Ο Ορέστης είναι ένα έργο με τόσο σύγχρονη γραφή που σε τρομάζει!

Ανοιχτός ορίζοντας

Ο Ορέστης είναι ένα έργο με τόσο σύγχρονη γραφή που σε τρομάζει!
Ορέστης του Ευριπίδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣΤο αρχαίο δράμα σήμερα Οι αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες είναι κλασικά έργα. Αυτό δεν σημαίνει πως έρχονται από το παρελθόν και γι’ αυτό τα σεβόμαστε και τα ανεβάζουμε! Σημαίνει ότι είναι αριστουργήματα που παραμένουν ζωντανά κι επίκαιρα και σήμερα. Αν εξαιρέσει κανείς τις ευθείες αναφορές του Αριστοφάνη σε πρόσωπα της εποχής του, σε όλα αυτά τα έργα κυκλοφορούν ιδέες και συναισθήματα, λέξεις και εικόνες που μας στοιχειώνουν και το 2018.

Μεγαλοφυείς δημιουργοί, που καταφέρνουν να μας συγκινούν, που ανοίγουν θέματα που δεν έχουν κλείσει ακόμη -χιλιάδες χρόνια μετά την πρεμιέρα στο θέατρο του Διονύσου. Είναι αυτοί που μας… υποχρεώνουν σε μια αναμέτρηση και είναι αυτοί που μας προσφέρουν μια χαρά που μοιραζόμαστε με το κοινό.

Ο Ορέστης σήμερα Ο Ορέστης είναι ένα έργο με τόσο σύγχρονη γραφή που σε τρομάζει! Δεν υπάρχει κάθαρση εδώ, δεν υπάρχει καν ένας κεντρικός θετικός ήρωας που πάσχει και… ταυτιζόμαστε μαζί του! Ο Ορέστης δείχνει όλα τα πρόσωπα του ανθρώπου: έχει τύψεις συνείδησης, είναι τρυφερός, σκληρός, βίαιος, αδύναμος, φοβισμένος, ωμός, αδίστακτος, συναισθηματικός, φλύαρος, ειρωνικός και αυτοσαρκαστικός, δυναμικός και δίβουλος.

Πλάι του η Ηλέκτρα ακολουθεί τον ίδιο δρόμο -μας ξαφνιάζει η… ανδρόβουλη φύση της. Αλλά η κατάσταση που ζουν πυροδοτεί όλες τις συμπεριφορές ορμητικά κι ανάκατα. Είναι νέα παιδιά και θέλουν να ζήσουν! Πάνω από το κεφάλι τους κρέμεται η τιμωρία: ο θάνατος. Ο δήθεν ηρωισμός τους κομματιάζεται. Γίνονται όσο ελεεινοί γινόμαστε όλοι όταν κινδυνεύουν τα κεκτημένα μας. Με αυτή την έννοια συχνά αστειεύομαι στις πρόβες, λέγοντας στους ηθοποιούς ότι το έργο τρομοκρατεί το είναι μας!

Η σκηνοθετική ματιά Προσπαθούμε να δείξουμε όλα τα πρόσωπα του «ανθρώπου», να φωτίσουμε την απουσία της κοινωνίας που «ξέρει» μόνο να αποφασίζει και να τιμωρεί, της εξουσίας που φροντίζει να ελίσσεται για να μην κινδυνεύσει. Ταυτόχρονα, το έργο μάς δίνει τη δυνατότητα να εξάρουμε την αδελφική αγάπη, το στενό φιλικό δεσμό, την αλληλεγγύη μπρος στον κίνδυνο, την ειρωνική στάση των θεών που συνήθως επεμβαίνουν ως… από μηχανής όταν είναι πια αργά. Θέλω να σκεφτούμε, τέλος, πάνω στην έννοια της δικαιοσύνης και της τιμωρίας. Είναι συνετό για μια κοινωνία να εφαρμόζει στυγνά τους όποιους κανόνες ή πρέπει η Δικαιοσύνη να σκύβει με προσοχή πάνω στις συνθήκες που οδήγησαν έναν άνθρωπο στο έγκλημα; Μήπως πρέπει να επανεξετάζουμε κάθε φορά την έννοια της τιμωρίας εξειδικεύοντας κι όχι γενικεύοντας; Και πού μπορεί να οδηγήσει ένα νέο άνθρωπο η άτεγκτη… εκδίκηση της Πολιτείας;

Θέλω να σκεφτούμε, τέλος, πάνω στην έννοια της δικαιοσύνης και της τιμωρίας. Είναι συνετό για μια κοινωνία να εφαρμόζει στυγνά τους όποιους κανόνες ή πρέπει η Δικαιοσύνη να σκύβει με προσοχή πάνω στις συνθήκες που οδήγησαν έναν άνθρωπο στο έγκλημα; Μήπως πρέπει να επανεξετάζουμε κάθε φορά την έννοια της τιμωρίας εξειδικεύοντας κι όχι γενικεύοντας; Και πού μπορεί να οδηγήσει ένα νέο άνθρωπο η άτεγκτη… εκδίκηση της Πολιτείας;

«Όρια» στο ανέβασμα αρχαίου δράματος Δεν πιστεύω στα… όρια. Κάθε έργο πρέπει να το σέβεσαι και να το προσεγγίζεις με καθαρό βλέμμα. Δεν πιστεύω στα τερτίπια και στις εξυπνάδες. Οφείλουμε να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας, να ξέρουμε ιστορία, να φωτίζουμε στα έργα τα σημεία που αφορούν στο σήμερα, αλλά χωρίς να τα κακοποιούμε. Ακούγεται αφοριστική η σκέψη μου και γενικόλογη ίσως, αλλά αφορά σε όλα τα θεατρικά έργα κι όχι μόνο σε εκείνα του αρχαίου δράματος.

Δε χρειάζονται ειδικό χειρισμό οι τραγωδίες. Βάζουν, βέβαια, ένα σωρό «νέα προβλήματα» -ο Χορός και η λειτουργία του, για παράδειγμα- αλλά η τέχνη μας προχωρεί και αν αναζητήσεις μέσα σου και γύρω σου τον τρόπο, θα βρεις λύσεις για όλα. Αν είναι οι καλύτερες, τότε μιλάμε για μια σπουδαία παράσταση. Αν όχι, ο αγώνας συνεχίζεται. Αυτή είναι κι η γοητεία του θεάτρου. Ένα αλώνι που σπέρνεις και θερίζεις κάθε τόσο. Κι είναι πολλοί οι παράγοντες που θα φέρουν την καλή ή την κακή σοδειά.

Μια παράσταση αρχαίου ελληνικού δράματος (κυπριακή και όχι μόνο) που θυμάμαι ιδιαίτερα Οι περσινοί Πέρσες του ΘΟΚ ήταν μια εξαιρετική παράσταση νέας πνοής για το αρχαίο δράμα και την ξεχωρίζω από πολλές! Χαίρομαι που ξαναπαίζεται φέτος! Το αξίζει! Μπράβο στον ΘΟΚ για την τόλμη, μπράβο στον Άρη Μπινιάρη για τη σπουδαία παράσταση που έστησε και μπράβο σε όλους τους συντελεστές της!

Γιάννης Αναστασάκης

Συντελεστές Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Γιάννης Θαβώρης, Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος, Μουσική διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης, Κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου, Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Σαμψών Φύτρος, Βοηθός σκηνογράφου: Ελίνα Ευταξία, Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschuuren

Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Ηλέκτρα: Ιωάννα Κολλιοπούλου, Ελένη: Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Αγγελιοφόρος: Νικόλας Μαραγκόπουλος, Πυλάδης: Δημήτρης Μορφακίδης, Απόλλωνας: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Ερμιόνη: Μαριάννα Πουρέγκα, Τυνδάρεως: Κώστας Σαντάς, Φρύγας: Χρήστος Στέργιογλου, Μενέλαος: Χριστόδουλος Στυλιανού, Ορέστης: Χρίστος Στυλιανού

Χορός: Ελευθερία Αγγελίτσα, Μομώ Βλάχου, Στελλίνα Βογιατζή, Αναστασία Εξηνταβελόνη, Παυλίνα Ζάχρα, Μαρία Κωνσταντά, Χριστίνα Παπατριανταφύλλου, Μαρία Πετεβή, Ελίνα Ρίζου, Εύη Σαρμή, Χριστίνα Χριστοδούλου, Στυλιανή Ψαρουδάκη.

Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, Παρασκευή 20 Ιουλίου και Σάββατο 21 Ιουλίου

Έναρξη παραστάσεων: 21:00 Προσέλευση στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου πριν από τις 20:15

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy