Ο ΓΓ του ΟΗΕ δεν θα κουνήσει πλέον το δακτυλάκι του αν προτείνουμε επιστροφή στο ‘60

• Μειώνονται ακόμα περισσότερο οι ελπίδες για να επαναρχίσει μια αποτελεσματική διαπραγματευτική διαδικασία
• Σε περίπτωση επιστροφής στο ‘60, ο Τατάρ θα είναι αντιπρόεδρος της Κ∆ µε δικαιώµα βέτο, διατηρώντας ταυτόχρονα το ψευδοκράτος, διότι είναι υπό συνθήκες κατοχής που θα επιστρέψουµε…
• Υπάρχουν συγκλίσεις και δεν µπορούν να ακυρώνονται και µάλιστα µε τον χειρότερο δυνατό τρόπο προς όφελος της τουρκικής πλευράς.

 

Έπρεπε να αφήσουµε εκτεθειµένη την άλλη πλευρά για την εµµονή σε δύο κράτη, για τα τετελεσµένα στην ΑΟΖ, για το Βαρώσι…

 

Καμπανάκι κινδύνου κρούει ο επικεφαλής του Γραφείου Κυπριακού του ΑΚΕΛ, διεθνολόγος Τουμάζος Τσιελεπής, αν ο Πρόεδρος πάρει την πρότασή του για επιστροφή στο ‘60 στον ΓΓ του ΟΗΕ. Αν γίνει κάτι τέτοιο, προειδοποιεί, «ο ΓΓ μάλλον δεν πρόκειται πλέον να κουνήσει το δακτυλάκι του και οι ευθύνες θα εξισωθούν». Όπως αναφέρει, οι λεγόμενες νέες ιδέες του Προέδρου επανανοίγουν συγκλίσεις, με κερασάκι στην τούρτα την τελευταία πρόταση για επιστροφή στο Σύνταγμα του ‘60. “Υπάρχουν συγκλίσεις και από κει πρέπει να συνεχίσουμε. Αυτό στριμώχνει τον Τατάρ και την Τουρκία και τίποτε άλλο», τονίζει.

 

Συνέντευξη στη Νίκη Κουλέρμου

Μετά τις τελευταίες εξηγήσεις του ΠτΔ για την πρόταση επιστροφής στο Σύνταγμα του ’60, κάποιοι διερωτούνται γιατί το ΑΚΕΛ εξακολουθεί να ασκεί κριτική στον Πρόεδρο, ισχυριζόμενοι ότι ο Πρόεδρος προσπαθεί να σπάσει το αδιέξοδο.

Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δεν σπάζει το αδιέξοδο, αλλά μειώνονται ακόμα περισσότερο οι ελπίδες για να επαναρχίσει μια αποτελεσματική διαπραγματευτική διαδικασία. Ενώ η Τουρκία και ο κ. Τατάρ έχουν την απαράδεκτη θέση για λύση δύο κρατών, την ίδια ώρα η ε/κ πλευρά  δημιουργεί την εντύπωση πως επιδιώκει λύση ενιαίου κράτους. Ό,τι και να λέμε, όπως και να το δικαιολογούμε, αυτή είναι η εικόνα που εισπράττει η διεθνής κοινότητα. Κάτι βέβαια που δεν συνάδει με τις επανειλημμένες εκκλήσεις του ΓΓ του ΟΗΕ να σταματήσει η αρνητική ρητορική και να προσπαθήσουν οι δύο ηγέτες να βρουν κοινό έδαφος προκειμένου να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Άρα η νέα θέση του Προέδρου όχι μόνο δεν συμβάλλει στην άρση του αδιεξόδου, αλλά αντίθετα συμβάλλει στη διεύρυνση του χάσματος και στην υπονόμευση της όποιας προσπάθειας για επανέναρξη των συνομιλιών.

Αν αυτή η πρόταση μπορούσε να εκληφθεί ως αντίβαρο προς την πρόταση Τατάρ, γιατί δεν υποβλήθηκε στη Γενεύη αμέσως μετά την κατάθεση της πρότασης για δύο κράτη;

Όντως και ευτυχώς δεν υποβλήθηκε στη Γενεύη και ποτέ κανένας προηγούμενος Πρόεδρος μετά το 1974 δεν υπέβαλε τέτοια πρόταση. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Γνώριζαν ότι με μια τέτοια θέση σίγουρα η ε/κ πλευρά θα ήταν συνυπεύθυνη για μη λύση του Κυπριακού και ότι με τέτοιου είδους τοποθετήσεις θα οδηγούμασταν στην οριστική διχοτόμηση.

Μια δικαιολογία είναι ότι δεν υπάρχει τίποτε αυτή τη στιγμή στο τραπέζι και μπαίνει αυτή η πρόταση για να σπάσει το αδιέξοδο…

Να υπενθυμίσω ότι μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, για τις συνέπειες του οποίου προειδοποιούσαμε και εισηγούμασταν τι πρέπει να γίνει, ο ΓΓ του ΟΗΕ σε επανειλημμένες εκθέσεις του έδειχνε το δρόμο για το πώς μπορεί να επανέλθουμε σε συνομιλίες που να έχουν νόημα: οι συνομιλίες πρέπει να συνεχιστούν από το σημείο που έμειναν στο Κραν Μοντανά. Έκρινε ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση στο αίτημά του, διότι, παρά τη φραστική αποδοχή του, ο Πρόεδρος κάθε άλλο παρά έδειχνε ότι ήταν όντως έτοιμος να πάει να συζητήσει από κει που μείναμε. Δεν συζητώ για τη θέση Τατάρ για δύο κράτη. Πρέπει, όμως, να είναι αποκλειστικά υπεύθυνος γι’ αυτή τη θέση. Κι αυτός και η Τουρκία. Ο μόνος τρόπος για να πιεστεί η Τουρκία και ο Τατάρ ήταν να είμαστε συνεπείς σ’ αυτή την έκκληση του ΓΓ. Αντίθετα, οι λεγόμενες νέες ιδέες του Προέδρου επανανοίγουν συγκλίσεις. Με κερασάκι στην τούρτα αυτή την τελευταία πρόταση. Άρα η απάντηση δεν μπορεί να είναι «αφού εσύ μιλάς για δύο κράτη εγώ μιλώ για το Σύνταγμα του ’60». Υπάρχουν συγκλίσεις και από κει πρέπει να συνεχίσουμε. Αυτό στριμώχνει τον Τατάρ και την Τουρκία και τίποτε άλλο.

Γιατί να μη δεχθούν οι Τ/κ από τη στιγμή που με το Σύνταγμα του ’60 η παρουσία τους στην εξουσία ήταν πιο ισχυρή;

Δεν υπάρχει περίπτωση να αναγνωρίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς λύση του Κυπριακού. Από την άλλη, ας υποθέσουμε ότι επιστρέφουν. Αυτό σημαίνει πως ο Τατάρ θα είναι αντιπρόεδρος της ΚΔ με δικαίωμα βέτο, διατηρώντας ταυτόχρονα το ψευδοκράτος, διότι είναι υπό συνθήκες κατοχής που θα επιστρέψουμε στο Σύνταγμα του ’60. Σημαίνει να μπουν Τ/κ βουλευτές στη Βουλή με χωριστές πλειοψηφίες σε σειρά ζητημάτων, περιλαμβανομένου και αυτού του προϋπολογισμού, σημαίνει αντικατάσταση της Εθνικής Φρουράς με μικτό στρατό, διάλυση του Υπ. Παιδείας και επιστροφή στις κοινοτικές συνελεύσεις, σημαίνει επιστροφή των Τ/κ στη δημόσια υπηρεσία σε θέσεις που τους αναλογούν, σημαίνει ότι επιστρέφουμε στη Συνθήκη Εγγύησης, για την οποία όλοι στο Κραν Μοντανά συμφωνούσαν ότι πρέπει να καταργηθεί. Και δεν θα είναι απλά μια Συνθήκη, θα είναι θεμελιώδες άρθρο του Συντάγματος, που υποτίθεται ότι δεν μπορεί να αλλάξει. Όλα αυτά σε συνθήκες ύπαρξης του ψευδοκράτους. Ποιος μπορεί να αντιληφθεί τη λογική και το νόημα αυτής της πρότασης;

Κάποιοι εκλαμβάνουν την επιστροφή στο ’60 ως μεταβατική μέχρι να ετοιμαστεί το νέο Σύνταγμα…

Και περιμένουμε ότι η άλλη πλευρά θα δεχθεί αυτό το πράγμα; Είναι μια σοβαρή πρόταση η οποία πείθει τον ΓΓ των Ην. Εθνών ότι έχουμε πράγματι τη βούληση για λύση; Ακριβώς το αντίθετο επιτυγχάνει, ενώ έπρεπε να αφήσουμε αποκλειστικά εκτεθειμένη την άλλη πλευρά για την εμμονή τους σε δύο κράτη, για τα τετελεσμένα στην ΑΟΖ, για το Βαρώσι και όχι να μιλούμε για επιστροφή στο Σύνταγμα του ’60 που σημαίνει εξίσωση των ευθυνών. Με τους μεν να παραβιάζουν το συμφωνημένο πλαίσιο εμμένοντας στα δύο κράτη και τους δε επίσης να το παραβιάζουν εμμένοντας στο ενιαίο κράτος.

Παρά ταύτα, ο Πρόεδρος λέει ότι θα ενημερώσει τον ΓΓ του ΟΗΕ γι’ αυτή την πρόταση «ουσίας».

Αν πάρει τέτοια πρόταση, ο ΓΓ μάλλον δεν πρόκειται πλέον να κουνήσει το δακτυλάκι του και οι ευθύνες θα εξισωθούν. Όλα αυτά δημιουργούν ένα τοξικό κλίμα, το οποίο δεν επιτρέπει ν’ αρχίσουν ξανά οι διαπραγματεύσεις από κει που έμειναν. Αντίθετα, το κενό που δημιουργείται συμπληρώνεται με λεγόμενες νέες ιδέες (από το εσωτερικό και το εξωτερικό), οι οποίες το μόνο που θα επιτύχουν είναι να μας βάλουν σε μια νέα ατέρμονη διαδικασία.

Ίσως είναι η ώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εγκύψει στην πρόταση του ΑΚΕΛ και να τη δοκιμάσει ακριβώς με αφορμή την αναθέρμανση των ενεργειακών;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακόμα και προχθές επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι το ΑΚΕΛ ζητά υποχωρήσεις χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά για υποχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα, αλλά θα το αποφύγω προς το παρόν. Ποιο είναι λοιπόν το αντάλλαγμα που ζητά η πρόταση του ΑΚΕΛ; Οι Τ/κ για να πάρουν τα κίνητρα που τους προσφέρουμε, χωρίς ποτέ να ξεπερνούμε κόκκινες γραμμές, πρέπει προηγουμένως να καταλήξουμε στα 6 σημεία του πλαισίου Γκουτέρες. Αν όχι, δεν παίρνουν απολύτως τίποτε. Η δε Τουρκία θα πάρει μόνο αν λυθεί το Κυπριακό. Υπάρχει πιο σοβαρό αντάλλαγμα; Εκτός κι αν κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για κατάληξη σε στρατηγική συμφωνία που θα καταστήσει αναπόδραστη τη λύση.