ο ΓΓ του ΟΗΕ- να ξεγλυστρίσει; Όχι, ασφαλώς. Δεν είναι του χαρακτήρα του ΑΚΕΛ. Αυτό είναι ίδιον γνώρισμα άλλων… Αλλά είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος που παρουσιάστηκε ως… ήρωας του 2004 γιατί παρά τις απειλές κατά της ζωής του (δεν μας είπε από ποιους…) ηγήθηκε του «ναι» για να επιστραφεί η Αμμόχωστος και η Μόρφου. Η ευκαιρία του Κραν Μοντανά ήταν στο χέρι του να εξελιχθεί σε σωτήρια για τη Μόρφου και την Αμμόχωστο, γιατί ήταν ο κ. Αναστασιάδης που είχε την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και ήξερε το διακύβευμα φεύγοντας από το Κραν Μοντανά. Εκτός και αν δεν το ήξερε… Εκτός κι αν δεν ήξερε και δεν ξέρει από την ιστορία του Κυπριακού ότι κάθε διαπραγματευτικό κενό οδηγεί το Κυπριακό σε διολίσθηση. Πολύ περισσότερο που ο ίδιος έβαλε ψύλλους στ’ αυτιά του κ. Τσαβούσογλου με τις σκέψεις και τις ιδέες για λύση δύο κρατών… Ο ίδιος ο Πρόεδρος το λέει και το περηφανεύεται ότι «κατόρθωσε» να βάλει απέναντί του την Τουρκία και να συζητήσει για πρώτη φορά το μείζον θέμα των εγγυήσεων και των κατοχικών στρατευμάτων. Στο τέλος όμως τι έμεινε; Κατόρθωσε να τα πετάξει όλα στον κάλαθο των αχρήστων. Τώρα εκλιπαρούμε για επανέναρξη των συνομιλιών από κει που έμειναν στο Κραν Μοντανά. Γιατί αν από κει συνεχίσει το νήμα, τότε ίσως σωθεί και η Αμμόχωστος και η Μόρφου. Ξέρει όμως ο Πρόεδρος ότι η πολιτική ισότητα, σύμφωνα με τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, ήταν και παραμένει το «αντάλλαγμα» (για να μην πούμε δόλωμα…) για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Στο βάθος βέβαια είναι και η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, στους οποίους η Τουρκία θέλει να έχει -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- μερίδιο. Τα δύο αυτά ζητήματα συνδυάζει η πρόταση του ΑΚΕΛ με την οποία φιλοδοξεί να πείσει την Τουρκία να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από κει που έμειναν…

Ο Πρόεδρος δεν δικαιούται και δεν νομιμοποιείται να υψώνει τα χέρια μπροστά στην αδιαλλαξία της Άγκυρας, ούτε και να ταμπουρώνεται πίσω από αυτήν. Οφείλει να αποταθεί στη διεθνή κοινότητα με πειστικές προτάσεις για την επιστροφή σε συνομιλίες από κει που έμειναν. Διαφορετικά θα αφήσει ενσυνείδητα και εν γνώσει του χώρο για να προτείνουν τρίτοι δικές τους λύσεις, οι οποίες δεν διαφέρουν και πολύ από τις διχοτομικές λύσεις που επιδιώκει η Τουρκία.

Ή που θα μείνει στην ιστορία ως Πρόεδρος της Διχοτόμησης ή που θα τον δοξάζουν (!) οι Μορφίτες και οι Βαρωσιώτες.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy