Ο διεκδικητικός ρόλος της ΠΕΟ

Του Σπύρου Σωτηρίου*

Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται από συγκεκριµένους κύκλους η αποδόµηση του συνδικαλιστικού κινήµατος και ειδικότερα της ΠΕΟ, που αποτελεί ιστορικά την πιο διεκδικητική και µαχητική συνδικαλιστική οργάνωση του τόπου. Τεχνηέντως χτίζεται µια αντίληψη ότι οι εργαζόµενοι δεν πρέπει να συνδικαλίζονται, γιατί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, και ότι οι συντεχνίες δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Μια λανθασµένη αντίληψη που βοηθά στην ουσία τους εργοδοτικούς κύκλους και τους υπερασπιστές της «ανόθευτης, ελεύθερης αγοράς» µε τις αρρύθµιστες και ευέλικτες µορφές απασχόλησης και ένα απονευρωµένο συνδικαλιστικό κίνηµα. ∆υστυχώς σε αυτό το αφήγηµα προσθέτουν έµµεσα και κάποιοι άλλοι -εφορµούµενοι από τα αριστερά- που στα πλαίσια της κριτικής τους καταλήγουν στην ισοπέδωση ισχυριζόµενοι ότι η ΠΕΟ έχασε το διεκδικητικό της χαρακτήρα.

Ποια είναι η πραγµατικότητα; ∆ιαδραµατίζει ή όχι η ΠΕΟ τον ιστορικό της ρόλο; Συνεχίζει ή όχι να είναι δίπλα στον εργαζόµενο και να διεκδικεί µε την ίδια ένταση και συχνότητα;

Συνοψίζοντας τη δράση της ΠΕΟ κατά την τελευταία τετραετία που µεσολάβησε µεταξύ του 27ου και του 28ου Συνεδρίου που πραγµατοποιήθηκε πριν µερικές µέρες, τα στοιχεία οδηγούν σε συγκεκριµένα συµπεράσµατα.

Σύµφωνα µε τους ψυχρούς αριθµούς, από το 2017 µέχρι σήµερα η ΠΕΟ ήταν µπροστάρης σε πάνω από 130 απεργίες που αφορούσαν πέραν των 45.000 εργαζόµενων. Αν αναλογιστούµε ότι την τελευταία διετία είχαµε συνεχόµενα lockdown και περιοριστικά µέτρα, ο αριθµός των απεργιών αυτών είναι πολύ µεγάλος.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχαµε απεργίες στις εταιρείες λεωφορείων, στα λιµάνια, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα νοσοκοµεία, σε ηµικρατικούς οργανισµούς, απεργίες και εκδηλώσεις διαµαρτυρίας χιλιάδων εκπαιδευτικών στα προγράµµατα του Υπουργείου Παιδείας και απεργίες σε διάφορες άλλες µεµονωµένες επιχειρήσεις. Να διευκρινίσω ότι η απεργία δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε είναι ασφαλώς το µοναδικό κριτήριο που αποδεικνύει τη δράση της ΠΕΟ.

Μέσα σε αυτή την τετραετία το ταξικό συνδικαλιστικό κίνηµα πέτυχε µεταξύ άλλων τη νοµοθετική κατοχύρωση των ελάχιστων δικαιωµάτων στην οικοδοµική και ξενοδοχειακή βιοµηχανία και την ανανέωση των συλλογικών συµβάσεων στους δύο µεγαλύτερους κλάδους εργαζοµένων. Αυτές οι κατακτήσεις δεν ήρθαν µε προσευχές και ευχολόγια. Ήταν ένας αγώνας διαρκείας που στέφθηκε µε επιτυχία προς όφελος των εργαζοµένων. Είχαν προηγηθεί απεργίες, µεγάλες κινητοποιήσεις και σκληρές διαπραγµατεύσεις.

Παράλληλα, την τελευταία τετραετία ανανεώθηκαν συλλογικές συµβάσεις σε πολλούς άλλους χώρους δουλειάς, ενώ ακόµα και εν µέσω lockdown έγιναν απεργίες για προστασία των δικαιωµάτων των εργαζοµένων.

Την ίδια στιγµή, υπάρχουν εν εξελίξει διαπραγµατεύσεις για ανανεώσεις συλλογικών συµβάσεων, όπως για παράδειγµα για τους εργαζόµενους στα λιµάνια, ενώ άλλοι κλάδοι εργαζοµένων βρίσκονται σε αγώνα διαρκείας, π.χ. οι εκπαιδευτικοί στα απογευµατινά και βραδινά προγράµµατα του ΥΠΠ.

Από κει και πέρα, η σφραγίδα της ΠΕΟ βρίσκεται και σε µια σειρά από άλλες µεγάλες διεκδικήσεις και δράσεις.

Υπενθυµίζω επιγραµµατικά: διατήρηση του θεσµού της ΑΤΑ, ΓεΣΥ, κινητοποιήσεις υπέρ της ισότητας και κατά της βίας εναντίον των γυναικών, κινητοποιήσεις και δράσεις κατά του ρατσισµού, κινητοποιήσεις για τους συνταξιούχους και κατά του πέναλτι του 12%, εκδηλώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης, δικοινοτικές δράσεις υπέρ της λύσης, έµπρακτη στήριξη των προσφύγων και όσων έχουν ανάγκη µέσα από το Λαϊκό ∆ίκτυο, δηµιουργία Κοινωνικής Πλατφόρµας για το στεγαστικό πρόβληµα, κινητοποιήσεις και δράσεις για την ασφάλεια και υγεία στην εργασία και πολλά άλλα.

Για τα προαναφερθέντα υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για έπεα πτερόεντα και δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ΠΕΟ βρίσκεται σε µια συνεχή πορεία αγώνων και διεκδίκησης, µε ουσία, προς όφελος των εργαζοµένων.

∆εν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι οι εργοδοτικές οργανώσεις επαναφέρουν σήµερα την απαίτηση για «ρύθµιση» (απαγόρευση) των απεργιών. Αν δεν φοβούνταν τη δράση του συνδικαλιστικού κινήµατος, δεν θα επανέφεραν αυτή την απαίτηση.

Καταληκτικά, η υπενθύµιση για τη δράση της ΠΕΟ δεν γίνεται για να αυτολιβανιστούµε, ούτε για να µπουν κάτω από το χαλί τα όποια λάθη και αδυναµίες. Τα στοιχεία αυτά απαντούν και στην καλόπιστη και στην κακόπιστη αλλά αβάσιµη κριτική ότι η ΠΕΟ έχασε την αγωνιστικότητα και το διεκδικητικό της χαρακτήρα.

* Υπεύθυνος Επικοινωνίας ΠΕΟ

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy