Ο βιότοπος Ακρωτηρίου πλήττεται από παντού

Η καταγγελία που έγινε προχθές από τον Πτηνολογικό Σύνδεσμο και αφορά τη σταδιακή καταστροφή του υγροβιότοπου στη χερσόνησο Ακρωτηρίου, αναμφίβολα είναι σοβαρή και τη συμμερίζονται όλοι όσοι πραγματικά εκτιμούν τη σημασία που έχουν για τον τόπο μας οι περιοχές NATURA και η προστασία τους.

Ωστόσο, η κατάσταση που αφέθηκε να εξελιχθεί στην αλυκή, αλλά και στην ευρύτερη γύρω περιοχή του ευκαλυπτόδασους και των καλαμιώνων, θα έλεγα ότι δεν αποτελεί είδηση, αφού περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλοι φορείς, με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και άλλες κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις τους, έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου άπειρες φορές εδώ και αρκετά χρόνια.

Θα θυμούνται, ίσως, οι πιο παλιοί τις καθημερινές σχεδόν μαζικές κινητοποιήσεις στο χώρο δίπλα από την αλυκή όταν οι Βάσεις, εφαρμόζοντας την τακτική τού αποφασίζουμε και διατάσσουμε, άρχισαν να στήνουν τις τεράστιες κατασκοπευτικές τους κεραίες. Συγκρούστηκε τότε ο κόσμος με τους ένοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες των Άγγλων που περιφρουρούσαν την περιοχή και τελικά οι Βάσεις κατάφεραν να γίνει το δικό τους. Ανάλογες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έγιναν κατά καιρούς και κάθε φορά που γίνονταν ενέργειες, οι οποίες, εκτός των άλλων αρνητικών επιπτώσεων, έπλητταν την περιοχή του υγροβιότοπου.

Δυστυχώς, τέτοιου είδους καταστροφικές ενέργειες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα και περιλαμβάνουν τόσο τη συνεχή κίνηση της Βρετανικής Αεροπορίας όσο και την οχληρία που δημιουργείται από τις δραστηριότητες του λιμανιού που συνορεύει με τον υγροβιότοπο και κυρίως από τους θορύβους και τους ρύπους που προέρχονται από τις εκατοντάδες φορτηγά και άλλα βαρέα οχήματα που πηγαινοέρχονται στην περιοχή, Σ’ αυτά να προσθέσουμε και το γεγονός ότι κάποιοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σαν σκουπιδότοπο τη δασική περιοχή γύρω από την αλυκή, η οποία αποτελεί καταφύγιο για αρκετά είδη πουλιών.

Τώρα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις μεγάλες ιδιωτικές αναπτύξεις και ειδικότερα με την αδειοδότηση για το διαχωρισμό 78 οικοπέδων στην περιοχή μεταξύ του Καζίνο Θέρετρου και της Λίμνης Ζακακίου. Μια έκταση που, όπως καταγγέλλει και ο Πτηνολογικός, επικαλούμενος και τις σχετικές προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται στην περιοχή που έχει αναγνωριστεί ως σημαντική για τα πουλιά και θα έπρεπε να είχε καθοριστεί ως Natura 2000.

Η κυβέρνηση όμως σφυρίζει αδιάφορα, όπως ακριβώς και για τις άλλες πτυχές του success story της (πύργοι, διαβατήρια κ.λπ.), πατώντας προφανώς και στην απάθεια που υπάρχει σήμερα, σε αντίθεση με τις μαζικές αντιδράσεις που καταγράφηκαν στο παρελθόν.

Χρήστος Χαραλάμπους