Ομιλία ΓΓ ΠΕΟ Πάμπη Κυρίτση στο Εκτακτο Παγκύπριο Συνέδριο ΠΕΟ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια το κίνημα των εργαζομένων κυριολεκτικά δοκιμάζεται.

Είμαστε αντιμέτωποι με σκληρές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι οποίες όχι μόνο επιτίθενται στα δικαιώματα μας, αλλά αμφισβητούν όλα όσα έχουμε διαχρονικά κατακτήσει ως εργατικό κίνημα, με πολύχρονους αγώνες.

Για να δικαιολογηθεί αυτή η αντιλαϊκή πολιτική , επικαλούνται την κρίση. Επικαλούνται ενίοτε και τον πατριωτισμό μας και την ανάγκη επανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας.

Είναι όμως η διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας, η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και η φτωχοποίηση της μεγάλης μάζας του λαού, ο μόνος δρόμο για αντιμετώπιση της κρίσης και για ανάκτηση αξιοπιστίας για τη χώρα μας; Εμείς απορρίπτουμε αυτή την συνταγή. Την απορρίπτουμε και ως αντικοινωνική αλλά και ως αντιεπιστημονική. Είναι φανερό ότι σκόπιμα, συγχύζουν τα συμφέροντα της χώρας με τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα.

Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο, συμβαίνουν δυστυχώς στις μέρες μας και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ολοένα και περισσότερο, οι αντιφάσεις του καπιταλισμού εμφανίζονται στην πιο ακραία και απάνθρωπη μορφή τους.

Στην Ε.Ε., έχουν κυριαρχήσει σκληρές νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας.

Το πιο βαρύ κοινωνικό τίμημα, το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί εκείνων των χωρών της Ευρώπης, στις οποίες έχουν επιβληθεί τα νεοφιλελεύθερα μνημόνια, με την ασφυκτική επιτήρηση των γνωστών μηχανισμών, που για χάρη συντομίας ονομάσαμε Τρόικα.

Στα χαρτιά και στις διακηρύξεις του προγράμματος Ευρώπη 2020, περιγράφεται με στόμφο ο περίφημος στόχος να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή οικονομία «στην πιο ανταγωνιστική και δυναμική, βασισμένη στη γνώση, οικονομία στον κόσμο, ικανή για αειφόρο οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή». Στην πράξη, εκείνο που πραγματικά υλοποιείται, είναι μια πολιτική, συρρίκνωσης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και δημιουργίας όλων των οικονομικών, θεσμικών και νομικών προϋποθέσεων για την περαιτέρω ασύδοτη εκμετάλλευση και ενίσχυση της κερδοφορίας των πολυεθνικών εταιρειών.

Αυτές είναι οι πολιτικές τις οποίες και εμείς εδώ στην Κύπρο δοκιμάζουμε στο πετσί μας τα τελευταία τρία χρόνια μέσω του μνημονιακού προγράμματος που συμφώνησαν και εφαρμόζουν πιστά η Τρόικα με τη Κυπριακή Κυβέρνηση. Υποτίμηση των μισθών, ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, ξεπούλημα με διάφορους τρόπους του δημόσιου πλούτου. Σταθερή και συνεχής διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας, με τους φτωχούς να γίνονται περισσότεροι και φτωχότεροι και τους πλούσιους να γίνονται αναλογικά λιγότεροι αλλά και πολύ πλουσιότεροι.

Ετσι εξηγείται και γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ολοένα και πιο συχνά χαίρονται και πανηγυρίζουν ότι πάμε καλά!

Πρέπει όμως να μας εξηγήσουν τι σημαίνει τελικά πάμε καλά; Ποιο είναι το μέτρο κρίσης αν όντως πάμε καλά;
– Είναι οι 70 χιλιάδες άνεργοι, που βυθίζονται στην απελπισία της μακροχρόνιας ανεργίας;
– Οι υποψήφιοι άστεγοι, οι πωλήτριες που υποχρεώθηκαν να εργάζονται 7 μέρες τη βδομάδα σε ένα ωράριο σκληρό και απάνθρωπο;
– Η κατάσταση της δημόσιας υγείας και τα Νοσοκομεία που φυλλορροούν και καταρρέουν;
– Οι Συνταξιούχοι, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να συρρικνώνεται βίαια κατά το ένα τρίτο;
– Οι νέοι, οι οποίοι μόνο ένας στους τρεις έχουν δουλειά, αλλά και όσοι έχουν δουλειά, στην πλειοψηφία τους εργάζονται κάτω από συνθήκες μεσαίωνα;
– Αυτοί που μαζικά μεταναστεύουν, με αποτέλεσμα η Κύπρος να είναι πλέον και στατιστικά , πρωταθλήτρια στη καθαρή μετανάστευση;

– Όλοι όσοι η κρίση και η ανεργία τους έφερε σε θέση να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στα δάνεια τους και δρομολογείται το ξεσπίτωμα τους και το ξεπούλημα των περιουσιών τους;

Όλοι αυτοί, που είναι εκατοντάδες χιλιάδες, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού σίγουρα δεν πάνε καθόλου καλά.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που πράγματι παν καλά. Πολύ καλά μάλιστα. Με βάση τα επίσημα στοιχεία τα οποία έχει επεξεργαστεί το Ινστιτούτο Εργασίας της ΠΕΟ, το εισόδημα της εργασίας, τα τελευταία τρία χρόνια έχει μειωθεί κατά €1,6 δις δηλαδή περίπου κατά 20%. Την ίδια στιγμή το εισόδημα του κεφαλαίου (δες κέρδος) παραμένει το 2015 σχεδόν το ίδιο ενώ για το 2016 αναμένεται αύξηση κατά 200 εκ. Το 2015 από 55,6% που ήταν το μερίδιο της εργασίας στο εθνικό εισόδημα το 2012 έπεσε στο 52% ενώ για τα κέρδη από το 46,4% ανέβηκε στο 48%.

Το τίμημα λοιπόν για τις επιτυχίες για τις οποίες πανηγυρίζει ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση, και για τις οποίες παίρνουμε αφειδώλευτα τα εύσημα της Τρόικας, για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι άδικο και εξοντωτικό.
Έχει φορτωθεί προκλητικά, άδικα και μονομερώς, στις πλάτες των αδύνατων και των λιγότερο προνομιούχων της κοινωνίας.

Η διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας τα τελευταία τρία χρόνια είναι δραματική. Ακούστε τι λένε τα στατιστικά στοιχεία, όχι τα δικά μας αλλά αυτά της επίσημης Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε. για το πώς εξελίχτηκε τα τελευταία τρία χρόνια η κοινωνική ανισότητα στην χώρα μας.

Σύμφωνα λοιπόν με τις πιο πρόσφατες ανακοινώσεις της Eurostat, η Κύπρος είναι αυτή την στιγμή η χώρα με την πλέον άνιση κοινωνία σε όλη την Ε.Ε. Είναι με διαφορά η χώρα με τον ταχύτερο ρυθμο, διεύρυνσης του χάσματος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Με βάση τον δείχτη Gini, ο οποίος θεωρείται διεθνώς ως το πλέον αξιόπιστο και αντιπροσωπευτικό εργαλείο μέτρησης της εισοδηματικής ανισότητας, η Κύπρος από το ποσοστό 29,2% που ήταν το 2011, το οποίο κατέτασσε την Κύπρο στην 15η θέση από τις 28 της Ε.Ε. σήμερα, μέσα σε τρία μόνο χρόνια, έχει σκαρφαλώσει στο 34,8% δηλαδή κατά 30% χειροτέρευση, με αποτέλεσμα να έχουμε με διαφορά τον ψηλότερο ρυθμό διεύρυνσης της κοινωνικής ανισότητας και η χώρα μας να βρίσκεται στις 3 χειρότερες από άποψη κοινωνικής δικαιοσύνης χώρες της Ε.Ε., στο ίδιο επίπεδο μαζί με την Βουλγαρία και την Λιθουανία.

Και πάλι με βάση τα στοιχεία της Eurostat, στο φτωχότερο 20% του πληθυσμού της Κύπρου, κατανέμεται μόνο το 8% του συνολικού εισοδήματος, ενώ στο πλουσιότερο 20% αναλογεί το 43,1% του συνολικού εισοδήματος. Η σύγκριση αυτών των δυο μεγεθών, δηλαδή ο λόγος μεταξύ της ευημερίας του πλουσιότερου 20%, με αυτή του φτωχότερου 20%, από 4,3που ήταν το 2012 έχει φτάσει στο 5,4, δηλαδή μέσα στα 3 τελευταία χρόνια έχει διευρυνθεί η διαφορά υπέρ του ψηλότερου 20% του πληθυσμού κατά 21%..

Πανηγυρίζουν όμως και επαίρονται οι κυβερνώντες και γιατί έχουν εφαρμόσει τόσο σκληρή λιτότητα, ώστε έχουν δημιουργηθεί πλεονάσματα στον κρατικό προϋπολογισμό. Γιατί δημιουργούνται όμως αυτά τα πλεονάσματα; Επειδή βελτιώνονται οι οικονομικό κοινωνικές συνθήκες και επιβάλλεται δικαιότερη κατανομή των βαρών ώστε οι έχοντες να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί στα βάρη;

Δυστυχώς δεν είναι αυτό που συμβαίνει. Τα όποια πλεονάσματα δημιουργούνται είναι επειδή το κράτος αποποιείται το ρόλο του ως δημιουργός ανάπτυξης και για 3 χρόνια έχει σχεδόν παγώσει κάθε αναπτυξιακό έργο. Είναι επειδή το κράτος συρρικνώνει και καταστρέφει τον κοινωνικό του ρόλο. Αυτού τους είδους τα πλεονάσματα δεν είναι επίτευγμα. Σε απλά ελληνικά αυτό ονομάζεται λιτότητα και αντιλαϊκή πολιτική που οδηγεί όχι μόνο σε διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας αλλά και σε οικονομικά αδιέξοδα, αφού ανατροφοδοτεί το φαύλο κύκλο της κρίσης και εναποθέτει τις ελπίδες για επενδύσεις, ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας όχι στην βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των πολιτών και στην ώθηση της ζήτησης, αλλά πάνω στους φτηνούς μισθούς, στην μόνιμα ψηλή ανεργία και στην ένταση της εκμετάλλευσης.

Σε αυτή την λογική της σκληρής λιτότητας, κινείται δυστυχώς και ο Προϋπολογισμός του 2016.

Η κυβέρνηση έχει αγνοήσει πλήρως τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια που οργάνωσε η πλατφόρμα 20 οργανώσεων με πρωταγωνιστή την ΠΕΟ, κάτω από το σύνθημα «η κοινωνία αντιδρά και διεκδικεί». Κεντρικό αίτημα εκείνων των κινητοποιήσεων ήταν η απαίτηση για πολιτική ανάπτυξης και επενδύσεων, για δημιουργία πραγματικών μόνιμων και σταθερών θέσεων εργασίας και όχι πλασματικών με τα σχέδια των €500.

Το κράτος, όφειλε κατά την δική μας προσέγγιση, ιδιαίτερα στο στάδιο που βρισκόμαστε, να επιδιώξει ενεργητική και πρωταγωνιστική συμμετοχή στην ανάπτυξη. Με σωστή και σχεδιασμένη πολιτική, θα μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για προσέλκυση και ιδιωτικών κεφαλαίων στην αναπτυξιακή προσπάθεια, με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Όταν διατυπώνουμε αυτή την θέση μας απαντούν: «που να βρούμε τα λεφτά;” Σημειώνουμε λοιπόν ότι αν οι αρχικές προβλέψεις που υπήρχαν στο μνημονιακό πρόγραμμα δεν αναθεωρούνταν παρασκηνιακά και αυθαίρετα μέσα από την διαδικασία των επικαιροποιήσεων του μνημονίου, τότε για την τελευταία τριετία, θα υπήρχαν διαθέσιμα πάνω από 700 εκατομμύρια για να αξιοποιηθούν στους προϋπολογισμούς για αναπτυξιακά έργα. Λεφτά τα οποία στο κάτω- κάτω εξοικονομηθήκαν από τις περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων, τις συντάξεις των συνταξιούχων και γενικότερα τις κοινωνικές παροχές. Επιπρόσθετα μπορούσαν να διοχετευτούν πόροι για ανάπτυξη αν αντί να σκαρφίζονται τα πάντα για να οδηγήσουν τους κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς στην ιδιωτικοποίηση, τους αξιοποιούσαν ως βραχίονες πολιτικής επενδύσεων.

Αν τώρα σε αυτά, προστεθούν και τα ποσά που μπορούν να εισπραχθούν από τους ανείσπραχτους φόρους και από τους φοροφυγάδες των δισεκατομμυρίων της λίστας Λαγκάρτ, ο κορβανάς των επενδύσεων θα μπορούσε ασφαλώς να γίνει ακόμα μεγαλύτερος.

Αν εφαρμόζετο τέτοια πολιτική ανάπτυξης και τόνωσης της πραγματικής οικονομίας με το κράτος και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ως πρωταγωνιστές, τότε ένα σημαντικό μέρος των μακροχρόνια άνεργων συμπολιτών μας θα είχαν σήμερα δουλειά, θα μπορούσαν να πληρώνουν και την δόση του δανείου τους, θα πλήρωναν τους φόρους τους, θα εισέφεραν στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και δεν θα χρειάζονταν να εξευτελίζονται στις διαδικασίες για διεκδίκηση ελάχιστου Εγγυημένου εισοδήματος.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Τις δύσκολες ώρες που ακολούθησαν την συμφωνία Αναστασιάδη – Τρόικας στις αρχές του 2013, με το κούρεμα και την οικονομική παράλυση η οποία εκτόξευσε την ανεργία στα ύψη, η ΠΕΟ αξιολογώντας με σοβαρότητα, υπευθυνότητα αλλά και ψυχραιμία την κατάσταση επέλεξε το δρόμο της οργανωμένης υποχώρησης, υπογράφοντας ειδικές συμφωνίες με τους εργοδότες, με στόχο να διαφυλαχτούν οι συλλογικές συμβάσεις και να αποφευχθεί ο ορατός κίνδυνος μιας άτακτης υποχώρησης.

Αν δεν μπαίναμε σε μια λογική διαπραγμάτευσης με τους εργοδοτικούς συνδέσμους για μια συντεταγμένη και οργανωμένη υποχώρηση, ο κίνδυνος να βρεθούμε μπροστά στο ενδεχόμενο να παραβιάζονται μαζικά και αυθαίρετα οι συμβάσεις, με επίκληση της κρίσης και της αδυναμίας των επιχειρήσεων ήταν ολοφάνερος όπως και ολοφάνερος ήταν και ο κίνδυνος να έχουμε μαζικές απολύσεις με επίκληση της άτεγκτης στάσης των Συντεχνιών.

Αξιολογώντας σήμερα μετά από τρία χρόνια την τακτική που ακολουθήσαμε, θεωρούμε ότι αποδείχτηκε ότι ήταν σωστή και επιβεβλημένη.

Παρ’ όλη την πίεση, παρ’ όλη την οξύτητα της επίθεσης, παρ’ όλη την αμηχανία και το σοκ που δημιουργήθηκε στους εργαζόμενους, καταφέραμε να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε τις συλλογικές μας συμβάσεις. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι εκεί και όπου υπήρχε ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα και ισχυρή συνδικαλιστική παράδοση, διατηρήθηκαν και τα περισσότερα δικαιώματα, έστω και αν κάποιοι όροι απασχόλησης μειώθηκαν κατά ένα ποσοστό, λόγω συνειδητής οργανωμένης υποχώρησης τη δύσκολη στιγμή. Δυστυχώς εκεί και όπου δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση και ισχυρή συνδικαλιστική οργάνωση για να την υπερασπιστεί οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματα τους κατακρεουργούνται.

Σήμερα είμαστε όλοι μαζί εδώ σε αυτό το έκτακτο συνέδριο, για να αξιολογήσουμε συλλογικά και ψύχραιμα την κατάσταση, να εκτιμήσουμε τα δεδομένα και να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. Αποφάσεις οι οποίες θα μας καθοδηγήσουν για τα επόμενα μας βήματα. Παρόλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΠΕΟ εκτιμά ότι πρώτη και πιο σημαντική απόφαση, πρέπει να είναι ότι το 2016 διεκδικούμε με αποφασιστικότητα, επαναφορά δικαιωμάτων και όρων απασχόλησης, εκεί και όπου οι ειδικές συμφωνίες, οι οποίες ήταν προσωρινές και είχαν τακτό χρονικό διάστημα είτε έχουν λήξει είτε πρόκειται να λήξουν.

Ήδη από πέρσι έχει ξεκινήσει η διαδικασία επαναφοράς κάποιων δικαιωμάτων. Το έγγραφο που έχετε στους φακέλους σας, δείχνει ότι έχουμε τέτοιες επιτυχίες σε ένα ποσοστό περίπου 20% των συμβάσεων μας. Το 2016 αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να ενταθεί πολύ περισσότερο, με στόχο αν είναι δυνατό να επανέλθουν όλες οι συμβάσεις και όλες οι συμφωνίες εκεί που ήταν πριν το Μάρτη 2013.

Όσον αφορά την ΑΤΑ είναι γνωστό ότι εμείς από το 2012 εφαρμόζουμε μονομερώς εκείνο το οποίο είχε εισηγηθεί ως συμβιβαστική λύση το Υπουργείο Εργασίας και απέρριψαν οι εργοδότες, το οποίο έλεγε ότι η ΑΤΑ θα παραχωρείται ετήσια αλλά σε περίπτωση που 2 συνεχόμενα τρίμηνα η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση τότε θα παγώνει. Είναι γνωστό ότι από το 2012 μέχρι σήμερα είμαστε σε ύφεση.

Επειδή όμως, η κυβέρνηση με την Τρόικα, φρόντισαν να περάσουν μέσα σε κάποια νομοσχέδια που έχουν να κάνουν με το κρατικό μισθολόγιο τη θέση ότι όταν και εφόσον ξεκινήσει να παραχωρείται ΑΤΑ, αυτή θα δίνεται μόνο κατά 50% θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς ούτε δεχτήκαμε, ούτε πρόκειται να δεχτούμε τέτοιου είδους ακρωτηριασμό της ΑΤΑ. Για μας είναι ξεκάθαρο ότι σε αυτό το θέμα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια υποχωρήσεων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παράγοντας, καθοριστικός για την αποτελεσματικότητα και την ισχύ του κινήματος των εργαζομένων, θα αναδειχθεί η δυνατότητα του να δράσει ενωμένα και συντονισμένα, μακριά από σκοπιμότητες και μικροπολιτικούς υπολογισμούς.

Με την ΣΕΚ, με την οποία είμαστε δεσμευμένοι με την κοινή μας υπογραφή στην μεγάλη πλειοψηφία των συλλογικών συμβάσεων, με βάση τις διακηρυγμένες θέσεις μας, υπάρχει συμφωνία στην εκτίμηση ότι είναι η ώρα για αντεπίθεση με στόχο την επαναφορά των δικαιωμάτων που έχουν παραχωρηθεί.

Με αυτή την ευκαιρία απευθύνομαι σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, επαναλαμβάνοντας ότι η ΠΕΟ παραμένει σταθερά δεσμευμένη και υπηρετεί με συνέπεια την ενότητα δράσης του Συνδικαλιστικού κινήματος. Πιστεύουμε στην συσπείρωση γύρω από τους κοινούς στόχους, με γνώμονα μόνο τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων.

Από την κυβέρνηση και την πολιτεία ευρύτερα απαιτούμε στήριξη σε αυτή την προσπάθεια. Εμεί την υπευθυνότητα και την σοβαρότητα μας την έχουμε δείξει και με το παραπάνω.

Ένα δεύτερο πεδίο αγώνα, στρατηγικής σημασίας για το Συνδικαλιστικό κίνημα μέσα στις σημερινές συνθήκες είναι η μάχη ενάντια στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η δημιουργία συνθηκών όπου να υπάρχει σεβασμός και εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων από τους εργοδότες και θα περιορίζεται δραστικά η δυνατότητα εκμετάλλευσης με αθέμιτους τρόπους, φτηνής εργατικής δύναμης.

Με την μαζική ανεργία και τον φόβο και την ανασφάλεια που την ακολουθεί , δημιουργούνται δυστυχώς ακόμα πιο ευνοϊκές συνθήκες για τους εργοδότες, για να παραβιάζουν βάναυσα τις συλλογικές συμβάσεις αξιοποιώντας την ανάγκη των πιο ευάλωτων ομάδων εργαζομένων οι οποίοι μέχρι προ τινός ήταν κυρίως αλλοδαποί αλλά στις σημερινές συνθήκες έχουν προστεθεί και οι ουρές των ανέργων.

Αγωνιζόμαστε ώστε άμεσα να προωθηθεί νομοθετικά, η υποχρέωση σεβασμού και εφαρμογής από τους εργοδότες των συλλογικών συμβάσεων και η απαγόρευση της οποιασδήποτε διαίρεσης και αθέμιτης εκμετάλλευσης φτηνής εργατικής δύναμης. Όσο δε αφορά εργαζόμενους οι οποίοι δεν έχουν σύμβαση γιατί είναι συνδικαλιστικά αδύνατοι διεκδικούμε τον καθορισμό ελάχιστων όρων απασχόλησης για τα πιο βασικά δικαιώματα και ωφελήματα τους με ευθύνη της πολιτείας.

Μέχρι σήμερα δυστυχώς τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης όχι μόνο δεν είναι ενθαρρυντικά στην κατεύθυνση της στήριξης, της συλλογικής διαπραγμάτευσης και της σταθερής και ρυθμισμένης απασχόλησης αλλά στην πράξη βλέπουμε το αντίθετο, πολύ πρόσφατα η κυβέρνηση έχει καταθέσει νομοσχέδιο για ρύθμιση θεμάτων που έχουν να κάνουν με τους όρους και τις συνθήκες απασχόλησης αγνοώντας και υποσκάπτοντας ουσιαστικά το γεγονός με βάση το σύστημα των εργασιακών σχέσεων του τόπου μας τέτοια θέματα είναι θέματα που καθορίζονται όχι από την κυβέρνηση και τη βουλή αλλά ως αποτέλεσμα συλλογικής διαπραγμάτευσης και συλλογικής σύμβασης.
Ως θέμα αρχής όταν διαπιστώσαμε αυτή την εξέλιξη αντιδράσαμε αποφασιστικά και δεν επιτρέψαμε τα θέματα που αφορούν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και διέπονται από συμβάσεις που υπογράφει η ΠΕΟ μαζί με την ΣΕΚ να ενταχθούν μέσα σε διαδικασίες νομοθετικής αυτοματοποίησης.

Έτσι καταλήξαμε σε μιαν καταρχήν συμφωνία πλαίσιο με την κυβέρνηση η οποία θα αποτελέσει την πυξίδα για την διαπραγμάτευση και την συνομολόγηση των συλλογικών συμβάσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Επειδή στο νομοσχέδιο που έχει πάει στην Βουλή η κυβέρνηση έχει υπαναχώρηση από την δέσμευση της να μην συμπεριλάβει το ωρομίσθιο κυβερνητικό προσωπικό θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι εμάς δεν μας δεσμεύει η όποια ρύθμιση η οποία μπορεί να καταπατά συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα όπως είναι το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης το οποίο δεν προστατεύεται μόνο από κυπριακές νομοθεσίες αλλά και από συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να πανηγυρίζει και να χαριεντίζεται για επιτυχίες και εύσημα, προκαλώντας τους εργαζόμενους, ας σταθεί δίπλα στους αδικημένους, αυτούς που φορτώθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου το βάρος και ας στηρίξει τουλάχιστον τις διεκδικήσεις μας, για μια στοιχειώδη αποκατάσταση της κοινωνικής ισορροπίας η οποία είναι φανερό ότι έχει δραματικά διαταραχθεί.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Όπως έχω αναφέρει στην αρχή της ομιλίας μου πέρα από την υπόσκαψη των εργασιακών δικαιωμάτων και την κατρακύλα των μισθών, μια άλλη δίοδος διεύρυνσης της κοινωνικής ανισότητας και μετακίνησης πλούτου «ουσιαστικά» από τους πολλούς στους λίγους, είναι και η συρρίκνωση και ο ακρωτηριασμός της κοινωνικής πολιτικής του κράτους.

Η κυβέρνηση οφείλει λοιπόν να επαναξιολογήσει όχι μόνο την πολιτική της για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις για να αντιμετωπιστεί η ανεργία, αλλά και την ευρύτερη κοινωνική της πολιτική έτσι ώστε το κράτος να λειτουργεί ως μηχανισμός δικαιότερης ανακατανομής των εισοδημάτων και προστασίας των πλέον ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.

Έχει καταδειχτεί περίτρανα ότι η όλη επιχείρηση, πίσω από την βιτρίνα της υιοθέτησης του θεσμού του Ε.Ε.Ε., είχε ως στόχο όχι την ενίσχυση της κοινωνικής πρόνοιας και την δικαιότερη κατανομή των βαρών, αλλά την συρρίκνωση της.

Μέσα από την λεγόμενη μεταρρύθμιση και το Ε.Ε.Ε. η κοινωνική πολιτική του κράτους δεν χρησιμοποιήθηκε ως μέσο αναδιανομής του εισοδήματος αλλά οι φτωχοί επιχορήγησαν τους φτωχότερους.

Απαιτούμε αποκατάσταση των δικαιωμάτων των Συνταξιούχων, ιδιαίτερα των χαμηλοσυνταξιούχων τα οποία έχουν πραγματικά ακρωτηριαστεί. Η μικρή επιταγή που ήταν μια τεράστια κατάκτηση, στην πράξη εξουδετερώθηκε, καταργήθηκε η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η δωρεάν μεταφορά με τα λεωφορεία. Το επίδομα μάνας, το πασχαλινό επίδομα. Το πισωγύρισμα για τους συνταξιούχους είναι απίστευτο. Αυτή η στάση δικαιολογημένα πληγώνει τους συνταξιούχους οι οποίοι απαιτούν περισσότερο σεβασμό.

Θα στηρίξουμε την ΕΚΥΣΥ με όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων των συνταξιούχων και για επαναφορά εκείνων τα οποία έχουν αυθαίρετα και άδικα αποκοπεί.

Απαιτούμε εδώ και τώρα ΓΕΣΥ. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι είναι θέμα βούλησης. Οι κυβερνώντες πρέπει να αποφασίσουν ποια συμφέροντα θέλουν τελικά να εξυπηρετήσουν. Τα συμφέροντα των πολιτών, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, ή τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της υγείας;

Φτάνει πια το κρυφτούλι. Τα νοσοκομεία καταρρέουν.
Tελικά το ΓΕΣΥ για το οποίο δεσμεύτηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα προκύψει, όταν καταρρεύσουν τα νοσοκομεία και απαξιωθούν, για να υποχρεωθούμε όλοι να πάμε στις ιδιωτικές ασφάλειες;

Όπως έχει γίνει γνωστό το μόνο κοινωνικό μέτρο που περιλαμβάνετο στο μνημόνιο, το οποίο ήταν η υποχρέωση της Κυπριακής Δημοκρατίας να εφαρμόσει το Γενικό Σχέδιο Υγείας στο τελευταίο επικαιροποιημένο μνημόνιο έχει και αυτό εξαφανιστεί. Την ίδια ώρα όμως έχουν ενσωματωθεί πρόνοιες οι οποίες στοχεύουν στο να επισπεύσουν πάση θυσία την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα των μεγάλων εύρωστων και κερδοφόρο οργανισμών κοινής ωφέλειας δηλαδή της CYTA και της ΑΗΚ.

Η σπουδή με την οποία κινούνται οι κυβερνώντες για να προωθήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις είναι πράγματι εκπληκτική.

Όσον αφορά την CYTA, παρόλο ότι ακόμα και φέτος αναμένεται να έχει πλεονάσματα που θα πλησιάσουν τα 100 εκατομμύρια, παρόλο που αντικειμενικά η αξία της ξεπερνά το 1,5 δις εντούτοις η κυβέρνηση παρουσιάζεται έτοιμη για ένα ποσό που από ότι ακούεται δεν θα ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια. Όχι μόνο να χαρίσει στους ιδιώτες τις υποδομές και τα κέρδη της αλλά και να αναλάβει να φορτώσει στον κρατικό προϋπολογισμό την μετακίνηση όλων των υπαλλήλων της CYTA στο δημόσιο για να μπορεί ο λεγόμενος επενδυτής να ξεκινήσει το μισθολογικό κόστος από την αρχή. Αν αυτοί οι εργαζόμενοι θα μπορούν να αξιοποιούνται παραγωγικά όταν θα διωχτούν από τις δουλειές τους αν θα πληρώσει ο φορολογούμενος αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς αυτό φαίνεται ότι δεν τους ενδιαφέρει. Ο σκοπός είναι ιερός, αν κάτι τέτοιο τελικά υλοποιηθεί με τον τρόπο που δρομολογείται δεν θα είναι τίποτα άλλο από καθαρό σκάνδαλο για το οποίο εκείνοι οι οποίοι θα ευθύνονται θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσουν λόγο.

Το ίδιο και για την ΑΗΚ, για την οποία φαίνεται ότι παρά τις διαβεβαιώσεις επισπεύδεται η διαδικασία πρώτα της διάλυσης της, με επίκληση διαφόρων προκατασκευασμένων μελετών και προφανώς μετά την απαξίωση της και της πώλησης της όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Εμείς επαναλαμβάνουμε ότι απορρίπτουμε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ως πολιτική που δεν υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνίας αλλά συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα. Επιμένουμε ότι οι οργανισμοί δημόσιου δικαίου που να διαχειρίζονται δημόσια αγαθά κοινής ωφέλειας όπως οι τηλεπικοινωνίες, ο ηλεκτρισμός, το νερό, τα λιμάνια κλπ πρέπει να συνεχίσουν να βρίσκονται κάτω από κοινωνικό έλεγχο και να λειτουργούν με γνώμονα το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον.

Μαζί με την ΣΗΔΗΚΕ θα συνεχίσουμε και θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας ώστε μέσα από την δημιουργία ενός ισχυρού συνδικαλιστικού και κοινωνικού μετώπου να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να αποτρέψουμε τις ιδιωτικοποιήσεις.

Αγαπητοί προσκεκλημένοι, συναδέλφισσες συνάδελφοι

Η χώρα μας τυγχάνει να βρίσκεται στη καρδιά μιας γεωγραφικής περιοχής
όπου οι εισβολές και η ωμή στρατιωτική βία, για επιβολή ιδιοτελών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων είναι σε πρώτη ζήτηση γι’ αυτό και έχει υποφέρει πολύ από τα γεωπολιτικά παιχνίδια του ιμπεριαλισμού.

Εδώ και 41 χρόνια, συνεχίζεται η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί μας και η βίαιη ντε φάκτο διχοτόμηση της πατρίδας και του λαού μας.

41 χρόνια είναι πολλά. Εμείς ποτέ δεν υιοθετήσαμε μαξιμαλιστικές προσεγγίσεις, οι οποίες στο όνομα της πατριωτικής αδιαλλαξίας και της ιδανικής λύσης, οδηγούν στην αδράνεια και την μονιμοποίηση και νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της εισβολής. Εμείς υπερασπιστήκαμε διαχρονικά, την ανάγκη του δίκαιου και αποδεχτού συμβιβασμού μεταξύ των δυο κοινοτήτων για λύση δικοινοτικής διζωνικής Ομοσπονδίας που θα αποκλείει τη διχοτόμηση και ότι θα προβλέπει για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.

Υπερασπιστήκαμε την επαναπροσέγγιση και την κοινότητα των ταξικών συμφερόντων Ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων εργαζομένων. Όχι μόνο με διακηρύξεις, αλλά με πράξεις. Με μαζικές, λαϊκές δικοινοτικές κινητοποιήσεις. Με σκληρή δουλειά για να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί το Κυπριακό Πανσυνδικαλιστικό Φόρουμ.

Αυτή η δράση είναι απόλυτα συνεπής με την ιστορία του κινήματος μας και με τη φυσιογνωμία και τις αξίες που υπηρετεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι από τις γραμμές της ΠΕΟ αναδείχτηκαν άνθρωποι όπως ο Αχμετ Σατί, ο Ντερβίς Αλι Καβάζογλου και ο Κώστας Μισιαούλης.

Σήμερα, υπάρχει σε εξέλιξη μια διαδικασία που αφήνει ελπίδες για θετική κατάληξη, εμείς δεν μπορεί παρά να την στηρίζουμε.

Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί με την Dev-is, την αδελφή μας Τουρκοκυπριακή οργάνωση και με τις υπόλοιπες προοδευτικές Τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις, στη βάση του κοινού ταξικού και πατριωτικού στόχου για λύση για την Κύπρο που ονειρευόμαστε χωρίς κηδεμόνες και χωρίς προστάτες.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Πολλοί διερωτούνται, άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι κακοπροαίρετα, αν το συνδικαλιστικό κίνημα, ύστερα από το σοκ που πέρασε και περνά ο τόπος, διατηρεί ακόμα την ικανότητα και την δυνατότητα για να αντιδράσει και μάλιστα να περάσει στη φάση της αντεπίθεσης όπως είναι το σύνθημα του σημερινού μας συνεδρίου.

Δεν θα προσπεράσουμε το ερώτημα. Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίσαμε μια μεγάλη επίθεση φθοράς και απαξίωσης ανάμεσα στην κοινή γνώμη, από διάφορες κατευθύνσεις, η οποία είχε ένα καθαρό στόχο. Να υποσκάψει την ηθική υπόσταση και τις αξίες του Συνδικαλιστικού κινήματος, να ενοχοποιήσει τους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τους και να παρουσιάσει ως αιτίες της κρίσης τις κοινωνικές παροχές, τις συντάξεις, τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές συμβάσεις. Αυτή η επίθεση ενάντια στον Συνδικαλισμό και τους Συνδικαλιστές ήταν και ένας τρόπος για να συσκοτίζουν τις αιτίες της κρίσης και να προστατεύουν επιμελώς, τις τράπεζες, τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφαλαίο για τις ασήκωτες ευθύνες τους.

Αντιμετωπίσαμε επίσης τις σοβαρές οργανωτικές και οικονομικές επιπτώσεις, οι οποίες φυσιολογικά επηρέασαν σοβαρά την ΠΕΟ και τον μηχανισμό της. Πολλές χιλιάδες μέλη μας έχασαν τις δουλειές τους και έτσι διακόπηκε η σύνδεση και η συνδρομή τους. Αλλά και εκείνοι που διατήρησαν τις δουλειές τους έχασαν εισοδήματα. Χρειάστηκε να στηρίξουμε κόσμο που είχε ανάγκη, χρειάστηκε να λειτουργούμε τα ιατρεία και τα φαρμακεία μας για τους άνεργους με έσοδα για τα ΕΤΚΑ ουσιαστικά μειωμένα. Δεν είναι μυστικό ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες υποχρεωθήκαμε να πάρουμε επείγοντα μέτρα τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις ήταν και οδυνηρά. Πολλά από τα επαγγελματικά μας στελέχη, ακόμα και από ηγετικά πόστα, με δική τους πρωτοβουλία αφυπηρέτησαν πρόωρα. Κάποια άλλα στελέχη αποδεσμεύτηκαν, για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε την ΠΕΟ από οργανωτικές και οικονομικές περιπέτειες. Και οφείλω πιστεύω να το αναφέρω δημόσια εδώ μπροστά στους σύνεδρους που εκπροσωπούν τα χιλιάδες μέλη της ΠΕΟ ότι είναι προς τιμή των στελεχών μας, που όλα αυτά έγιναν χωρίς τριγμούς, χωρίς συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις αλλά σε κλίμα κατανόησης και αυτοθυσίας. Για μια ακόμα φορά, είχαμε παραδείγματα συμπεριφοράς όπου το εμείς υπερίσχυσε και στάθηκε πάνω από το εγώ.

Με τα μέτρα που πήραν τα συλλογικά καθοδηγητικά όργανα της ΠΕΟ, θεωρούμε ότι τα πιο δύσκολα τα έχουμε περάσει. Έχουμε σταθεροποιήσει την οργανωτική και οικονομική μας κατάσταση χωρίς αυτό να επηρεάσει αισθητά το ρόλο και την μαχητική μας παρουσία, ως η εμπροσθοφυλακή των αγώνων για την προστασία των συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η ΠΕΟ, συνεχίζει να είναι η ψυχή και η ραχοκοκαλιά, κάθε μικρής και μεγάλης εργατικής κινητοποίησης όπως συνεχίζει να είναι η ψυχή και η ραχοκοκαλιά της συνεργασίας και της κοινής δράσης με τα τουρκοκυπριακά συνδικάτα. Παρά τις οργανωτικές και οικονομικές δυσκολίες, παρά την πίεση και την επίθεση απαξίωσης, παρά την εμφανή προσπάθεια για απομόνωση της ΠΕΟ και της Αριστεράς κτίσαμε κοινό μέτωπο με άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και κινητοποιήσαμε χιλιάδες εργαζόμενους ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου και της κυβέρνησης, προβάλλοντας την επιλογή της οργάνωσης και του αγώνα ως το αντίβαρο στο φόβο και την μοιρολατρία.

Για όλους λοιπόν όσους ενδιαφέρονται – και τους καλοπροαίρετους και τους κακοπροαίρετους – ένα έχουμε να πούμε: Κρατάμε καλά. Aντέχουμε. Παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες, ένα σημαντικό κομμάτι της κυπριακής εργατικής τάξης παραμένει οργανωμένο και συνδικαλιστικά ισχυρό, διατηρεί όρους και συνθήκες απασχόλησης που διέπονται από συλλογικές συμβάσεις και είναι σε θέση να προστατέψει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που κερδήθηκαν διαχρονικά με αγώνες και σκληρή δουλειά.

Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις, ξέρουμε ότι τα πράγματα σίγουρα δεν θα είναι εύκολα. Οι δυσκολίες είναι εκεί και θα είναι μεγάλες. Μπορούμε όμως. Έχουμε τις δυνάμεις και κυρίως έχουμε το ηθικό έρισμα. Η ταχύτητα επιδείνωσης της θέσης των εργαζομένων στην κοινωνία είναι δραματική και το μέγεθος της διεύρυνσης της κοινωνικής και εισοδηματικής ανισότητας είναι πλέον αβάσταχτο.
Στους μικρούς και μεγάλους αγώνες που μας περιμένουν δεν θα είμαστε μόνοι μας. Έχουμε δίπλα μας ολόκληρο το λαϊκό κίνημα. Έχουμε το κόμμα των Κυπρίων Εργαζομένων, το ΑΚΕΛ σε ένα μέτωπο αντίστασης και αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες συνταγές για ένα καλύτερο αύριο για την Κύπρο και τον λαό της.

Ας φροντίσουμε λοιπόν συναδέλφισσες και συνάδελφοι να μεταφέρουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας παντού σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε εργοτάξιο, σε κάθε γραφείο και σε κάθε ξενοδοχείο το σύνθημα του Συνεδρίου μας «Δυναμικά στην αντεπίθεση» , με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα μακριά από την λογική της γκρίνιας και της άγονης μεμψιμοιρίας. Από μας εξαρτάται. Από την συσπείρωση μας, από το πνεύμα ενότητας, συλλογικότητας και αλληλεγγύης που θα επιδείξουμε.

Εμείς δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι και οι σύγχρονες γενιές εργαζομένων δεν είναι σε καμία περίπτωση διαθετημένες να επιτρέψουν τα δικαιώματα που έχουν δημιουργήσει ως κοινωνικό κεφάλαιο οι συσσωρευμένοι αγώνες γενεών και γενεών να αμφισβητηθούν και να υποσκαφτούν.

Αντίθετα θα επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις και ενωμένοι γύρω από τους στόχους μας θα αποδείξουμε για ακόμα μια φορά ότι είμαστε ικανοί όχι μόνο να υπερασπίσουμε και να προστατεύσουμε αυτά που έχουν κερδηθεί αλλά και να χαράξουμε δρόμο για καινούργιες κατακτήσεις για να εξασφαλίσουμε στον κόσμο της εργασίας εκείνα τα οποία δικαιούται.