Ο φανταστικός έφηβος που έχουν στο μυαλό τους οι επιτροπές του Υπουργείου Παιδείας

Κάθετα/ Ορίζοντας

Ο φανταστικός έφηβος που έχουν στο μυαλό τους οι επιτροπές του Υπουργείου Παιδείας

Ένα καθόλου Χριστουγεννιάτικο ποστ αλλά ένα ποστ βαθύτατης απογοήτευσης. Από τότε που αρχίσαμε να επιμελούμαστε την πλατφόρμα εφηβικού θεάτρου Νε@ σε έρημο νησί στον ΘΟΚ, ήρθα αντιμέτωπη με τον εξής παραλογισμό: οι παραστάσεις μας θα παίρνουν έγκριση από μια μονομελή επιτροπή! Αυτή η “επιτροπή ενός ατόμου” που θα συνεδριάζει με τον εαυτό της θα αποφασίζει αν το έργο μας θα παιχτεί σε γυμνάσια ή λύκεια ή και τα δύο αλλά δεν υποχρεούται να μας δίνει γραπτώς το σκεπτικό των αποφάσεων της. Ούτε καν για να ξέρουμε για το μέλλον, «να συμμορφωθούμε»… Απλώς αποφασίζει ένας άνθρωπος όπως νομίζει αυτός, καθώς δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, σκεπτικό ή κανόνες προαποφασισμένοι από ειδικούς και μας το λέει προφορικά.

Προχωρώ λοιπόν να σας πω τι έγινε σε κάθε παραγωγή: Το παράδειγμα του δόκτορα Κόρτσακ (έργο που στην Αγγλία και στην Ελλάδα παίχτηκε σε παιδιά από 9 χρονών και πάνω) απορρίφθηκε για παιδιά κάτω της τρίτης γυμνασίου γιατί μιλούσε για το ολοκαύτωμα που δεν είναι στη διδακτέα ύλη των προηγούμενων τάξεων (το έργο μιλάει πολύ περισσότερο για τα δικαιώματα του παιδιού φυσικά αλλά ας μην το ανοίξουμε κι αυτό), ο Ήχος από κόκκαλα που σπάνε ένα έργο που στη Γαλλία παιζόταν στα δημοτικά όπως και για το έργο το Τέρας, έργο γραμμένο από Άγγλο συγγραφέα για εφήβους – φοβηθήκαμε και να ρωτήσουμε μετά τα προηγούμενα, το παίζαμε βράδυ και ερχόντουσαν αυτοβούλως έφηβοι. Στο Θάβοντας τον αδερφό μου στο πεζοδρόμιο – η πέτρα του σκανδάλου ήταν το θέμα της ομοφυλοφιλίας και λιγότερο της αυτοκτονίας ενός εφήβου που υπήρχε στο έργο. Ενώ λοιπόν ο ΘΟΚ έπαιρνε το ρίσκο κι έκανε το βήμα, οι κρατικοί μηχανισμοί όχι. Στραφήκαμε λοιπόν στη στήριξη της Επιτρόπου για τα Δικαιώματα του Παιδιού αλλά ενώ η Επίτροπος στήριξε, τίποτα δεν άλλαξε. Πάμε στη τωρινή μας παραγωγή Ρώτα με όταν ξυπνήσω, έργο γραμμένο για εφήβους από Κύπριο συγγραφέα, το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν κάνει για γυμνάσια γιατί έχει βρισιές…τις βγάλαμε…και πάλι όμως δεν δίνουν άδεια. Δεν κάνει λέει αλλά γιατί δεν ξέρουμε…

Ο φανταστικός έφηβος που έχουν στο μυαλό τους δεν βρίζει, δεν έχει σεξουαλικές ανησυχίες, δεν είναι έτοιμος να ακούσει για ομοφυλόφιλους, δεν κάνει σεξ, δεν ξέρει καν τι είναι ναρκωτικά, δεν ξέρει ότι κάπου γίνεται πόλεμος, δεν ξέρει τι έγινε το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο… Για αυτούς ο έφηβος κάνει πλεξούδες και χαμογελά ζαχαρένια. Δεν του αξίζει να βλέπει κάτι που τον αφορά στη σκηνή που τον αντιπροσωπεύει, που του ξυπνά ερωτήσεις κι αντιδράσεις για το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία… Οι έφηβοι σ’ αυτή τη χώρα μόνο εξετάσεις πρέπει να δίνουν. Θα γίνει άραγε κάτι; Ή θα συνεχίσω να ποστάρω απελπισμένη χριστουγεννιάτικα;

Ελἐνη Μολέσκη

Δημόσια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης