- Στη χειρότερή του µορφή σήµερα το δηµόσιο σχολείο λόγω των εξετάσεων, τονίζει ο Σωτήρης Χαραλάµπους
- Η απόφαση να αλλάξει η βαρύτητα της γραπτής εξέτασης για το β’ τετράµηνο προσπαθεί να διορθώσει ένα λάθος µε ένα άλλο λάθος
Της Ελένης Κωνσταντίνου
Εξετάσεις τετραµήνων, κατάργηση εξετάσεων, αναθεώρηση εξετάσεων, άλλη ενδιάµεση εξέταση… Κλάδοι, Ενιαίο Λύκειο, Οµάδες Προσανατολισµού… Αλλαγές γίνονται εδώ και δεκαετίες και όµως δεν κατάφεραν να πετύχουν µια Παιδεία που να προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους, που να καλλιεργεί τη γνώση και την κριτική σκέψη.
∆εκαετίες µετά βρισκόµαστε στον ίδιο παρονοµαστή, ίσως και σε χειρότερο, αφού πλέον το δηµόσιο σχολείο είναι ένα µεγάλο εξεταστικό κέντρο και η παραπαιδεία συνεχίζει και θα συνεχίζει, αφού το κυνήγι του βαθµού χαρακτηρίζει το σχολείο τού σήµερα. Αυτοί που πληρώνουν όλες τις αναχρονιστικές πολιτικές και τις λάθος αποφάσεις είναι πρωτίστως οι µαθητές. Μαθητές σε ρόλο πειραµατόζωου για ακόµη µια φορά…
Είναι τα παιδιά που βιώνουν τις συνέπειες των συντηρητικών αλλαγών
Μέσα στα σχολεία και την εκπαιδευτική δράση εδώ και δεκαετίες ο Σωτήρης Χαραλάµπους, πρώην πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ και σήµερα λυκειάρχης, αποτυπώνει τα όσα βιώνουν σήµερα τα παιδιά στα σχολεία και πώς οι αλλαγές επηρεάζουν τη σχολική και όχι µόνο καθηµερινότητά τους.
«Τα παιδιά βιώνουν µε τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες των όποιων συντηρητικών αλλαγών και αναδιαρθρώσεων συντελούνται τα τελευταία χρόνια. Αυτά όλα έχουν άµεσες επιπτώσεις τόσο στο ψυχοπνευµατικό όσο και στο συναισθηµατικό µέρος, αλλά και στην πορεία των παιδιών -την ακαδηµαϊκή, τη µορφωτική, την επαγγελµατική. Μάλιστα, το άγχος, το στρες, επεκτάθηκαν τα τελευταία χρόνια και στις µικρότερες ηλικίες µετά και την εφαρµογή των εξετάσεων 4µηνων στα Γυµνάσια. Τείνει παράλληλα να χαθεί µέσα σε αυτό το εξετασιοκεντρικό σύστηµα και η σχολική ζωή, που ήταν η ζωογόνος δύναµη για τα παιδιά. Το εκπαιδευτικό πεδίο είναι µαλλον ζοφερό και δεν φαίνεται ούτε προοπτική που να τονώνει εκπαιδευτικούς, µαθητές, γονείς ότι τα πράγµατα θα αλλάξουν».
∆εν είχαµε µόνο µια χαµένη 10ετία, αλλά πισωγύρισμα
Ερωτηθείς για τις συχνές αλλαγές σε αρκετούς τοµείς του εκπαιδευτικού συστήµατος και τις επιπτώσεις τους, ο Σωτήρης Χαραλάµπους σηµειώνει ότι είχε γίνει στο παρελθόν µια προσπάθεια να προχωρήσει η αναδιάρθρωση των αναλυτικών προγραµµάτων, έγινε συγγραφή νέων βιβλίων που θα διαµόρφωναν ένα σύγχρονο σχολείο που θα συνέδεε την κοινωνική πραγµατικότητα και θα απαντούσε στις απαιτήσεις των καιρών.
«∆υστυχώς όλη αυτή η προσπάθεια και η δουλειά ακυρώθηκε. Όχι µόνο σταµάτησε η προσπάθεια, αλλά σταµάτησε και η παραγωγή διδακτικού υλικού από τους εκπαιδευτικούς που σταδιακά έµπαιναν στην εφαρµογή του. Για παράδειγµα, µε τα νέα αναλυτικά προγράµµατα που καθοδηγούσαν το παιδί πώς να µάθει, πώς να αναζητά τη γνώση, γινόταν προσπάθεια να φύγουµε από τη λογική του ενός βιβλίου. Ταυτόχρονα, είχε αρχίσει και η επιµόρφωση των εκπαιδευτικών. Όµως τα πράγµατα δεν προχώρησαν. ∆εν είχαµε µόνο µια χαµένη 10ετία, µια στασιµότητα, αλλά συντηρητικές αλλαγές όπως οι εξετάσεις 4µήνων».
Σύµφωνα µε τον Σωτήρη Χαραλάµπους, όταν οι αλλαγές που συντελούνται είναι συντηρητικές, δεν συνιστά απλά ένα πισωγύρισμα, αλλά γίνονται και τα παιδιά πειραµατόζωα. «Αλλαγές πρέπει να γίνονται συνεχώς. ∆εν µπορεί κάποιος να πει ότι ξεκινά η µεταρρύθµιση και έχει ηµεροµηνία λήξης. Το εκπαιδευτικό σύστηµα και το σχολείο πρέπει να βρίσκονται σε µια διαρκή µεταρρύθµιση. Είδαµε, µάλιστα, τις επιδόσεις των παιδιών αυτά τα χρόνια όχι απλά να µη βελτιώνονται, αλλά να είναι πολύ χαµηλοί οι δείκτες, πράγµα που καταδεικνύει ότι η αλλαγή αυτή απέτυχε. Παρόλη όµως την κατακραυγή για την αποτυχία του θεσµού των εξετάσεων 4µήνων, η προηγούµενη κυβέρνηση θεώρησε ότι θα έπρεπε να τα επεκτείνει και στο Γυµνάσιο».
Ο Σωτήρης Χαραλάµπους ξεκαθαρίζει πως είναι θεµιτό να γίνονται αλλαγές, αλλά προς µια προοδευτική κατεύθυνση. Υπενθυµίζει, δε, αλλαγές που έγιναν επί δεξιών κυβερνήσεων και οι οποίες προκάλεσαν προβλήµατα, όπως για παράδειγµα το Ενιαίο Λύκειο, όπου τότε µόνο η Αριστερά και η Προοδευτική Κ.Κ. από τις παρατάξεις της ΟΕΛΜΕΚ είχαν διαφωνήσει.
Η κυβερνητική διγλωσσία…
Σε ό,τι αφορά τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ο Σωτήρης Χαραλάµπους εντοπίζει µια διγλωσσία, η οποία δηµιουργεί ερωτηµατικά. «Παρατηρείται µια διγλωσσία µεταξύ του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας και της Υπουργού Παιδείας. Ακούσαµε τον κ. Χριστοδουλίδη να λέει για κατάργηση των εξετάσεων τετραµήνων και λίγο αργότερα την υπουργό να λέει ότι δεν θα καταργηθεί η ενδιάµεση εξέταση. Ακούµε ότι η κυβέρνηση θα προβεί σε αξιολόγηση των εξετάσεων 4µήνων. Μα το υπουργείο έχει ήδη προβεί σε αξιολόγηση, οι διευθυντές των σχολείων έλαβαν µέρος σε αυτήν. Είναι ο δεύτερος χρόνος που γίνεται η αξιολόγηση, ποτέ όµως τα αποτελέσµατα δεν είδαν το φως της δηµοσιότητας. Τι είναι αυτό που τους εµποδίζει; Υπάρχουν αξιολογήσεις και τις έχουν στα συρτάρια τους».
Σε ό,τι αφορά την απόφαση να αλλάξει η βαρύτητα της γραπτής εξέτασης για το β’ τετράµηνο, ο κ. Χαραλάµπους τονίζει ότι πάνε µε ένα λάθος να διορθώσουν ένα άλλο λάθος. «Η εξαγγελία αυτή είναι πρόχειρη και αποσπασµατική. Λένε για µείωση της βαρύτητας της βαθµολογίας του γραπτού από 40% σε 20%. Μα αυτό δείχνει και την πρόθεση να µην προχωρήσουν σε κατάργηση, αλλά σε εξωραϊσµό. Η βαρύτητα τώρα είναι 60- 40. Ακόµη και 99-1 να γίνει, η φιλοσοφία δεν αλλάζει, παραµένει η ίδια. Άλλωστε τα ποσοστά µπορεί να φέρουν κι άλλες στρεβλώσεις. Πάνε να διορθώσουν ένα λάθος µε άλλο λάθος, γιατί απλά δεν µπορούν να ξεφύγουν από τη φιλοσοφία των εξετάσεων». Μοναδική λύση είναι η κατάργηση της ενδιάµεσης εξέτασης, καταλήγει ο Σωτήρης Χαραλάµπους.
Η αποτυχία εκτρέφει την παραβατικότητα στα σχολεία
Ακόµη και η βία και η παραβατικότητα, που παρουσιάζουν αυξητικές τάσεις στα σχολεία, είναι συνδεδεµένες µε τον τρόπο που είναι σχεδιασµένο και λειτουργεί το σύστηµα. Ένα σύστηµα που δίνει περισσότερη σηµασία στους βαθµούς και την επιτυχία παρά στην καλλιέργεια δεξιοτήτων. Ο Σωτήρης Χαραλάµπους σηµειώνει ότι η βία και η παραβατικότητα είναι κοινωνικά φαινόµενα που µεταφέρονται στο σχολείο, όπου επιδεινώνεται η κατάσταση.
«Ένα παιδί που λόγω του συστήµατος βιώνει συχνές αποτυχίες, αναζητεί ίσως άλλους τρόπους εκτόνωσης, οπόταν εµφανίζονται τα φαινόµενα της βίας και παραβατικότητας. Ένα σχολείο που δεν δίνει διεξόδους σε όλα τα παιδιά, σε παιδιά που ενδεχοµένως να έχουν άλλα ενδιαφέροντα και παιδιά που θα έπρεπε να έχουν άλλες ευκαιρίες, θα έχει ως αποτέλεσµα πολλά παιδιά να τελειώνουν το σχολείο χωρίς να έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες. ∆υστυχώς, ακόμα και η δηµιουργική δράση στη σχολική ζωή τείνει να εκλείψει. Τα εικαστικά, η µουσική, το θέατρο που συνθέτουν τη σχολική ζωή έρχονται σε δεύτερη και τρίτη µοίρα».
Aκολουθήστε μας στο Google News
