Παράθυρα

Οι Πέτρες είναι ένα έργο που δίνει φωνή στον έφηβο  

Το Θέατρο Αντίδοτο και η ΣΚΗΝΗ 8  συμπράττουν για μια μόνιμη εφηβική σκηνή

Οι Πέτρες είναι η δραματοποίηση μιας αληθινής ιστορίας. Δυο παιδιά-έφηβοι από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας ρίχνουν πέτρες «για πλάκα» από την υπέργεια διάβαση πάνω από ένα υπεραστικό δρόμο και σκοτώνουν ένα ανυποψίαστο οδηγό. Τα δυο παιδιά κατηγορούνται για ανθρωποκτονία και έξι απόπειρες ανθρωποκτονίας σε δικαστήριο τον Αύγουστο του 1994.  Το έργο γράφτηκε από τους ηθοποιούς/συγγραφείς/σκηνοθέτες Τομ Λύκος και Στέφο Νάντσου το 1996 με τη βοήθεια του Ντετέκτιβ Ντέϊβιντ Τζόουνς που ήταν ο ανακριτής της πραγματικής υπόθεσης.

Οι Πέτρες παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Ιούνη του 1996 και από τότε δόθηκαν περισσότερες από 3000 παραστάσεις στην Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ. Αγγλία, Δανία, Νορβηγία και Ολλανδία. Το 1997 το έργο κέρδισε το NSW Frater Award for excellence in educational drama (Βραβείο Καλύτερου θεατρικού στην εκπαίδευση) και το 1998 πήρε το Drama Victoria Award για το καλύτερο θεατρικό για τη Μέση Εκπαίδευση στην Αυστραλία. Το 1999 το έργο εντάχθηκε στη διδακτέα ύλη των Γυμνασίων και Λυκείων της Αυστραλίας.

Οι Πέτρες σε κυπριακή διάλεκτο

Οι Πέτρες σε κυπριακή διάλεκτο θα παρουσιαστούν τον Οκτώβριο στο Εγκώμιο πολιτιστικό κέντρο και  είναι μια παραγωγή του Θεάτρου Αντίδοτο, που είχε ανεβάσει το έργο το 2008 και της ΣΚΗΝΗΣ 8 και που ενώνουν δυνάμεις με στόχο την δημιουργίας μιας μόνιμης εφηβικής σκηνής.

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Αντρέας Μακρής

Μετάφραση-Διασκευή: Ξενάκης Κυριακίδης

Μουσική: Δημήτρης Σπύρου

Σκηνικά-Κοστούμια: Θρασύβουλος Καλαϊτζίδης

Παίζουν: Αντρέας Κουτσόφτας –Αλέξανδρος Αχτάρ

Υπεύθυνη Παραγωγής: Πέννυ Φοινίρη

 

  • Οι συντελεστές της παράστασης έγραψαν για το έργο και την παράσταση: 

Ξενάκης Κυριακίδης

Η χαρά μου είναι τεράστια που γνώρισα τα παιδιά που μαζί λεγόμαστε πλέον ΟΜΑΔΑ… και η επιτυχία στην αποστολή μας εξασφαλισμένη… γιατί υπάρχει ταλέντο και όρεξη… υπάρχει πείσμα και αποφασιστικότητα… τους βλέπω που κοιτάζονται με τόση αγάπη και εμπιστοσύνη… εγώ που έρχομαι από το παρελθόν, και είχα σχεδόν απογοητευτεί, ξαφνικά βλέπω μια λάμψη ελπίδας στα μάτια αυτών των παιδιών… και νιώθω να ανανεώνεται αυτή η ελπίδα και να παίρνει μια μορφή “πολιτιστικής αντεπίθεσης”

Αντρέας Μακρής

Όταν πέφτει ένα αστέρι από τον ουρανό, τρέχουν όλοι να κάνουν μια ευχή. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που μια πέτρα πέσει στο τζάμι ενός αυτοκινήτου που τρέχει με 120 χιλιόμετρα; Ποιες οι συνέπειες, ποια η αιτία; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα μου γεννήθηκαν από την ώρα που έπεσε στα χέρια μου το κείμενο αυτό “ΠΕΤΡΕΣ”.  Ωραία λοιπόν, δύο έφηβοι πετάνε για πλάκα πέτρες  στον αυτοκινητόδρομο. Τι οδηγεί όμως αυτούς τους έφηβους εκεί; Τι όπλισε το χέρι τους; Αυτά τα ερωτήματα θα μελετήσουμε σε αυτήν την πάρασταση -έρευνα. Το κείμενο αυτό “πέφτει βαρύ σαν πέτρα”. Κυρίως από τις ευθύνες που, όλοι εμείς που αποτελούμε την “κοινωνία”, μεταθέτουμε στην όποια παιδεία, στην όποια δικαιοσύνη, στην όποια πρόνοια, “θεϊκή” και κοινωνική.

