​​​​​​​Οι κρίσεις θέλουν ηγέτες!

Της
Ελένης Μαύρου

 

 

Σπάνια ένας αρχηγός κράτους απευθύνεται στον λαό και περιμένουν όλοι, μα όλοι, τι θα πει. Την Παρασκευή το βράδυ ολόκληρη η Κύπρος περίμενε να ακούσει το διάγγελμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η επιδημία του κορονοϊού είναι πλέον σπίτι μας και οι εμπειρίες, τουλάχιστον, άλλων χωρών δείχνουν ότι δεν θα περάσει σύντομα. Τα κρούσματα αυξάνονται, οι δε κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις μεγαλώνουν καθημερινά.

Άκουσα με μεγάλη προσοχή το διάγγελμα του Προέδρου.

Είδα έναν Πρόεδρο αμήχανο, να μιλά χωρίς να λέει τίποτα. Έναν Πρόεδρο που περιορίστηκε σε γενικόλογα ημίμετρα και νουθεσίες. Όμως σήμερα το υφάκι και η επίκληση της «υπευθυνότητας» των πολιτών δεν αρκεί.

Ο κόσμος περίμενε από τον Πρόεδρο να τον καθησυχάσει, να τον πείσει ότι λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα, ώστε να μπορούν οι ιατρικές υπηρεσίες να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες για παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης -για να περιοριστεί, όσο γίνεται, η εξάπλωση του ιού, για να υπάρχει επάρκεια κλινών, για να υπάρχει επάρκεια φαρμάκων…

Περίμενε να ακούσει πώς θα στηριχτούν στην καθημερινότητά τους οι ευπαθείς ομάδες και οι ηλικιωμένοι, που τους καλούμε ουσιαστικά να απομονωθούν -δημιουργία, για παράδειγμα, κινητών μονάδων παροχής υπηρεσιών κατ’ οίκον για τις ομάδες υψηλούς κινδύνου και ηλικιωμένων.

Περίμενε να ακούσει τι θα γίνει με τα παιδιά που τα στέλνουμε μόνα στο σπίτι, αφού δεν υπάρχει καμιά πρόνοια για πληρωμένη γονική άδεια ή διευκολύνσεις όσο τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά.

Περίμενε να ακούσει συγκεκριμένα μέτρα στήριξης των εργαζομένων -απαγόρευση των απολύσεων και της υποχρεωτικής άδειας άνευ απολαβών, ανεργιακό επίδομα στους εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που θα αναστείλουν τη λειτουργία τους, προστασία από την αισχροκέρδεια, αναστολή των εκποιήσεων, προστασία από τις τράπεζες που, τέλος του μήνα, θα απαιτούν τη δόση τους… Έστω, μια διαβεβαίωση ότι δεν θα θυματοποιηθούν πάλι οι εργαζόμενοι.

Περίμενε να ακούσει συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της οικονομίας ευρύτερα και των μικρομεσαίων ειδικότερα, έστω την εκπόνηση μελέτης αντίκτυπου για τις επιπτώσεις στην οικονομία και τους επιμέρους κλάδους.

Μας είπε μόνο ότι αυτά είναι δουλειά… των επόμενων ημερών! Μόνο χθες ανακοινώθηκε, μάλλον μετά την κατακραυγή που ξεσήκωσε το διάγγελμα, ότι σήμερα, Κυριακή, θα γίνει έκτακτη συνεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου για οικονομικά μέτρα στήριξης για εργαζόμενους και επιχειρήσεις, που επηρεάζονται λόγω κορονοϊού.

Δεν υποτιμώ τα μέτρα που λήφθηκαν μέχρι στιγμής ούτε την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλουν δεκάδες άνθρωποι. Και είμαι βέβαιη ότι όλος ο πολιτικός κόσμος και ευρύτερα η κοινωνία είναι έτοιμοι να συνδράμουν με προτάσεις και δράσεις την προσπάθεια για αντιμετώπιση των συνεπειών. Όμως (για να μην ξεχνιόμαστε) οι κρίσεις θέλουν και ηγέτη!

Υστερόγραφο: Αν κάτι αποδεικνύει αυτή η δοκιμασία με τον κορονοϊό είναι ένα: η ανάγκη στήριξης της δημόσιας υγείας. Όπως είπε και ο πρόεδρος της Γαλλίας, Ε. Μακρόν (που καμιά σχέση έχει με την Αριστερά) «η δωρεάν υγειονομική περίθαλψη χωρίς όρους, το κράτος πρόνοιας, δεν είναι κόστος ή επιβάρυνση, αλλά πολύτιμα αγαθά όταν η μοίρα χτυπά. Υπάρχουν αγαθά και υπηρεσίες που πρέπει να τοποθετηθούν εκτός των νόμων της αγοράς».