Οι δάσκαλοι να δώσουν την έδρα…

Της Μαρίας Φράγκου

Θα ήμασταν αφελείς αν περιμέναμε πως η πανδημία θα μας έβρισκε πανέτοιμους να αντιμετωπίσουμε την κάθε συνέπειά της. Πολλά θα μπορούσαν να προβλεφθούν και να ληφθούν έγκαιρα μέτρα, ώστε οι παρενέργειες να είναι μικρότερες και άλλα τόσα έπρεπε στην πορεία να διορθωθούν.

Ο αποψιλωμένος τομέας της δημόσιας υγείας και τα υποστελεχωμένα σε προσωπικό και εξοπλισμό νοσοκομεία μας αποτέλεσαν όχι καμπανάκι, αλλά καμπάνα για την ανάγκη ενίσχυσής τους. Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα -οι δεξιές κυβερνήσεις της οποίας πολέμησαν τη δημόσια υγεία- αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες εξαγγέλλουν προσλήψεις -μεσούσης της πανδημίας- για να στελεχωθούν τα δημόσια νοσηλευτήρια.

Το ίδιο ταλαιπωρημένος και στο περιθώριο αφημένος ήταν και είναι και ο τομέας της δημόσιας παιδείας. Ό,τι ισχύει για την υγεία, ισχύει και για την παιδεία. Με τα ίδια επίθετα που «στολίζαμε» το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, με τον ίδιο τρόπο συμπεριφερόμασταν και στους εκπαιδευτικούς και στο δημόσιο σχολείο. Την ίδια συμπεριφορά επιδεικνύαμε και για τον εκπαιδευτικό κόσμο, αγνοώντας τα προβλήματα που ταλανίζουν το δημόσιο σχολείο.

Είδαμε τι συνέβη με την παραγνώριση του ρόλου και της σημασίας του τομέα της δημόσιας υγείας. Και η πανδημία του κορονοϊού ήταν το κερασάκι στην τούρτα…

Με τα περιοριστικά μέτρα, και την ανάγκη να κλείσουν τα σχολεία, υποχρεωθήκαμε στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μια προσπάθεια που καταβάλλεται από τους μαθητές πρώτιστα, με τους εκπαιδευτικούς να επιτελούν το ρόλο τους και τους γονείς να αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν πολλά από τα ζητούμενα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Και παρόλα τα προβλήματα, στην αρχή ιδιαίτερα, «συμφιλιώθηκαν» όλοι με την ιδέα και την πραγμάτωσή της.

Ενάμιση μήνα μετά, και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρόβλημα το οποίο μεγεθύνεται γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν έκανε και δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Δεν γίνεται να συμπεριφέρεται με τρόπο λες και όλοι οι μαθητές μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Δεν μπορεί το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας να δημιουργεί μαθητές δύο ταχυτήτων. Τους προνομιούχους που έχουν ένα ή και περισσότερα τάμπλετ και μπορούν να ανταποκριθούν και τους μη προνομιούχους που ο οικογενειακός τους προϋπολογισμός δεν επιτρέπει την απόκτησή τους.

Η πολυδιαφημιζόμενη χορήγηση των ηλεκτρονικών συσκευών σε όλους τους μαθητές ήταν τελικά μία φούσκα. Όπως φούσκα ήταν και είναι πολλές από τις κυβερνητικές εξαγγελίες. Μεριμνήστε, λοιπόν, οι κρατούντες για την ισότιμη μεταχείριση των μαθητών. Φροντίστε να μην υπολείπεται από κανένα μαθητή η πρόσβαση στην εκπαίδευση. Και ακόμα, το Υπουργείο Παιδείας ας μην αποσείει από πάνω του τις ευθύνες που του αναλογούν και να προτρέπει μαθητές σε διδασκαλία από τηλεοράσεως. Οι δάσκαλοι να σχίσουν τα πτυχία τους; Οι δάσκαλοι να παραχωρήσουν την έδρα στην τηλεόραση;

Μα δεν ήμασταν εμείς οι μεγάλοι και οι σοφοί που λέγαμε «κρατήστε μακριά τα παιδιά από οθόνες τηλεόρασης, υπολογιστών κ.λπ.» και αραδιάζαμε ένα σωρό επιχειρήματα γι’ αυτό;