Ο Λούλα ντα Σίλβα και η συνεχής ακροδεξιά απειλή

Του Κυριάκου Λοΐζου

 

Από τα ξημερώματα της Δευτέρας οι Βραζιλιάνοι και οι Βραζιλιάνες έχουν πολλούς λόγους να είναι χαρούμενοι, αφού ο άλλοτε μεταλλωρύχος, Λούλα ντα Σίλβα, εξελέγη ξανά Πρόεδρος της χώρας.

Αδιαμφισβήτητα είναι μία εκλογή την οποία περίμεναν περισσότερο από 5 χρόνια στη Βραζιλία, αφού ο ακροδεξιός πρώην Πρόεδρος Ζαΐρ Μπολσονάρο έκανε τα πάντα για να γυρίσει τη Βραζιλία πολλά χρόνια πίσω. Από το περιβάλλον και τα εργασιακά μέχρι τις φαβέλες και τα δικαιώματα των γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ κ.λπ.

Ο Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, όπως είναι το πλήρες όνομά του, έχει μπροστά του ένα βουνό από άλυτα, αλλά και «φρέσκα» προβλήματα, τα οποία καλείται να λύσει, αν όχι άμεσα, σίγουρα σε βάθος χρόνου. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει αυτή τη στιγμή η Βραζιλία, αφού στην περίπτωση επανεκλογής του Μπολσονάρο το μέλλον θα ήταν μαύρο, κατάμαυρο. Ο Λούλα μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα, και κυρίως μπορεί να αποκαταστήσει την αδικία.

Είναι η πρώτη φορά που Βραζιλιάνος Πρόεδρος εν ενεργεία αποτυγχάνει να επανεκλεγεί για δεύτερη θητεία από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στο μεγαλύτερο κράτος της Λατινικής Αμερικής, το 1985. Όπως απέτυχε ο Μπολσονάρο, ευτυχώς, έτσι απέτυχε και ο Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ με την εκλογή του Τζο Μπάιντεν. Ωστόσο με μικρή διαφορά και οι δύο, κυρίως ο Μπολσονάρο.

Όπως στις ΗΠΑ, έτσι και στη Βραζιλία, η ακροδεξιά, οι νεοναζί και οι νεο-φασίστες έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους στον κοινωνικό ιστό, ενώ αν συνυπολογίσουμε και το ευρωπαϊκό παράδειγμα, θα δούμε πως σίγουρα δεν έχουμε ξεμπερδέψει.

Τα 50 εκατομμύρια άνθρωποι που ψήφισαν τον Μπολσονάρο, τα άλλα τόσα εκατομμύρια που ψήφισαν τον Τραμπ, η Σουηδία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Κύπρος σε μικρότερο βαθμό, μας υπενθυμίζουν καθημερινά ότι το φάντασμα της βίαιης ακροδεξιάς είναι εδώ και πετά το δηλητήριό της.

Ο Λούλα ντα Σίλβα σίγουρα είναι η ελπίδα των Βραζιλιάνων και καλείται να ηγηθεί μίας τεράστιας χώρας, η οποία βρίσκεται ίσως στο χειρότερο σημείο εδώ και δεκαετίες. Περισσότεροι από 50 εκατομμύρια πολίτες είδαν το μέλλον στον Λούλα και αυτός έχει την υποχρέωση, τουλάχιστον, να αποκαταστήσει βασικά πράγματα, με κυριότερο τη λεηλασία του Αμαζονίου, όσο κι αν σε μερικούς ηχεί ως δευτερεύον.

Ήρθε ο καιρός και στην Κύπρο, λοιπόν, να αποτινάξουμε το βάρος της Δεξιάς -με εσάνς ακροδεξιάς- και να δώσουμε στον τόπο την ανάσα που αναπνέουν από τη Δευτέρα οι Βραζιλιάνοι και οι Βραζιλιάνες. Να διώξουμε μία και καλή το απόστημα της ληστείας, της απόρριψης, της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού.