Ολέθριοι Επιµηθείς…

Του
Κώστα Κατσώνη

 

 

Στον δύσµοιρο τόπο µας, κάθε Ιούλη ξυπνούν µέσα µας µνήµες πικρές, από το δίδυµο έγκληµα του 1974: το προδοτικό πραξικόπηµα της επαίσχυντης Χούντας των Αθηνών και της εγκληµατικής ΕΟΚΑ Β, που έγινε στις 15 Ιουλίου κι άνοιξε την κερκόπορτα στις ορδές του Αττίλα, για να εισβάλουν στο ανυπεράσπιστο νησί µας στις 20 Ιουλίου, προκαλώντας µια πρωτόγνωρη τραγωδία για τον τόπο και τον λαό µας.

Έχουν ήδη περάσει 47 ολόκληρα χρόνια από τότε κι εξακολουθούµε να θάβουµε ακόµα τους νεκρούς µας, να αναζητούµε αγνοούµενους και να βιώνουµε ταυτόχρονα την τραγωδία της µοιρασµένης πατρίδας και της συνεχιζόµενης τουρκικής κατοχής.

Την ίδια ώρα, η κατοχική Τουρκία του νεοσουλτάνου Ταγίπ Ερτογάν, εκµεταλλευόµενη τις δικές µας παλινδροµήσεις και αστοχίες, αλλά και τις διεθνείς συγκυρίες, προβαίνει σε νέα τετελεσµένα εποικίζοντας την Αµµόχωστο και προκρίνοντας πλέον ως λύση του κυπριακού προβλήµατος τη λύση δύο κρατών µε «κυριαρχική ισότητα», όπως καθηµερινά επαναλαµβάνει ο διχοτόµος εθνικιστής νέος ηγέτης των Τουρκκυπρίων Ερσίν Τατάρ, που λειτουργεί πλέον απροκάλυπτα ως αντηχείο του Ερντογάν και εγκάθετος της Τουρκίας στο ψευδοκράτος.

Αν ανατρέξουµε στην ιστορία του κυπριακού προβλήµατος, δεν θα δυσκολευτούµε να διαπιστώσουµε ότι η τραγωδία του 1974 έχει ως γενεσιουργό αιτία –πέραν των ξένων συµφερόντων και των επιβουλών που συνήθως επικαλούµαστε, το γεγονός ότι παραµένουµε διαχρονικά ως λαός αθεράπευτοι Επιµηθείς (άτοµα δηλαδή, µε βάση έγκυρα Λεξικά, τα οποία «πρώτα ενεργούν και µετά αναλογίζονται τις συνέπειες»).

Κι αυτό διαπιστώνεται και σήµερα, καθώς βιώνουµε µια καινούργια τραγωδία, εξαιτίας µιας πρωτοφανούς στις διαστάσεις της πυρκαγιάς που κατέκαυσε κυριολεκτικά εννιά χωριά της ορεινής Λάρνακας και Λεµεσού, αφήνοντας στο καταστροφικό πέρασµά της στάχτες και αποκαΐδια, αλλά και ανθρώπινες απώλειες. «Είχαµε πάρει αποφάσεις από το 2013, ενώ το 2016, µετά την καταστροφική πυρκαγιά της Σολιάς, έγινε µελέτη µε 35 εισηγήσεις-αποφάσεις, από τις οποίες οι 11 πιο βασικές δεν υλοποιήθηκαν», ανέφερε σε συνέντευξή του ο πρώην διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας (Μάρκος Τράγκολας). Εκείνο που χρειάζεται η Κύπρος, πρόσθεσε, µια χώρα που µαστίζεται διαχρονικά από υψηλές θερµοκρασίες, µε επιδεινούµενους ρυθµούς, είναι να διαθέτει γύρω στα οχτώ υπερσύγχρονα πτητικά µέσα, τα οποία να κάνουν καθηµερινά τους καλοκαιρινές µήνες πτήσεις–περιπολίες έµφορτα (µε νερό) και όταν εντοπίζουν καπνό να εφορµούν και να σβήνουν έγκαιρα τις πυρκαγιές εκεί που ξεσπούν.

Από το 2013 έχουν περάσει οχτώ χρόνια, όσα και τα χρόνια τη σηµερινής διακυβέρνησης, που αποδεικνύεται για άλλη µια φορά ανίκανη να επιλύσει τα προβλήµατα του λαού, να του προσφέρει ασφάλεια και προοπτική.

Αντί να θρηνούµε ως θλιβεροί αυτόχειρες Επιµηθείς επί των ερειπίων, οφείλουµε ως κράτος επιτέλους, µε συλλογική δράση και επιστηµονικότητα, να οργανώσουµε το σύστηµα πυροπροστασίας αλλά και γενικά καθετί που αφορά την ασφάλεια αλλά και το µέλλον αυτού του τόπου, χωρίς ιδιοτέλεια, σκάνδαλα αθέµιτου πλουτισµού και όλα όσα γενικά µας ταλανίζουν ως λαό. Το χρωστάµε αν µη τι άλλο στις νές γενιές και σαν µνηµόσυνο στα τέσσερα παλικάρια από την Αίγυπτο, που επέλεξαν το νησί µας για µια καλύτερη ζωή και βρήκαν τραγικό θάνατο µέσα στις αδηφάγες φλόγες της δικής µας αβελτηρίας και απερισκεψίας…