Οι στοργικοί γονείς του Γιώργου Καλοζώη

Γραμμές/ Ορίζοντας

Οι στοργικοί γονείς

Μέχρι να εξαπλωθεί

το σκοτάδι και να μην

ξαναξημερώσει

θα ακούμε αυτό που μας

είπατε

τόσο σιγά ώστε να μην

ενοχλήσει

πως η αγάπη είναι ένα

χωράφι που θέλει συνεχή

περιποίηση

πως η αγάπη θέλει νερό

κλάδεμα και καρποσυλλογή

δίπλα στη θάλασσα

πάνω στις υπώρειες και

στα ψηλά βουνά

Ξεκινάμε με σπουδές

φορώντας στις πλάτες τους

ψεκαστήρες και

διαπιστώνουμε πως μας

τελείωσε το φάρμακο και

το νερό

ξεκινάμε με επαγγέλματα

κρατώντας πολύ προσεκτικά

τα αλυσοπρίονα κι

ανακαλύπτουμε πως μας

τελείωσε το πετρέλαιο

ή ακόμα χειρότερα πως η

καδένα μας έσπασε

ξεκινάμε με γάμους και

παιδιά ξεχορτίζοντας τις

σκλήθρες και τα αγκάθια

που καρφώνονται στα δάχτυλα

γιατί ξεκινάμε προς την τρίτη

ηλικία και τα γάντια είναι κακής

ποιότητας κινέζικα φτηνά

πάρα πολύ λεπτά ακατάλληλα

και λυγίζουμε από δισκοπάθειες

ακτινοβολίες καρκίνους πολλά

πολλά μικρά εγκεφαλικά

σκύβουμε γέρνουμε ακουμπάμε

σχεδόν τη γη όσο μεγαλώνουμε

γινόμαστε επιδαπέδιοι

και πάλι δεν βάζουμε μυαλό

είναι λες και ήμασταν πάντα

προορισμένοι για την κακία τον

φθόνο την πανουργία το ύπουλο

κλάμα και ό,τι χειρότερο

Όλα αυτά δεν τα είπατε φωναχτά

αλλά σχεδόν σιωπηρά και

έμμεσα όπως ο τοξοβόλος κρατά

και την αναπνοή του ακόμα

γιατί λίγο να κουνηθεί η χορδή

το βέλος ξαστόχησε

και δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες

για να τοξεύσουμε σωστά

κι ίσως να μην έχουμε ούτε καν

μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουμε

σωστά

Είμαστε χαμένοι πριν καν

προσπαθήσουμε

Αν προσπαθήσουμε πολύ είμαστε

ακόμα περισσότερο χαμένοι κι

ολόγυρα μας ποτάμια λίμνες

θάλασσες ωκεανοί και στις ακτές

τους κείτονται τα κουφάρια

όμως τίποτα δεν μας εμποδίζει να

πλεύσουμε

όμως τίποτα δεν μας εμποδίζει να

γίνουμε ναυτικοί

Γιώργος Καλοζώης