Οι κλιματικοί ηγέτες του μέλλοντος

Του Άντρου Γ. Καραγιάννη*

 

Η σταδιακή αύξηση της θερµοκρασίας, ως συνέπεια της κλιµατικής αλλαγής και της περιβαλλοντικής καταστροφής, θα φέρει την ανθρωπότητα ενώπιον νέων προκλήσεων και ακραίων καιρικών φαινοµένων, όπως οι πληµµύρες, οι πυρκαγιές, η ξηρασία κ.α.

Με την υπογραφή της Συµφωνίας του Παρισιού το 2015, οι χώρες δεσµεύονται να συµβάλουν στην αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής και του φαινοµένου του θερµοκηπίου. Σχετική είναι η δέσµευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής µέσα από την Πράσινη Συµφωνία για επίτευξη κλιµατικής ουδετερότητας, απαλλαγής δηλαδή από τη χρήση άνθρακα µέχρι το 2050.

Μέσα από το Ταµείο Ανάκαµψης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει δράσεις που να περιορίζουν την κλιµατική αλλαγή, όπως η ενεργειακή αναβάθµιση κτιρίων, η προώθηση της ανακύκλωσης, της κυκλικής οικονοµίας και η σωστή διαχείριση πλαστικών και οικιακών αποβλήτων.

Στον πυλώνα της Πράσινης Μετάβασης και της Βιώσιµης Ανάπτυξης οι ηγέτες των κρατών καλούνται να προωθήσουν τη χρήση των Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας, την εξοικονόµηση και αποθήκευση ενέργειας µέσω της δηµιουργίας φωτοβολταϊκών πάρκων, αλλά και τη χρήση φιλικότερων προς το περιβάλλον καυσίµων στις δηµόσιες µεταφορές και την εφαρµογή ηλεκτροκίνητων µεταφορικών µέσων.

Λόγω και της κρισιµότητας των περιβαλλοντικών ζητηµάτων, οι κλιµατικοί ηγέτες του µέλλοντος θα καλεστούν να ασχοληθούν µε τις νέες κλιµατικές απειλές, έχοντας πάντα στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο και την επιβίωσή του. Είναι, όµως, απόλυτα κατανοητό ότι η εφαρµογή νέων πολιτικών που αφορούν το περιβάλλον δεν µπορούν να επιτευχθούν άµεσα, αν τα νοικοκυριά δεν διαθέτουν τους απαραίτητους οικονοµικούς πόρους για αγορά ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων ή για αντικατάσταση του συστήµατος θέρµανσης και ψύξης των κατοικιών τους.

Οι ηγέτες και τα κεντρικά κράτη θα πρέπει να δώσουν κίνητρα στους πολίτες για αξιοποίηση της αιολικής ή ηλιακής ενέργειας και τοποθέτησης φωτοβολταϊκών συστηµάτων για εξοικονόµηση ενέργειας, λαµβάνοντας υπόψη και τις ευπαθείς οµάδες πληθυσµού για αποφυγή του κοινωνικού αποκλεισµού, ο οποίος διευρύνει συνεχώς το φάσµα της ενεργειακής φτώχειας. Η ενεργειακή µετάβαση θα πρέπει να γίνει µε σωστό τρόπο για αποφυγή των ανισοτήτων. […]

Σύµφωνα µε στοιχεία της Παγκόσµιας Τράπεζας, µέχρι το 2050 150 εκατοµµύρια άνθρωποι σε τρεις περιοχές του κόσµου, στην υποσαχάρια Αφρική, στη Νότια Ασία και στη Λατινική Αµερική, θα µετατραπούν σε «κλιµατικούς πρόσφυγες». Όταν οι άνθρωποι δεν µπορούν να καλλιεργήσουν την καµένη ή πληµµυρισµένη γη τους θα αναγκαστούν να µεταναστεύσουν, µετακινούµενοι είτε προς τα αστικά κέντρα, δηµιουργώντας έτσι υπερπληθείς πόλεις, είτε εγκαταλείποντας τη χώρα τους και βιώνοντας το ρατσισµό ως νέοι «κλιµατικοί πρόσφυγες».

Για να ανταποκριθούν οι κοινωνίες στις νέες περιβαλλοντικές προκλήσεις χρειάζονται ηγέτες που να ασχολούνται µε τις επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής. […] Οι νέες κλιµατικές συνθήκες απαιτούν τη χάραξη νέων πολιτικών στη βάση µιας κοινωνίας πολιτών που να µην αποκλείει κανένα και να προσφέρει ίσα δικαιώµατα και ευκαιρίες σε όλους.

* ∆ήµαρχος ∆ερύνειας