Αντρέας Κουτσόφτας

Μου έστειλε ο Ανδρέας το κείμενο πριν περίπου 8-9 μήνες και το διάβασα, είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι είναι πραγματική ιστορία. Επίσης πόσο εύκολα μπορώ να ταυτιστώ με μια απερισκεψία και μια «χαζή» πράξη σε τόσο εύθραυστη ηλικία. Όσο βρισκόμαστε με τα παιδιά τόσο περισσότερο θέλω να συνυπάρχω μαζί τους και να γίνομαι συνδημιουργός.

Αλέξανδρος Αχτάρ

Οι “Πέτρες” είναι ένα έργο που απευθύνεται στην πιο ευαίσθητη ηλικία της εποχής μας: την εφηβεία. Γράφτηκε για να προβληματίσει τα παιδιά που φοβούνται πως θα σταματήσουν να είναι παιδιά και θα γίνουν ενήλικες, στα παιδιά που καλούνται να παραλάβουν στις πλάτες τους ένα κόσμο και μια κοινωνία που δεν επέλεξαν, στα παιδιά που δεν τα φωνάζουν πια “παιδιά”, ούτε “ενήλικες”, αλλά “εφήβους”. Για αυτούς τους νέους λοιπόν, που είναι “επί της ήβης τους”, πάνω στη νιότη τους δηλαδή και την ανάπτυξή τους, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και αγωνιζόμαστε για μία παράσταση στη γλώσσα τους.

Δημήτρης Σπύρου

Το κείμενο καταπιάνεται με τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας όπου όλα  κυλάν αβέβαια σε ένα περίεργο ρυθμό και παλμό ,μέσα σε ένα πλαίσιο αποτελούμενο από αβεβαιότητα, ανασφάλεια, αμφισβήτηση και περιέργεια για τα πάντα. Ένα όμορφο κείμενο που δεν ωραιοποιεί καταστάσεις αλλά προβληματίζει με την ωμή ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Μια ομάδα που αποτελείται από ωραίους ανθρώπους έτοιμους να προτείνουν ,να παίξουν, να προβληματίσουν και να προβληματιστούν. Όσα συστατικά χρειάζεται δηλαδή ένας μουσικός για να γράψει μουσική για ένα θεατρικό έργο.

Θρασύβουλος Καλαϊτζίδης

Οι “Πέτρες” είναι ένα σκληρό έργο. Τα δυο παιδιά-πρωταγωνιστές γίνονται “καταλάθος” υπεύθυνοι ενός πολύ σοβαρού αδικήματος. Διαβάζοντας το κείμενο ένιωσα πως ο προβληματισμός του μας αφορά άμεσα. Έχουμε ακούσει πολλές περιπτώσεις νεανικής παραβατικότητας. Γιατί οι ένοχοι-παιδιά φυλακίζονται; Γιατί δεν φυλακίζονται; Γιατί τα παιδιά πιο εύπορων οικογενειών “τη γλυτώνουν” πιο εύκολα ενώ άλλα παιδιά καταδικάζονται σε έναν φαύλο κύκλο παραβατικότητας; Έχοντας τη σιγουριά μιας εξαιρετικής ομάδας συνεργατών, εύχομαι αυτή η παράσταση να λειτουργήσει ως ένα σημείο συνάντησης παιδιών, εκπαιδευτικών και ενηλίκων που έχουν ανάγκη να συζητήσουν για όλα τα παραπάνω, να ακούσουν την άποψη του Άλλου, να αμφισβητήσουν το ρόλο της εξουσίας, να πάνε για λίγο κόντρα στην απομόνωση της εποχής της οθόνης και της προσωπικής άποψης.

Πέννυ Φοινίρη

Έχω αδελφό στην εφηβεία, παρατηρώ πως η ανάγκη των παιδιών για επικοινωνία είναι μια βουβή κραυγή που αντηχεί στα αυτιά στην κοινωνίας μας και δυστυχώς δεν εισακούεται. Τα παιδιά έχουν μπερδευτεί από την αντιμετώπιση των «μεγάλων», οικογένεια και κοινωνικά σύνολα. Από την μια «είσαι παιδί δεν ξέρεις, θα καταλάβεις όταν μεγαλώσεις» από την άλλη «μεγάλωσες πια, πρέπει να συμπεριφέρεσαι πιο υπεύθυνα.» Αυτά με διαφορά ημερών. Οι συζητήσεις έχουν πάρει αναστολή για αργότερα όταν θα μεγαλώσουν τα παιδιά και τα παιδιά μεγαλώνουν καθημερινά και μιμούνται συμπεριφορές χωρίς να τις φιλτράρουν μέσα στην βιασύνη τους να μεγαλώσουν και να τύχουν επιτέλους της προσοχής που τους αξίζει. Η νεανική παραβατικότητα είναι αποτέλεσμα της δικής μας ανευθυνότητας. «Οι Πέτρες» είναι ένα έργο που δίνει φωνή στον έφηβο.  Φωνή με ένταση, πάθος, ουσία και δράση. Πιστεύω πως είναι μια παράσταση αποκαλυπτική για τους ενήλικες και για τους νέους.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy