Ο Μιλτιάδης Νεοφύτου διδάσκει

Του Δημήτρη Παλμύρη*

Αν κάποιος δεν μπορεί να αποφύγει το κατινιό τότε είναι καλύτερα να το απολαύσει. Ή τουλάχιστον να μάθει κάτι από αυτό. Και αφού δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον καταιγισμό «ειδήσεων» για την υπόθεση Μιλτιάδη Νοεφύτου Vs Δ. Χριστόφια, ας αντλήσουμε κάποια διδάγματα. Έτσι μπορεί να προκύψει και ο Μιλτής ως δάσκαλος.

Το πρώτο και ευκολότερο μάθημα που μπορεί να αντλήσει κάποιος από αυτή την υπόθεση είναι το ζήτημα του επιπέδου και του προσανατολισμού της κυπριακής δημοσιογραφίας. Ένα μάθημα εύκολο, μια επανάληψη παλαιότερης ύλης. Από τη στιγμή που ο Μιλτής συντάσσεται στο στρατόπεδο διαβολής (όχι κριτικής) του Χριστόφια (και μέσω αυτού της αριστεράς ευρύτερα), αποκτά και το τεκμήριο της αθωότητας, τα λεγόμενα του γίνονται γεγονότα, η κάθε του λέξη είδηση. Το ρουσφέτι που διεκδικεί δικαστικώς ο Μιλτής αποτελεί δημοσιογραφική σταυροφορία.

Ίσως γιατί αυτοί οι δημοσιογράφοι βρίσκονται στο payroll της Πινδάρου, των τραπεζών, του ΟΕΒ και πουλούν εκδούλευση μέσω του κανιβαλισμού του όποιου αντιπάλου; Ίσως πάλι αποτελούν ιδιότυπες Αννίτες Πάνιες και «Κατίνες» πρωινάδικων; Με τη μόνη διαφορά ότι στο freak show τους, έχουν πλάσει με την πέννα τους πρωταγωνιστές. Αφού πούλησε μια φορά, θα μας το πλασάρουν όσο θα υπάρχουν αγοραστές σανού. Γιατί όχι και τα δύο: Η κυρίαρχη δημοσιογραφία πουλά εκδούλευση στα αφεντικά της, πουλώντας σε εμάς κατινιό. Με ένα σμπάρο..

Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Τα ισχυρίζεται και τα φωνάζει εξάλλου και η αριστερά. Επομένως το άλλο μάθημα που μας προσφέρει ο Μιλτής είναι σαφώς σπουδαιότερο. Για να ασχοληθούμε μαζί του όμως πρέπει να σκάψουμε σε βάθος την ίδια την γενικόλογη παραδοχή του ΑΚΕΛ για λάθη. Καθώς βέβαια απορρίπτονται οι –ούτως ή άλλως γελοίοι ισχυρισμοί- του Μιλτή, το ζήτημα των «λαθών» αφορά κάτι άλλο. Αφορά τον ίδιο τον τύπο του Μιλτιάδη Νεοφύτου αλλά και την σχέση αυτού του τύπου ανθρώπων με την Αριστερά και το ΑΚΕΛ.

Εδώ ανακύπτει το ζήτημα του «γιατί;». Γιατί λοιπόν το ΑΚΕΛ να σχετίζεται με τον Μιλτή και τον κάθε Μιλτή. Αυτό είναι ένα ζήτημα τεράστιας σημασίας. Καθώς όποια παραμύθια του Μιλτιάδη Νεοφύτου και αν αναπαράγει η αστική δημοσιογραφία, αυτός δεν παύει να είναι ένας παραμυθάς και ο γονυπετής τύπος δηλωσία! Δεν άλλαξε ο άνθρωπος! Προφανώς τέτοιος ήταν πάντοτε. Και εδώ είναι το ζητούμενο. Στο ότι επιτρέπετε σε τέτοιους τυχοδιώκτες να γαντζώνονται από το Λαϊκό Κίνημα και όταν και εφόσον δεν τους αποδώσει η επένδυση, πωλούν(ται), βγαίνουν σε εκπτώσεις στο πάντα πρόθυμο απέναντι στρατόπεδο.

Το ζήτημα με αυτούς, τους Μιλτήδες, τους Λίλληδες, και τόσους άλλους τυχοδιώκτες (ας μείνουμε με τα κλασσικά εκπαιδευτικά παραδείγματα), είναι πως ζουν και αναπνέουν τον αέρα της αγοράς. Δεν επενδύουν στο ΑΚΕΛ ή στην Αριστερά για να εισπράξουν το συλλογικό κοινωνικό κέρδος. Οι επενδύσεις τους (χρόνος, χρήμα κτλ) αποσκοπούν σε ιδίον όφελος. Οι έννοιες της αυτοθυσίας και της αλληλεγγύης για αυτούς προσεγγίζονται ως φιλανθρωπία των ανώτερων τάξεων και όχι ως συλλογικά όπλα των κατώτερων. Έχουν τα χαρακτηριστικά του επιχειρηματία, όχι του εργάτη. Η πολιτική για αυτούς είναι business και σίγουρα όχι πεδίο της πάλης των τάξεων.

Σαν αυτούς τους τύπους όμως υπάρχουν αρκετοί. Ατομιστική η κοινωνία των πολιτών, τομάρια και οι πολίτες της. Όμως τα ΑΚΕΛ δεν πρέπει να έχει σχέση με όλα αυτά. Και όταν μιλά για λάθη μάλλον αυτά εννοεί: Πως υπό τις προτροπές κάποιων για μια, «εκσυγχρονισμένη», «εξευρωπαϊσμένη» αριστερά, έδωσε ευκαιρίες στον κόσμο της αγοράς να «προσφέρει» στο σύγχρονο ΑΚΕΛ. Τέτοιου είδους εκσυγχρονισμό πάλευαν χρόνια να επιβάλουν στο ΑΚΕΛ και οι οπαδοί της νεοφιλελεύθερης «δημοκρατικής» δεξιάς, αλλά και προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες που τώρα χλευάζουν το ΑΚΕΛ για τον Μιλτή.

Οι εκσυγχρονιστές όμως δεν μπορούν να χαίρονται γιατί έτσι και αλλιώς το ταξικό ένστικτο των εργαζομένων πάντα θα ξερνάει καριερίστες, τυχοδιώκτες, γραφειοκράτες, εκμεταλλευτές που παρεισφρέουν στις τάξεις τους, ή μιλούν στο όνομα τους. Με την ευκαιρία των δημοτικών εκλογών θα φυτρώσουν πολλοί τέτοιοι «φίλοι» των εργαζομένων. Ας μην χαίρονται, αργά η γρήγορα θα υπογράφουν και αυτοί, γελοιοποιημένοι, δηλώσεις σαν το Μιλτή.

*Μέλος του ΚΣ ΕΔΟΝ