Ο Κύπριος Samuel Beckett

Πυξίδα/ Ορίζοντας

Ο Κύπριος Samuel Beckett

Η ταυτότητα και ο χαρακτήρας μιας θεατρικής ομάδας ή κοινότητας, καθορίζεται κυρίως από την επιλογή των έργων που επιλέγει να παρουσιάσει στους θεατές. Όπως για ένα σκηνοθέτη, ένα διευθυντή θεάτρου, έτσι και για μια θεατρική ομάδα, υπάρχουν 5 ερωτήματα στα οποία θα πρέπει να δοθούν ορθές απαντήσεις. Αυτοί που απαντούν λανθασμένα σε αυτές τις ερωτήσεις, είναι συνήθως εκείνοι που ασχολούνται με το θέατρο όχι για να ικανοποιήσουν το θεατρικό κοινό, αλλά για να ικανοποιήσουν το «εγώ» τους. Στο βαθμό που απαντούμε ορθά σε αυτά τα ερωτήματα με μια κοινωνική αντίληψη, τότε μπορούμε να συναντηθούμε με τους θεατές, μπορούμε να πούμε ότι κάναμε μια ρεαλιστική και σωστή δουλειά.

Τα 5 ερωτήματα είναι τα εξής:

• Γιατί επιλέγεται το συγκεκριμένο έργο;
• Τι θα πει και σε ποιους θα μιλήσει το συγκεκριμένο έργο;
• Πώς θα πει αυτά που έχει να πει;
• Ποια είναι η συγκυρία που θα ανεβεί το έργο και πώς θα συλλάβει το πνεύμα των καιρών;
• Που θα παιχτεί;

Το Θέατρο Αντίλογος, ο σκηνοθέτης του έργου «Περιμένοντας τον Γκοντό» Κώστας Σιλβέστρος και φυσικά οι ηθοποιοί Γιώργος Κυριάκου και Ιζέλ Σεϊλανί, απάντησαν ορθά στα προαναφερθέντα ερωτήματα. Και για αυτό το λόγο κατάφεραν κάτι καλό, υγιές, γερό και λειτουργικό. Πραγματικά χάρηκα και συγκινήθηκα γιατί στο Θέατρο Αντίλογος είδα να υλοποιείται μια σκηνοθετική αντίληψη που βγαίνει από τις μεγαλύτερες μορφές του παγκόσμιου θεάτρου, μια αντίληψη που και εγώ έμαθα από τους δάσκαλους μου και προσπάθησα να υλοποιήσω τα τελευταία 40 χρόνια.

Όποιο και να είναι το έργο που επιλέγεται από μια ομάδα, σε όποια εποχή και να γράφτηκε, εάν απαντηθούν ορθά τα 5 βασικά ερωτήματα, τότε δεν μπορεί παρά να συναντηθεί με το κοινό και την κοινωνία. Με αυτό τον τρόπο, αυτή θα είναι και η «στιγμή» που θα υλοποιηθεί η θεατρική τέχνη. Αυτό είναι που έπραξε το Θέατρο Αντίλογος και για αυτό το λόγο είναι πετυχημένο. Για αυτό το λόγο χειροκροτήθηκε.

Το μυστικό της επιτυχίας ήταν η βαθιά έρευνα για τις συνθήκες, την αντίληψη και τον τρόπο που γράφτηκε το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό», αλλά και η προσαρμογή του στην ιδιαίτερη μας πατρίδα, τον δικό μας τρόπο ζωής και τις δικές μας αντιλήψεις

Ο κριτικός και συγγραφέας Jan Kott, στο βιβλίο του «Ο Shakespeare της Εποχής μας» τολμά να αγγίξει αυτόν που δεν τόλμησε κανένας, τον Shakespeare και να μας δείξει πως μπορούν να παρουσιαστούν τα έργα του σήμερα. Με αυτό τον τρόπο πρόσφερε στους σκηνοθέτες και δραματουργούς νέα ανοίγματα. Όμως όπως είπε ο μεγάλος δάσκαλος Brecht «εάν είσαι ικανός, τότε να το αγγίξεις… χωρίς μάλιστα να του μοιάσεις». Αυτό έκανε και ο Αντίλογος. Άγγιξε με μαεστρία τον Samuel Beckett και τον έκανε συμπολίτη μας. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν η βαθιά έρευνα για τις συνθήκες, την αντίληψη και τον τρόπο που γράφτηκε το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό», αλλά και η προσαρμογή του στην ιδιαίτερη μας πατρίδα, τον δικό μας τρόπο ζωής και τις δικές μας αντιλήψεις. Και όλα αυτά έγιναν από το Θέατρο Αντίλογος με ομαδικό πνεύμα και με ένα τόσο δύσκολο έργο.

Ο Γιώργος και ο Ιζέλ υλοποίησαν αυτή την αποστολή με απόλυτη επιτυχία. Οι κινήσεις, ο δυναμισμός, αλλά και η σιωπή τους δεν ήταν τυχαία στοιχεία.

Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί κατάφεραν να προσφέρουν στο κοινό ένα κατανοητό έργο μέσα από μια ξεκάθαρη και εκπληκτική γλώσσα. Η γλώσσα του θεάτρου είναι οικουμενική και σε αυτή την γλώσσα οι ηθοποιοί κατάφεραν να προσθέσουν και την οικουμενική γλώσσα του σώματος. Σε αυτές τις γλώσσες είναι που ενσωματώθηκαν τα ελληνικά και τα τουρκικά. Αλλά με τη δική μας διάλεκτο, τα κυπριακά. Χωρίς η μια γλώσσα να διεκδικεί την επικυριαρχία επί της άλλης, κατάφεραν μέσα από την διαφορετικότητα τους να εξηγήσουν τον πόνο στους θεατές. Ο σκηνοθέτης Κώστας Σιλβέστρος κατάφερε να βοηθήσει τους ηθοποιούς να μεταδώσουν στους θεατές με απλότητα και τρόπο κατανοητό, το γενικά δυσνόητο κείμενο του έργου. Ο Γιώργος και ο Ιζέλ υλοποίησαν αυτή την αποστολή με απόλυτη επιτυχία. Οι κινήσεις, ο δυναμισμός, αλλά και η σιωπή τους δεν ήταν τυχαία στοιχεία. Στόχος τους ήταν να εξηγήσουν τον πόνο στο κοινό και τα κατάφεραν. Υπηρέτησαν αυτό τον στόχο επίσης μέσα από τα ελληνικά και τουρκικά τραγούδια και νανουρίσματα, αλλά και μέσα από τους ρυθμούς των κινήσεων τους. Ο χώρος στο Σπίτι της Συνεργασίας, συμπλήρωσε τα πιο πάνω. Οι φωνές των «ευδιάθετων» στρατιωτών του ΟΗΕ, τα γαυγίσματα των σκύλων, η προσευχή από τα τζαμιά, αλλά και ο τρόπος που τα ενσωμάτωσαν στο έργο οι ηθοποιοί μάς έκαναν την ίδια στιγμή να γελούμε και να προβληματιζόμαστε για την πατρίδα μας.

Μην διερωτηθείτε πως προκύπτει ο καραγκιόζης σε ένα θέατρο του παραλόγου. Είναι ο Κύπριος Beckett… Ο Gogo και ο Didi, μιλούν, συζητούν, τσακώνονται και τα ξαναβρίσκουν, θέλουν να φύγουν, αλλά επιστρέφουν, σκέφτονται να αυτοκτονήσουν, αλλά μετά πάλι περιμένουν τον Γκοντό … και όταν δεν έρχεται επαναλαμβάνουν τα ίδια. Λες και είναι σαν εμάς. Κύπριοι με το παραπάνω.

Γιασάρ Ερσόι

Ο Γιασάρ Ερσόι είναι κορυφαία προσωπικότητα του κυπριακού θεάτρου, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μελετητής του τουρκοκυπριακού θεάτρου και ιδρυτής του «Τουρκοκυπριακού Δημοτικού Θέατρου Λευκωσίας».

 Παραστάσεις μέχρι το τέλος Ιουνίου

κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 7 το βράδυ, στο Σπίτι της Συνεργασίας,

Για πληροφορίες και κρατήσεις: 99251331

Λεμεσός: Θερινό Ριάλτο, 29 Ιουνίου, 20:30.