Ο Βολταίρος στο δωμάτιο του Νικόλα

Του Κυριάκου Λοΐζου

 

Η κάθε εποχή σημαδεύεται από μερικά γεγονότα και συνήθως «πάνω» σε αυτά βγαίνουν διάφορες φράσεις, κάτι ως μαθήματα ή διδάγματα, ηθικά και ανήθικα. Κάπως έτσι, στη βάση της υπεράσπισης της ανεξιθρησκίας, της ελευθερίας του λόγου και του διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, ο Βολταίρος είχε πει «κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε». Τότε η Ευρώπη βρισκόταν στην προσπάθεια ανάκαμψης και ανασυγκρότησης μετά το σκοταδισμό του Μεσαίωνα και η φράση του Γάλλου συγγραφέα και φιλόσοφου ήταν ριζοσπαστική και παράλληλα εύστοχη.

Παρομοίως, η εποχή -με τα στενά όρια- που διανύουμε στην Κύπρο έχει σημαδευτεί από ιστορικά γεγονότα καθοριστικής σημασίας, τα περισσότερα δυστυχώς αρνητικά για τον τόπο και το λαό. Ένα από αυτά είναι το ναυάγιο των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού στο Κραν Μοντανά και οι μετέπειτα τραγικές εξελίξεις στην Αμμόχωστο, οι οποίες είναι ευδιάκριτες και χωρίς πυροτεχνήματα υπό το φως της ημέρας. Έπειτα τα «χρυσά» διαβατήρια, μετά κι άλλα πολλά, και πρόσφατα κάτι διορισμοί παράξενοι με εσάνς διακυβέρνησης Αναστασιάδη.

Στο Παγκύπριο Πολιτικό και Καταστατικό Συνέδριο του ΔΗΚΟ, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Λευκωσία, ο Νικόλας Παπαδόπουλος απευθυνόμενος στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη είπε πως «αν δεν έβαζες υποψηφιότητα σε αυτές τις εκλογές, θα έπρεπε να σε είχαμε εφεύρει, γιατί είσαι ο Πρόεδρος που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο τόπος».

Πράγματι, θα έπρεπε να τον είχαν εφεύρει αν δεν έβαζε υποψηφιότητα, διότι απ’ ό,τι φαίνεται ο κ. Παπαδόπουλος δεν θα μπορούσε να είναι συνοδοιπόρος με ανθρώπους που πραγματικά ενδιαφέρονται και αγωνίζονται για την επανένωση, για το σπάσιμο του αποστήματος των σκανδάλων, για την τάξη στο κράτος, για την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Αυτά δεν είναι αποκύημα φαντασίας, αλλά κάποιες απλές, τραγικές διαπιστώσεις.

Ίσως το απόφθεγμα αλά Βολταίρος να ηχεί ωραία, να δίνει μία άλλη πνοή στην ομιλία παρά έτσι όπως τις έχουμε συνηθίσει, ωστόσο η ουσία είναι πολύ πιο αποκαρδιωτική απ’ όσο φαίνεται. Το περιεχόμενο της φράσης που επέλεξε ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος δείχνει τους λόγους που υφίστανται πολιτικά, και ακόμη χειρότερα μας υπενθυμίζει τους λόγους για τους οποίους υπήρχε ανησυχία σε περίπτωση εκλογής του κ. Χριστοδουλίδη.

Μία συμβουλή πάντως θα ήταν, λεγόμενος αυτά τα τσιτάτα, να έχει κατά νου πού οδηγούμαστε, αλλά κυρίως πού βρισκόμαστε με συνυπαιτιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη και τι συνεχίζει να γίνεται με την ανοχή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Μάλλον αυτά δεν ενδιαφέρουν τον Νικόλα Παπαδόπουλο, παρά μόνο να συμμετέχει στην εξουσία με παραφρασμένο τον Βολταίρο, πάνω από μία κοινωνία που οδηγείται στη φτωχοποίηση και από ένα νησί που χάνεται.