Οι ευθύνες, κ. Νουρή, ανήκουν αποκλειστικά στην αποσυντονισμένη κυβέρνησή σας!

Του
Νεόφυτου Νεοφύτου

 

Η θλιβερή εικόνα στο κέντρο υποδοχής μεταναστών στο Πουρνάρα συγκλονίζει. Υπάρχει μια ντροπιαστική εικόνα, ιδιαίτερα για το πώς μεταχειριζόμαστε τα ανήλικα και ασυνόδευτα παιδιά. «Η μετανάστευση είναι υπόθεση πολλών συναρμόδιων Υπηρεσιών», δήλωσε ο Υπουργός Εσωτερικών Νίκος Νουρής, προσθέτοντας ότι «οι λειτουργοί του υπουργείου του υπερβάλλουν εαυτούς για να διαχειριστούν την κατάσταση…»

Ο κ. Νουρής υποστηρίζει ότι ο ίδιος κάνει τη δουλειά του και ότι άλλες συναρμόδιες Υπηρεσίες δεν ανταποκρίνονται! Η Υπηρεσία Ασύλου, πρόσθεσε, που έχει την ευθύνη της ολοκλήρωσης των διαδικασιών εξέτασης των αιτήσεων των ανηλίκων, ολοκλήρωσε τις διαδικασίες για 214 από σύνολο 356 ανήλικα παιδιά και θα έπρεπε, σύμφωνα με τον κ. Νουρή, να είχαν ήδη μετακινηθεί από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας είτε σε άλλο κατάλληλο υποστατικό, είτε να εξευρεθούν οικογένειες για υιοθεσία, αλλά αυτή η μετακίνηση δεν έγινε και αυτό δεν βαραίνει το Υπουργείο Εσωτερικών». Αλήθεια, ποιον βαραίνει;

Μετά από τέσσερα χρόνια στο Υπουργείο Εσωτερικών ο κ. Νουρής δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι υπουργός της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ και μάλιστα ο αρμόδιος υπουργός που διαχειρίζεται το μεταναστευτικό; Προφανώς ο κ. Νουρής, ντροπιασμένος από την άθλια εικόνα που εκπέμπει το Πουρνάρα, προσπαθεί να απεκδυθεί των δικών του βαρύτατων ευθυνών, δαχτυλοδείχνοντας τη συνάδελφό του Υφυπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας, Αναστασία Ανθούση, η οποία προΐσταται των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Πολιτικά άνανδρο και αντισυναδελφικό!

Κύριε Νουρή, οι ευθύνες ανήκουν εξ ολοκλήρου στην αποσυντονισμένη, όπως αποδεικνύεται, κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Ο κ. Νουρής ενδιαφέρεται περισσότερο για την τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων στην Πράσινη Γραμμή αντί για την επίλυση των προβλημάτων στο Πουρνάρα. Ωστόσο αναμέναμε από τον κ. Νουρή να επιδείξει έστω λίγο περισσότερη ανθρωπιά και ευαισθησία γι’ αυτά τα ασυνόδευτα και ανήλικα παιδιά. Παιδιά τα οποία θα έπρεπε να τυγχάνουν της αναγκαίας κρατικής φροντίδας και στοργής όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη διαβίωσή τους, αλλά και για την ανάγκη παροχής ψυχολογικής στήριξης, γνωρίζοντας ότι είναι παιδιά με τραύματα πολέμων, εχθροπραξιών και προσφυγιάς.

Αφήσαμε αυτά τα παιδιά σε έναν ερειπωμένο κάμπο να βαδίσουν μόνα το δικό τους γολγοθά… Είναι τραγικό και απαράδεκτο για μια κοινωνία που θέλει να συμπεριφέρεται σύγχρονα, ευρωπαϊκά και να σέβεται τον εαυτό της. Ντροπή για όλους μας!