Του Γεώργιου Μ. Ολύμπιου*
Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, άλλως Εθνάρχης, παλινδρομώντας μεταξύ λογικής και συναισθήματος έλεγε από καιρού εις καιρόν ενδιαφέροντα πράγματα. Παρουσιάζοντας τον Γεννάρη του 2005 το βιβλίο ενός φίλου του, του κ. Παναγιώτη Περσιάνη, παραδέχτηκε πως το τι συμφωνήθηκε το 1959-60 στην Ζυρίχη το κατάλαβε 45-46 χρόνια μετά.
Όπως εξήγησε ο ίδιος «ο άνθρωπος είναι ένα μείγμα λογικής και συναισθημάτων που χρειάζεται παιδεία και παίδευση ώστε να μπορέσει να βρει την χρυσή τομή μεταξύ του συναισθήματος και τη λογικής». Όπως εξήγησε στην παρουσίαση του βιβλίου για πρώτη φορά μετά από 45 χρόνια αντιλήφθη ότι η Ζυρίχη ήταν ευλογία.
Παλινδρομώντας λοιπόν κατά την διάρκεια του δημόσιου βίου του πέρασε από διάφορες φάσεις. Από τις πιο ενδιαφέρουσες, ίδρυσε την Ένωση Κέντρου που προσπαθούσε να κάνει κόμμα, εξέδιδε τον ΚΗΡΥΚΑ στον οποίο αρθρογραφούσε ο ίδιος. Στα άρθρα του έδειχνε τα πιο ευγενικά συναισθήματα που έτρεφε για τον μακαρίτη Σπύρο Κυπριανού χαρακτηρίζοντας τον σαν ένα κομμάτι κρέας, σαν τον άνθρωπο που ακούνε οι άλλοι και γελούν, σαν καταναλωτή ATTIVAN κ.λ.π. Βέβαια τίποτα δεν ενόχλησε τον Τάσσο να ενταχθεί στο ΔΗΚΟ και να διαδεχθεί μετά θάνατον τον Σπύρο Κυπριανού. Πάντοτε βέβαια ισορροπώντας μεταξύ συναισθήματος και λογικής.
Τον Απρίλιο του 2004 χύνοντας δάκρυα μπροστά στο καμένο παράθυρο του προεδρικού κάλεσε τον Κυπριακό λαό να απορρίψει το σχέδιο ΑΝΑΝ υποθάλποντας τον συναισθηματισμό των Κυπρίων.
Σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τ/Κυπρίων Μουσταφά Ακιντζή προσπαθούν να βρουν μια συμφωνημένη λύση που να απαλλάσσει την Κύπρο από τα στρατεύματα κατοχής και να δίνει τη δυνατότητα στο μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους είτε κάτω από Ε/Κυπριακή είτε Τ/Κυπριακή διοίκηση. Αυτή η προσπάθεια είναι δύσκολη. Όμως το φυσικό αέριο και άλλες περιφερικές και διεθνείς συγκυρίες δημιουργούν σοβαρές ελπίδες αυτή η προσπάθεια να πετύχει.
Το πιο θετικό για μένα είναι η στάση που ακολουθεί η σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ. Στηρίζει με ξεκάθαρο τρόπο τις προσπάθειες του Προέδρου Αναστασιάδη για λύση. Αντίθετα ο σημερινός ηγέτης του ΔΗΚΟ ακολουθεί δική του ατζέντα και ακολουθώντας την πατρική παράδοση προσπαθεί να ξεγελάσει τον κόσμο ποντάροντας στο συναίσθημα. Κατηγορεί και τον πρόεδρο της δημοκρατίας και τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ ότι ξεπουλούν την Κύπρο, ότι λένε ψέματα. Πιπιλά την καραμέλα της διαφύλαξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γεννήθηκα το 1948 στην εντός των τοιχών Λευκωσία. Η Κύπρος δεν ονομαζόταν Κυπριακή Δημοκρατία αλλά Βρετανική αποικία. Το 1960, τότε που ο πατέρας Τάσσος δεν ισορροπούσε μεταξύ λογικής και συναισθήματος, ονομάστηκε Κυπριακή Δημοκρατία. Αύριο με την λύση θα έχει κάποιο άλλο όνομα. Για μένα και το 1948 και το 1960 και σήμερα και αύριο η Κύπρος είναι η Πατρίδα μου. Και η πατρίδα μου περιλαμβάνει και τον βορρά και τον νότο και την ανατολή και την δύση. Αναπόσπαστο τμήμα αυτής της πατρίδας είναι οι άνθρωποι της είτε ονομάζουν το θεό Αλλάχ είτε όχι είτε μιλούν Ελληνικά είτε Τούρκικα είτε οτιδήποτε άλλο. Γι αυτό καλώ τον Νικόλα να στηρίξει την προσπάθεια για λύση.
Ελπίζω να ισορρόπηση γρήγορα και να μην χρειαστεί 45 χρόνια όπως ο πατέρας του. Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της ταχύτητας, όχι ο αιώνας της καθυστέρησης.
*Αποτυχών Πολιτικός
Aκολουθήστε μας στο Google News
