Οµοφυλοφιλία: «Θέλω να παντρευτώ και να υιοθετήσω παιδί»… Πόσο έτοιµη όµως είναι η κοινωνία;

• «Στη µικρή, κλειστή κοινωνία της Κύπρου δεν ένιωσα αποδοχή, οποιαδήποτε πρόοδος έγινε είναι µόνο στα χαρτιά»
• «∆εν ξύπνησα µια µέρα και είπα “από σήµερα µου αρέσουν οι άντρες”, µου πήρε χρόνο να το αποδεχτώ»
• «Ήταν πολύ κουραστικό να κάνω κάτι που δεν είµαι, ώστε να επιβιώσω στο σχολείο»
• «Ένιωθα πως έκανα κάτι λάθος, αφού δεχόµουν αυτό το bullying στο σχολείο και δεν έπαιρνα υποστήριξη από κανέναν» 

Σε πολλές περιπτώσεις το βιολογικό τους φύλο καθορίζει το κοινωνικό, και η κοινωνία δεν τους αφήνει περιθώρια έκφρασης και αποδοχής της διαφορετικότητάς τους, τόσο από τους ίδιους τους εαυτούς τους, αλλά και από τους συµπολίτες τους. Κι αυτό, παρά τα θεσµικά βήµατα που έγιναν από το 1998 µέχρι σήµερα.
Αναφερόµαστε σε άτοµα µε διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισµό που ζουν στην κοινωνία της Κύπρου. Ο ∆.Α. είναι τριτοετής φοιτητής σε πανεπιστήµιο της Αγγλίας. Με θάρρος µίλησε στη «Χαραυγή» για τα προσωπικά του βιώµατα ως άτοµο µε διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισµό.

 

Της ∆άφνης Πολυκάρπου

Από πάντα το γνώριζε ότι κάτι δεν πήγαινε «καλά», αλλά πέρασαν αρκετά χρόνια µέχρι να το συνειδητοποιήσει και να το αποδεχτεί. «∆εν ξύπνησα µια µέρα και είπα “από σήµερα µου αρέσουν οι άντρες”», δηλώνει ο ∆.Α., ο οποίος ανοίγει την καρδιά του και µιλά στη «Χαραυγή» για τα δικά του βιώµατα και πορεία, για την ψυχολογική βοήθεια που δέχθηκε και η οποία ήταν καθοριστική για τη συνειδητοποίηση της αληθινής του ταυτότητας, η οποία µετέπειτα οδήγησε σε ανακούφιση και αποδοχή του εαυτού του. «Η αποδοχή έφτασε αρκετά χρόνια µετά, στη Γ’ Γυµνασίου όταν ήµουν 14-15 χρονών. Είπα στον εαυτό µου “αυτό είσαι, πρέπει να το αποδεχτείς, είναι φυσιολογικό”», τονίζει ο ∆.Α.

«Είµαι ευγνώµων για τη στήριξη που έχω από τους γονείς µου»

«Οι γονείς µου δεν το είχαν καταλάβει, αν και είχα πολλά σηµάδια και από τα παιδικά µου χρόνια, αλλά και από την εφηβεία. Η ψυχολόγος µε βοήθησε και σε αυτό το θέµα. Πήγαµε µία µέρα στο γραφείο της εγώ και οι γονείς µου και τους το ανακοινώσαµε. Ήταν και αυτό µία µεγάλη ανακούφιση, γιατί δεν έκανα κάτι κακό ώστε να τους το κρύβω, ούτε άλλαξε κάτι σε ό,τι αφορά εµένα.

Αντέδρασαν πολύ, χρειάστηκαν κάποιες µέρες να το συνειδητοποιήσουν, να συζητήσουν µεταξύ τους, να µιλήσουν και µε κάποιον άλλον ειδικό. Είναι πραγµατικά οι πιο υποστηρικτικοί άνθρωποι στον κόσµο, είµαι ευγνώµων για τους γονείς µου. Με υποστηρίζουν συνέχεια σε κάθε βήµα, ό,τι και αν κάνω, στις σχέσεις µου, µου δίνουν συµβουλές… Όπως κάνει κάθε γονιός µε τον “straight” γιο του, έτσι κάνουν και µε εµένα, καµία διαφορά».

«Βίωσα λεκτικό bullying στο Γυµνάσιο»

Ένα δύσκολο κοµµάτι της ζωής του ∆.Α. ήταν το Δηµοτικό και το Γυµνάσιο. «Στο Δηµοτικό ήταν λίγο περίεργα, γιατί κάθε διάλειµµα τα αγόρια έπαιζαν ποδόσφαιρο -όχι πως οι οµοφυλόφιλοι δεν µπορούν να παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά εγώ δεν ήθελα. Έκανα περισσότερη παρέα µε κορίτσια τα διαλείµµατα, παίζαµε άλλα παιχνίδια. Θυµάµαι η δασκάλα µου τότε στο Δηµοτικό προσπαθούσε να µε πιέσει να κάνω παρέα µε τα αγόρια, γιατί θεωρούσε πως δεν είναι σωστό να κάνω παρέα µε κορίτσια τα διαλείµµατα και να παίζω τα παιχνίδια τους», οµολογεί ο ίδιος.

Στο Γυµνάσιο δεν γνώριζε κανένας για τη σεξουαλικότητά του και έτσι αναγκαζόταν να προσποιείται. «Ήταν πολύ κουραστικό να κάνω κάτι που δεν είµαι, ώστε να επιβιώσω στο σχολείο. ∆εν ήταν σωστό, αλλά µέρος του πλάνου ήταν να κάνω σχέση και µε κοπέλα, ώστε να νιώθω αποδεκτός από τους άλλους», είπε.

Ο ∆.Α. οµολογεί πως οι καθηγητές στο Γυµνάσιο ήταν µπροστά σε περιστατικά στα οποία γινόταν θύµα διακρίσεων από τους συµµαθητές του, αλλά δεν αντιδρούσαν. Συγκεκριµένα, βίωσε λεκτικό bullying από τους συµµαθητές του στο Γυµνάσιο.

«Κλασικό παράδειγµα ήταν η απειλή “εάν δεν µε βοηθήσεις στο διαγώνισµα, θα πω σε όλους στο σχολείο πως είσαι γκέι”. ∆εν ήθελα να πηγαίνω καν σχολείο µε έτσι συµπεριφορές. Οι καθηγητές πρέπει να επεμβαίνουν όταν παρατηρούν τέτοια περιστατικά. Ένιωθα πως έκανα κάτι λάθος, αφού δεχόµουν αυτό το bullying και δεν έπαιρνα υποστήριξη από κανέναν. Ήταν δύσκολα και περίεργα τα χρόνια του Γυµνασίου και αυτή η κατάσταση µού έριχνε την επίδοση στο σχολείο».

Στο Λύκειο, εντούτοις, δήλωσε µε ανακούφιση πως οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές. «Στο Λύκειο είχα συζητήσει και µε κάποιους καθηγητές µου για αυτό το θέµα. Ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Τεράστια διαφορά µεταξύ Γυµνασίου και Λυκείου».

Επέλεξε τους πιο κοντινούς του φίλους και τους αποκαλύφθηκε. «Είµαι της λογικής πως πρέπει να είσαι περήφανος για εκείνο που είσαι, αλλά να µην το διατυµπανίζεις. Επιλέγεις σε ποιους να το πεις, στα άτοµα που είναι κοντά σου, που νιώθεις άνετα, που σε αγαπούν και τους αγαπάς. Έτσι έκανα και εγώ, επέλεξα τους κοντινούς µου φίλους και τους το είπα. Εννοείται πως ήταν πολύ υποστηρικτικοί και δεν άλλαξε κάτι στη µεταξύ µας σχέση, όπως και πρέπει», ανέφερε µε ευγνωµοσύνη.

«Θα πας στην κόλαση επειδή αγαπάς άτοµα του ίδιου φύλου;»

Ο ∆.Α. πιστεύει ότι η θρησκεία και η Εκκλησία είναι δύο διαφορετικά πράγµατα. «Θρησκεία είναι ο Θεός, ο Χριστός, η αγάπη, ενώ η Εκκλησία είναι οι ιερωμένοι και πολλοί από αυτούς είναι εναντίον στην οµοφυλοφιλία. Ο Χριστός δίδαξε την αγάπη, δεν δίδαξε το µίσος».

Στο Λύκειο το ζήτηµα αυτό τον απασχολούσε σε µεγάλο βαθµό και, όπως ανέφερε, συζήτησε το θέµα µε τη θεολόγο του.

«Τη ρώτησα αν θα πάω στην κόλαση επειδή είµαι οµοφυλόφιλος και παραξενεύτηκε από την ερώτηση και µου είπε “είσαι από τα καλά µωρά, θα πας εσύ στην κόλαση επειδή αγαπάς άτοµα του ίδιου φύλου;” και καθησυχάστηκα».

Αντιλήψεις στην εκπαίδευση και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα

Στη µικρή, κλειστή κοινωνία της Κύπρου σε καµία περίπτωση δεν ένιωσε αποδοχή και θεωρεί πως οποιαδήποτε πρόοδος έγινε είναι µόνο στα χαρτιά.

Για τα βήµατα που πρέπει να γίνουν ώστε η διαφορετικότητα να γίνει αποδεκτή, ανέφερε ότι «από το σπίτι πρέπει να υπάρχει µία ουδέτερη στάση έτσι ώστε το παιδί µετά, όταν βγαίνει στην κοινωνία, να αποφασίζει τι είναι σωστό και τι λάθος. Γενικά πρέπει να υπάρξει αλλαγή στην εκπαίδευση, στους θεσµούς, γιατί προωθούν συγκεκριµένες αντιλήψεις που πολύ πιθανόν να είναι εναντίον των οµοφυλόφιλων».

Ο τριετής σήµερα φοιτητής ∆.Α. έστειλε και το δικό του µήνυµα προς τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα που ζει στην Κύπρο. «Υποµονή, να µιλάτε. Αν νιώθετε άνετα να το πείτε σε κάποιον, πείτε το, γιατί πραγµατικά στην Κύπρο δεν µπορείς να επιβιώσεις χωρίς βοήθεια». Σε ερώτηση τι θα έλεγε στον µικρό του εαυτό, απάντησε «εάν µε έβρισκα πριν 6-7 χρόνια, θα µου έλεγα ότι δεν πάει κάτι λάθος µαζί µου και ότι είναι φυσιολογικό να είµαι έτσι».